ဘ၀ထဲက အျမင္၊ အျမင္ထဲက ဘ၀

ဘ၀ထဲက အျမင္၊ အျမင္ထဲက ဘ၀
========================
(၁)
ဇင္ဆရာၾကီး ဟက္ကူအင္ (Hakuin)ကို အနီးအနား၀န္းက်င္က အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲေနတဲ့ သူေတာ္စင္ၾကီးတစ္ဦးလို႔ ခ်ီးက်ဴးေထာမနာျပဳၾကတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ လွပေၾကာ့ရွင္းတဲ့ ဂ်ပန္မေလးကလည္း သူ႕ေက်ာင္းအနီးအပါးမွာ ေနပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ သူ႕မိဘေတြဟာ သမီးေလးမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနေၾကာင္း မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျဗဳန္းစားၾကီး သိလိုက္ရတယ္။ ဒါက သူ႕မိဘေတြအတြက္ အလြန္ ေဒါသထြက္စရာေကာင္းတယ္။ ဘယ္လုိေမးေမး ဘယ္သူနဲ႔ရတဲ့ ကိုယ္၀န္ဆိုတာကို မေျပာဘူး။ ေနာက္ ၿခိမ္းေျခာက္ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့မွ ဟက္ကူအင္နဲ႔ ရတာပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဂ်ပန္မေလးမိဘေတြဟာ ေဒါသူပုန္ထၿပီး ဟက္ကူအင္ဆီကို သြားခဲ့တယ္။ “သင့္ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သမီး ကိုယ္၀န္ရေနၿပီ”လို႔ ဆိုေတာ့ ဟက္ကူအင္က တစ္လံုးပဲ ျပန္ေျပာတယ္။
“ေအာ္…ဒီလိုလား”
ဒီလိုနဲ႔ ကေလးေလး ေမြးဖြားလာတယ္။ သူ႕မိဘေတြက “ဒါ မင္းနဲ႔ရတဲ့ ကေလး မင္းေမြးစား”ဆိုၿပီး ဟက္ကူအင္ဆီကို ေခၚသြားၿပီး ေပးလိုက္တယ္။ ဟက္ကူအင္က ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ေမြးစားထားလိုက္တယ္။ ဒီလို လုပ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကေလးအေဖအျဖစ္ ၀န္ခံတယ္လို႔ သေဘာရၿပီး လူေတြက သူ႕ကို မၾကည္ညိဳေတာ့ဘူး။ ဂုဏ္သတင္းေတြလည္း ေမွးမိွန္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟက္ကူအင္ဟာ နည္းနည္းမွ စိတ္အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ဘူး။ ကေလးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းအခ်ိဳ႕ဆီကေန ႏို႔နဲ႔ အျခားလိုအပ္တာေလးေတြ ေတာင္းရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကာလေတြ ၾကာေညာင္းသြားေတာ့ ကေလးအေမျဖစ္တဲ့ ဂ်ပန္မေလးဟာ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဟက္ကူအင္ သူ႕ေၾကာင့္ ဒီလို ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတာ၊ နာမည္ေတြ ပ်က္ေနရတာကို မၾကည့္ရက္ေတာ့ဘူး။ ေနာင္တေတြ ရလာတယ္။ သူ႕မိဘေတြကို ငါးေစ်းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီကေလးရဲ႕အေဖျဖစ္ေၾကာင္း အျဖစ္မွန္ ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒီစကားကိုလည္း ၾကားလိုက္ေရာ ဂ်ပန္မေလးရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးဟာ ဟက္ကူအင္ဆီကို ခ်က္ခ်င္း သြားေရာက္ၿပီး ခြင့္လႊတ္ဖို႔ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္တယ္။ ကေလးကိုလည္း ျပန္ေတာင္းပါတယ္။ ဟက္ကူအင္ကလည္း လိုလိုလားလား ခြင့္ျပဳပါတယ္။ စကားေတာ့ တစ္ခြန္းမွ မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကေလးကို လွမ္းေပးရင္း တစ္ခြန္းေတာ့ ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။
“ေအာ္…ဒီလိုလား”
(၂)
ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေျပာျပေတာ့ “ဒီေကာင္မ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာပဲ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ကျမင္းၿပီးေတာ့၊ ဘုန္းၾကီးေတာ့ သနားစရာပဲ”လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “ညက အိပ္ယာ၀င္ေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္လာတယ္၊ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေလးမွန္း မသိဘူး၊ ဇင္ဘုန္းၾကီးရဲ႕ “ေအာ္…ဒီလိုလား”ဆိုတဲ့ အသံက နားထဲမွာ ၾကားေယာင္လာတယ္၊ ေအးခ်မ္းမႈတစ္ခု ကူးစက္ခံလိုက္ရသလိုပဲ”တဲ့။ ေတြးေတြးေလး ေျပာျပပါတယ္။
(၃)
တစ္ေယာက္ကေတာ့ “ငါကေတာ့ ဒီဇာတ္လမ္းေလးၾကည့္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို သတိရတယ္။ စိဥၥမာနကိုလည္း သတိရတယ္။ စိဥၥမာနဟာ ျမတ္စြာဘုရားကို နာမည္ဖ်က္ခ်င္ေတာ့ ညေနေစာင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကို ၀င္၊ လူမသိေအာင္ ျပန္ထြက္၊ မနက္မိုးလင္းခါနီးက်ေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ကို ျပန္သြားၿပီး ေက်ာင္းထဲမွာပဲ ညအိပ္ခဲ့သလိုလို လူေတြ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေအာင္ လုပ္၊ စာေတြမွာ သူ႕ေၾကာင့္ ဘုရား နာမည္ပ်က္တယ္လို႔ မေရးေပမယ့္၊ ငါကေတာ့ ေသခ်ာေျပာႏိုင္တယ္၊ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ နာမည္ပ်က္ခဲ့မွာပဲ၊ ဘုရားရွင္အေပၚမွာ အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္သူေတြကေတာ့ သူဒီလိုလုပ္ေနတာကို ဘယ္ယံုမလဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို မယံုၾကည္သူေတြကေတာ့ စိဥၥမာနဟာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ဘာညာဘာညာ စြပ္စဲြၾကမွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္လည္း အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ နာမည္ပ်က္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အျဖစ္မွန္ေပၚတဲ့အခါက်မွ အားလံုး သေဘာေပါက္သြားခဲ့ၾကရတာ။
အခုလည္း ၾကည့္ေလ။ ဟက္ကူအင္ဟာ ဒီစိဥၥမာနအျဖစ္မ်ိဳးထက္ဆိုးတဲ့အျဖစ္ ၾကံဳရတာပဲ။ ဂ်ပန္မေလးက စြပ္စဲြေတာ့လည္း မျငင္းခဲ့ဘူး။ အဲဒီလို မျငင္းလိုက္လို႔ သူ နာမည္ပိုပ်က္မွာလဲ သိမွာပါ။ ေမြးလာတဲ့ကေလးကို လာေပးေတာ့လည္း မျငင္းျပန္ဘူး။ ကေလးလက္ခံလိုက္လို႔ သူနာမည္ ထိပါးသြားမွာ၊ ဂုဏ္သိကၡာက်ဆင္းရမွာကိုလည္း သူ သိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ ဘာမွ ေျဖရွင္းခ်က္ မေပးဘူး။ ဒီေတာ့ ငါ ေျပာခ်င္တာက အမွန္တရားလမ္းေပၚက လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၾကာရွည္ က်ရႈံးမႈ မျဖစ္ဘူးဆိုတာပဲ”ဟု ေျပာရင္း နံရံထက္က ျပကၡဒိန္တစ္ခ်ပ္ကို လွမ္းေငးေနခဲ့တယ္။
(၄)
တစ္ခ်ိန္လံုး ၿငိမ္လာခဲ့တဲ့ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းက စကားစဖို႔ ဟန္ျပင္တယ္။ အားလံုးက သူဘာေျပာမလဲဆိုတာကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ “ငါ့ကို ကြမ္းတစ္ယာေလာက္ ေပးစမ္းပါ”လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ ရယ္ေမာလိုက္ၾကတယ္။ “ငါတို႔က တစ္ခုခု ေျပာေတာ့မယ္ ထင္ေနၾကတာ”လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ “ေအး … ငါလည္း ေျပာဖို႔ ေစာင့္ေနတာ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ ေျပာေနတာေတြက ေကာင္းလြန္းေတာ့ ငါ စကားျပတ္သြားမွာ စိုးလို႔ ၿငိမ္ေနတာ”လို႔ ဆိုတယ္။ “ေအးပါကြာ… နိဒါန္းေတြ ဒီေလာက္ပ်ိဳးမေနေတာ့နဲ႔ ေျပာခ်င္တာ ေျပာလိုက္ကြာ”လို႔ အားမလို အားမရသံနဲ႔ တစ္ေယာက္က ဆိုတယ္။
