Tuesday, March 31, 2015

လိုအပ္ေနတဲ့အရပ္ကို ေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။



လိုအပ္ေနတဲ့အရပ္ကို ေရာက္ေစခ်င္ပါတယ္။
====================
ဂဏန္းေပးေသာ ဆရာေတာ္မ်ားထံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား၏ လွဴဒါန္းေငြ က်ပ္သိန္းေပါင္း
ေထာင္ေသာင္းမက ရွိ၏။ ထိုေငြမ်ားသည္ ေလာကအတြက္ သာသနာအတြက္ ဘာမွ်အက်ိဳးမရွိဘဲ
အေဟာသိကံ ျဖစ္ေနရ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိဘမဲ့ကေလးမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေက်ာင္းမ်ားတြင္
လွဴဒါန္းသူ နည္းပါးလွသျဖင့္ ကေလးငယ္မ်ားမွာ မ၀ေရစာ စားေနၾကရ၏။
ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶဘာသာမွ အျမင္က်ယ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီလရွင္မ်ားသည္ ပရ
ဟိတေက်ာင္းမ်ား တည္ေထာင္ၿပီး ေတာင္ေပၚေဒသႏွင့္တကြ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ မိဘမဲ့က
ေလးမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ပညာသင္ေပးေနၾက၏။ ထိုကဲ့သို႔ လက္ခံေစာင့္ေရွာက္သူ မ
ရွိပါက ဗုဒၶဘာသာကေလးငယ္မ်ားသည္ ဘာသာျခားဘ၀သို႔ ေရာက္ၾကရမည္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ကေလးမ်ား တျခားဘာသာထဲ
ကူးေျပာင္းမေရာက္ရန္အတြက္ မိဘမဲ့ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ား ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ား
ကို အဓိကထားၿပီး လွဴဒါန္းၾကရမည္ ျဖစ္၏။
ျဖစ္ရပ္ကေလးတစ္ခုကလည္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ လူမွဳေရးအလွဴကို အဓိကထား
ဖို႔ သင့္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပလ်က္ရွိ၏။ ပန္းဒကာတစ္ဦး၏ ေဟာေျပာျပသမွဳေၾကာင့္
ဘာသာျခား အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးသည္ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ ဗုဒၶဘာသာထဲ၀င္ေရာက္လာ၏။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္သြားသည္ႏွင့္ ယခင္ဘာသာမွ ေထာက္ပံ့မွဳမ်ား ရုတ္သိမ္းသြားသျဖင့္
အမ်ိဳးသမီးႀကီးႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္တို႔မွာ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ရွာ၏။ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမွာ အသက္
ႀကီးၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ စီးပြားေရးကို မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။ သားႏွစ္ေယာက္ကသာ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္
ေနရ၏။ တိုက္ဆိုင္မွဳဟု ဆိုရေပမည္။ ဘာသာေျပာင္းၿပီးမွ စီးပြားေရးက ထိုးက်လာ၏။