“ငါ ျမင္မိတာက ဒီလိုကြ၊ မင္းတို႔ေျပာေနတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးရယ္၊ မင္းတို႔ သံုးသပ္တဲ့ စကားေတြရယ္၊ ငါ ရလိုက္တဲ့အေတြးေလးရယ္… ဒါေတြကို ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ငါ့ရင္ထဲမွာ စကားစုေလးႏွစ္ခုက ပဲ့တင္လာထပ္တယ္။ -ဘ၀ထဲက အျမင္၊ အျမင္ထဲက ဘ၀-”
“ဟ ဆန္းလွခ်ည္လား၊ ေျပာပါအံုး”လို႔ အားရပါးရအသံနဲ႔ တစ္ေယာက္က ၀င္ေထာက္တယ္။ “ပထမဆံုး အျမင္ထဲက ဘ၀ေပါ့။ ဘ၀ဆိုတာက တိုက္ရိုက္အားျဖင့္ ဇာတ္လမ္းထဲက ဇင္ဘုန္းၾကီး ဟက္ကူအင္၊ ဂ်ပန္မေလး၊ မိဘမ်ားနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္လူမ်ားရဲ႕ ဘ၀၊ သြယ္၀ိုက္ေသာအားျဖင့္ လူသားအားလံုးရဲ႕ ဘ၀။ အဲဒီမွာ အားၿပိဳင္မႈႏွစ္ခုက ဟက္ကူအင္နဲ႔အျခားသူမ်ားေပါ့။ ႏွစ္ဘက္၊ ဟက္ကူအင္ရဲ႕ဘ၀ဟာ ျဖဴစင္တယ္၊ ျမင့္ျမတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ်ပန္မေလးရဲ႕မိဘေတြရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ ေၾကာင္သူေတာ္ ၾကြက္သူခိုး ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆန္႔က်င္ေနလိုက္သလဲ။ အဲဒီေတာ့ ငါ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက ငါတို႔ေတြေကာ ကိုယ့္အျမင္ကို ဟုတ္လွၿပီဆိုၿပီး ဘ၀င္ေတြ ျမင့္ေနလိုက္ၾကတာေလ။ တကယ္ေတာ့ အျမင္ထဲက ဘ၀ေတြဟာ အစစ္အမွန္ျဖစ္ဖို႔ မေသခ်ာဘူး။ အေတြးထဲကဘ၀ေတြဟာ အျဖစ္မွန္နဲ႔ ေ၀းေနတတ္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ငါတို႔ အေတြးေတြထဲကို အင္ေဖာ္ေမးရွင္းအမွား၊ အခ်က္အလက္မွားေတြက တရစပ္ ၀င္လာေနတယ္။ အဲဒီအမွားေတြ ေရာစပ္လိုက္တဲ့ ငါတို႔အျမင္၊ ငါတို႔အေတြးေတြဟာ တစ္ယူသန္လာတယ္၊ တစ္ဖက္သက္ဆန္လာတယ္။ တစ္ခါ ေနာက္တစ္ခုက ဘ၀ထဲက အျမင္ေပါ့။ ဒါကို ငါ သေဘာက်ေနမိတယ္။ ငါတို႔ေတြ ေျပာၾကမယ္၊ လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ တကယ့္ဘ၀ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနအရပ္ရပ္အေပၚမွာ အေျခခံတဲ့ အျမင္မ်ိဳးကိုသာ အားကိုးသင့္တယ္လို႔ ငါထင္တယ္။ ဘ၀ထဲက အျမင္သာ ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ငါေတြးေနမိတာ”လို႔ ေျပာပါတယ္။
(၅)
စကား၀ိုင္းေလး ၿပီးသြားေတာ့ စကားလံုးေလးတစ္လံုးက သူ႕ဆီမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲ ျဖစ္ေနတယ္။ “အျမင္ထဲက ဘ၀၊ ဘ၀ထဲက အျမင္”လို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ တီးတိုးရြတ္ဆိုေနမိတယ္။ “ငါလည္း ငါ့အျမင္၊ ငါ့အေတြး သက္သက္ေလးနဲ႔ ျဖဴစင္တဲ့ အျခားသူေတြရဲ႕ဘ၀ကို မွားမွားယြင္းယြင္း ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ယူဆမိခဲ့သလဲ”။ ၿပီးေတာ့ “ငါ့ဘ၀ကိုေရာ အျမင္မွားေတြနဲ႔ မွားမွားယြင္းယြင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေနမိသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိေနႏိုင္မလဲ”။ သူႏွင့္ေလာကၾကီး အျပန္အလွန္ ျမင္ေနမိပံုကို သံုးသပ္ေနမိတယ္။ အျမင္ထဲက ဘ၀ကို အာ႐ံုမထားဘဲ ဘ၀ထဲက အျမင္ေတြသာ ျမင္မိေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္။ ဘ၀ေတြကို အစစ္အမွန္အတိုင္း သိျမင္ဖို႔ ဘယ္လို လုပ္မလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေမတၱာတရားက ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕လို႔ အေျဖတစ္ခု ရသည့္ပမာ ခံစားလိုက္ရတယ္။
Posted by ashin kusalasami