ယခင္ဘာသာကဲ့သို႔ ဆင္းရဲသားမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာမွ ကူညီေထာက္ပံ့မွဳ ေပးမည္ဟု ထင္
ထားမိၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ့သို႔ လူမွဳေရးကူညီမွဳအသင္းမ်ိုဳး မရွိဟု ဆိုေသာအခါ သူတို႔မွာ ေတာ္
ေတာ္အံ့ၾသၾက၏။ သူတို႔၏ ဒုကၡကို ကူညီသူဟူ၍ ပန္းဒကာတစ္ေယာက္သာ ရွိ၏။
စား၀တ္ေနေရး ဒုကၡမ်ိဳးစံု ခံစားရင္းပင္ ဗုဒၶဘာသာကို စြဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ရင္း၊ ယင္းအမ်ိဳးသမီး
ႀကီး ကြယ္လြန္သြား၏။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာဘက္မွ ကူညီသူဟူ၍ ပန္းဒကာတစ္
ေယာက္တည္းသာ ရွိ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အုပ္စုလိုက္ လာေရာက္ကူညီေသာ အဖြဲ႕ကား ဘာသာျခား
မ်ားပင္ ျဖစ္၏။
မိခင္ႀကီး သၿဂိဳဟ္ျခင္းကိစၥ ၿပီးဆံုးေသာအခါ က်န္ရစ္သူ သားႏွစ္ေယာက္က ဗုဒၶရုပ္ပြား
ဆင္းတုေတာ္ကို ပန္းဒကာ၏လက္ထဲ ျပန္အပ္ကာ အရင္ဘာသာသို႔ ျပန္ေျပာင္းသြား၏။ ဗုဒၶရုပ္ပြား
ကို ျပန္အပ္ရင္း သူတို႔ေျပာခဲ့ေသာ စကားက== “ ဦးေလးတို႔ ဗုဒၶဘာသာဟာ အျခားဘာသာေတြ
ထက္ ျမင့္ျမတ္သာလြန္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဗုဒၶရဲ႕စကား
ကို တကယ္လိုက္နာတာ ရွားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အရင္ဘာသာက ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္း
ေတြ၊ အရင္ဘာသာက အေထာက္အပံ့ေတြကို စြန္႔ပစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အရိပ္မွာလာၿပီး ခိုလွံဳၾက
တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အားေပးကူညီသူဆိုလို႔ ဦးေလးတစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ေနပူထဲ
က ေခၽြးသန္တရႊဲရႊဲနဲ႔ ေနရိပ္ထဲ ၀င္လာသူကို လက္ကမ္းႀကိဳဆိုသူ တစ္ေယာက္၊ ဖေနာင့္နဲ႔ ဆီး
ေပါက္သူက တစ္ရာေလာက္ လို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမြးေန႔ပြဲ၊ ဇာတ္ပြဲဆိုင္းပြဲကို သိန္းတစ္ရာေလာက္
အကုန္ခံတဲ့ အလွဴရွင္ဟာ ဗုဒၶဘာသာထဲက ဒုကၡေရာက္ေနသူ တစ္ေယာက္အတြက္ အရင္းအႏွီး
တစ္သိန္းေတာင္ ထုတ္မေပးရဲပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶကိုၾကည္ညိဳတယ္၊ ေလးစားတယ္၊ အားကိုး 
တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုကိုေတာ့ ၾကည္ညိဳေလးစားအားကိုးလို႔ မရလို႔ အရင္ဘာ 
သာကို ျပန္ေျပာင္းတာပါ ” ဟူ၏။
ဤအခ်က္ကို ေထာက္၍ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုသည္ မည္သည့္ေကာင္းက်ိဳးမွ် မရႏိုင္သည့္
ပကာသနဒါနမ်ားကို ေလွ်ာ့၍ လူမွဳေရး ဒါနမ်ားကို ဦးစားေပးသင့္ၾကၿပီ ျဖစ္၏။
{ ေမတၱာရွင္( ေရႊျပည္သာ) ၏ ေမတၱာျဖင့္စီးပြားရွာျခင္းမွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }

ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖိုးကို ပိုသိၾကသူမ်ား



ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖိုးကို ပိုသိၾကသူမ်ား
=========================
(ရတနာသုံးပါးကို ယုံၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
ၿပီးေတာ့ ဆန္းလြင္၏ဘဝသည္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အီတလီဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးေလာကနာထတို႔ ေတြ႔ဆုံၾကစဥ္အခါ ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားဖူးေသာ ၾသဝါဒ စကားထဲက ဘဝႏွင့္ တူေနသည္ဟုလည္း ထင္မိပါသည္။ (ထိုဆရာေတာ္သည္ ေရာမ ဘုရင္ဂ်ီဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းလာေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ ျဖစ္ပါသည္။)
ဆရာေတာ္က ‘ဒကာႀကီး၊ ရွင္ဘုရင္ရဲ႕ သားဟာ ခမည္းေတာ္ နတ္ရြာစံၿပီး အလိုလို ဘုရင့္ အရိုက္အရာကို ရရွိလာေတာ့ ဘုရင္ျဖစ္ရတဲ့ တန္ဖိုးကိုလည္း မသိဘူး၊ ဘုရင့္ တာဝန္ ဝတၱရား ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး၊ ေမြးကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာသူေတြဟာလည္း ရတနာသုံးပါးရဲ႕ တန္ဖိုး၊ သိကၡာ သုံးရပ္ရဲ႕ တန္ဖိုးႏွင့္ အစြမ္းသတၱိေတြကို နားမလည္ၾကဘူး၊ ဆင္းရဲသားက ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္သြားတဲ့ လူက်ေတာ့ ဘုရင့္တန္ဖိုးကို ပိုသိတာေပါ့၊ ဘဝမွာ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဝီရိယ၊ သမာဓိ၊ ပညာ စတဲ့ စိုက္ထုတ္ခဲ့ရတဲ့ တန္ဖိုးေတြ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ခဲ့ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ မိုက္စရာ ရွိတာေတာင္ မမိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ အနစ္နာ ခံခဲ့ရတာေတြ၊ ဆုံးရွဳံးခဲ့ရတာေတြ၊ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားတယ္ ဆုိတာ သူပဲ သိတယ္၊ ဒီေတာ့ ရတနာ သုံးပါးကို ၾကည္ညိဳရတိုင္းမွာ ပီတိျဖစ္ရတာေပါ့၊ ဒီလိုပဲ ဒကာႀကီး၊ တစ္ျခား ဘာသာ အယူဝါဒကေန ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အျဖစ္ကို ကူးေျပာင္း ေရာက္ရွိလာသူတုိင္းဟာ ဆင္းရဲသားက သန္းၾကြယ္သူေဌး ျဖစ္ရတဲ့ လူလိုပဲ ခံစားရတယ္’ ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။
မွန္ပါသည္။ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုႏွင့္ ႏိုင္းစာလွ်င္ တျခား ဘာသာ အယူဝါဒကို စြန္႔လြတ္ၿပီး ဗုဒၶာဘာသာသို႔ ေရာက္ရွိလာသူမ်ားက ဗုဒၶဘာသာ၏ တန္ဖိုးကို ပို၍ သိၾကသည္မွာ ယုံမွားဖြယ္ မရွိပါ။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုမွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၌ ယုံၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရမည့္ အစား တန္ခိုး ဒၶိပါဒ္ ကိစၥေတြ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဆန္းၾကယ္ေတြကို လုိက္စားခ်င္စိတ္ ရွိေနၾကေလသည္။ ဤတြင္ ‘တရားဆို မဆန္းႏွင့္၊ စကားဆုိ မၾကမ္းႏွင့္’ ဆိုေသာ ခႏၱီး ဆရာေတာ္ ဘုရား၏ ၾသဝါဒကို မွတ္သားဖြယ္ သတိရမိပါသည္။ အမွန္မွာ ရိုးေျဖာင့္ေသာစိတ္ (အမာယာဝီ အသေ႒ာ) သည္ပင္ တန္ခိုး သတၱိရွိေသာ စိတ္ျဖစ္သည္ကို နားလည္သင့္ပါသည္။ ဤစာကို ဖတ္ရေသာ အခါ ထိုသေဘာကို နားလည္ရပါသည္။
(ဆန္းလြင္၊ ရတနာသုံးပါးကို ယုံၾကည္ ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္လာသူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း၊ ဦးဟန္ေဌး၏ မိတ္ဆက္ နိဒါန္း၊ စတုတၳအႀကိမ္၊ ၁၉၉၉၊ စာ၊ ၁၀ -၁၁)မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤပုိ႔စ္ပါ ေခါင္းစီးမွာ မူလေခါင္းစီး မဟုတ္ပဲ ပုိ႔စ္ အဆင္ေျပေစရန္ ထည့္ထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးပါသည္။
Posted by ဘုန္းဉာဏ္

၀ိပႆနာဉာဏ္။



၀ိပႆနာဉာဏ္။
========
တရား႐ႈမွတ္ပြားမ်ားလုိက္တဲ႔အခါမွာ ဒီတရားေတြမွာ “ငါ” လုိ႔ တြယ္တာစရာလည္း 
တစ္ခုမွမရွိဘူး။ “ငါ့ဟာ”လုိ႔ တြယ္တာစရာလည္း တစ္ခုမွမရွိဘူး။ အဲဒီလုိျမင္လုိက္တာနဲ႔ 
တစ္ၿပိဳင္နက္ အဲဒီထဲမွာ စဲြလမ္းစရာ တစ္ခုမွ မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဒီ သဘာ၀တရား
ေတြအေပၚ စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕မွဳ ျဖစ္လာတယ္တဲ့။ “၀ိပႆနာဉာဏ္” ျမင္လာတဲ့အခါမွာ
စိတ္ပ်က္ၿငီးေငြ႕တယ္ဆုိတာ တြယ္တာစရာ လုံး၀မရွိဘူး။ တြယ္တာစရာ မရွိသည့္အတြက္
ေၾကာင့္ တြယ္တာမွဳေတြဟာ ကင္းျပတ္သြားတယ္။ ကင္းျပတ္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပဳိင္နက္
ကိေလသာဆုိတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြက လုံး၀လြတ္သြားတယ္။ အဲဒီက်ေတာ့ ဒါ လြတ္
ေျမာက္တဲ့စိတ္လုိ႔ ေခၚတယ္ေနာ္။ တြယ္တာမႈေတြကေန လုံး၀လြတ္ေျမာက္သြားတယ္။
အဲဒါ “၀ိပႆနာဉာဏ္”ပါ။

ဘုရားကိုးဆူ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားကိုးဆူ ေနရာခ်ထားပံု၊



ဘုရားကိုးဆူ
ဘုရားကိုးဆူ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားကိုးဆူ ေနရာခ်ထားပံု၊
ရြတ္ဖတ္မႈကို ရဟန္းေတာ္မ်ား မလုပ္ဘဲ လူမ်ားလုပ္ျခင္းႏွင့္ ေန႔မလုပ္ဘဲ ညလုပ္ရပံုမ်ား သိလိုပါသည္ဘုရား
( ေထြးလင္းထြဋ္-အင္းစိန္ ) ( ထိုက္ထိုက္-တံတားဦး ) ( ၀င္းႏိုင္ဦး-သံကုန္း )

( ေျဖ )
သကၠရာဇ္ ၉၂၀-ေက်ာ္ ဘုရင့္ေနာင္မင္းႀကီး လက္ထက္ ဇင္းမယ္ျပည္မွ နတ္ႀကီး ၉-ပါး ပူေဇာ္ပြဲကို ဘုရင့္ေနာင္မင္းတရားႀကီး သားေတာ္ ဇင္းမယ္စား ေနာ္ရထာေစာက သာသနာျပဳဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ဓမၼပဒ၊ အာယု၀ၯန သတို႔သား ၀တၳဳအရ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈကို စီရင္ခဲ့သည္-ဟု သမိုင္းမ်ားက ဆိုပါသည္။

အလယ္ဗဟိုမွာ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုး၍
လက္ယာဘက္ ေတာင္အရပ္မွ လက္ယာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာ
လက္၀ဲဘက္ ေျမာက္အရပ္မွ လက္၀ဲေတာ္ရံ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္၊
အေရွ႔ေတာ္ အေရွ႔အရပ္မွ သက္ေတာ္အႀကီးဆံုး အရွင္ေကာ႑ည၊
ေနာက္ေတာ္ အေနာက္အရပ္မွ ေနာက္ေတာ္ပါ အလုပ္အေကၽြး အရွင္အာနႏၵာ၊
( ဤေလးပါးကို ေလာကုတၱရာနည္းအရ ေနရာခ်ထား၏ )

တနဂၤေႏြေထာင့္မွာ ျဂိဳဟ္သက္အငယ္ဆံုးျဖစ္၍ သက္ေတာ္အငယ္ဆံုး အရွင္ရာဟုလာ၊
အဂၤါေထာင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အနီး၌ ၄င္း၏ညီအငယ္ အရွင္ေရ၀တ၊
စေနေထာင့္၌ စေနနံသည္ တရားသူႀကီးျဂိဳဟ္ျဖစ္၍ ၀ိနယဓရ အရွင္ဥပါလိ၊
ရာဟုေထာင့္၌ ပသု-ဟူေသာ ရာဟုျဂိဳဟ္၏ ပရိယာယ္အရ ( ပသု-ႏြားလားတို႔၏၊ ပတိ-အရွင္ျဖစ္ေသာ ) အရွင္ဂ၀ံပတိ၊
( ဤေလးပါးကို ေလာကီနည္းအရ ေနရာခ်ထား၏ )
ဤသို႔ ရဟႏၲာ ၈-ပါးကို ေနရာခ်ထားေပးသည္

ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ရာ၌ နံနက္ အရုဏ္တက္ခ်ိန္တြင္ ဆြမ္းကပ္လွဴရမည္ျဖစ္၍ ညပိုင္းတြင္ ျပင္ဆင္ပင့္ေဆာင္ထားရသည္၊ ဘုရားကိုးဆူ ဒါယကာက ဧည့္သည္မ်ားကို ညတြင္ဖိတ္ၾကားကာ ဘုရားဖူးေစသျဖင့္ ညမွာ က်င္းပသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ျပင္ ညပိုင္းတြင္ ဘုရားပင့္ျခင္း၊ ရြတ္ဆိုျခင္းတို႔မွာ လူတို႔အလုပ္ျဖစ္၍ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲလည္း ျဖစ္ေနေပသည္။

ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္မႈကို အိမ္ရွင္မ်ားက က်န္းမာ ခ်မ္းသာ အသက္ရွည္စြာႏွင့္ ေဘးအႏၲရာယ္ ကင္းကြာ၍ က်က္သေရမဂၤလာ တိုးတက္ရန္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကပါသည္၊ ထိုကိစၥအားေလ်ာ္စြာ အိမ္ရွင္တို႔ကိုယ္တိုင္ အိမ္၌ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္ထားစဥ္ ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ရြတ္ဆိုဆုေတာင္းျခင္း၊ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ဆက္ကပ္ျခင္းတို႔ကို ဘိသိက္ဆရာကို လႊဲမထားဘဲ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္မွသာ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀စရာ ရွိေပသည္။

*မိန္းမႏွင့္သိမ္ *



*မိန္းမႏွင့္သိမ္ *
==========
''ဦးေလး သိမ္ထဲ မိန္းမေတြ မဝင္ေကာင္းဘူးလား''
''ဝင္ေကာင္းပါတယ္''
''ႏို႔ ဘာၿဖစ္လို႔ သိမ္ထဲကို မိန္းမေတြ ဝင္ရင္ ေမာင္းထုတ္ၾကရတာလဲ''
''ေမာင္းမထုတ္ပါဘူး''
''အို... ဟုတ္တယ္၊ ကေန႔ဘဲ ေဌးေဌးတို႔ ေမာင္းထုတ္ခံခဲ့ရတယ္၊ မိန္းမၿဖစ္ရတာ သိပ္ေအာက္တန္း က်တာဘဲ၊ ဒါေပမယ့္ေလ မိန္းမလဲလူပါဘဲ''
ေဌးေဌးကား စာေရးသူ၏ တူမေလးၿဖစ္သည္။ မံုရြာၿမိဳ႕ အမွတ္(၂) အ.လ.က၌ (ဂ)တန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားေနသူ ၿဖစ္သည္။ သီတင္းကြၽတ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ မိဘမ်ားႏွင့္အတူ စစ္ကိုင္းသို႔ ဘုရားဖူးလိုက္ပါလာခဲ့၏။ ေတာင္ေပၚဘုရားမ်ားကုိ အႏွံ႕ဖူးၿပီး ေခ်ာင္သို႔ ၿပန္အေရာက္တြင္ အထက္ပါအတိုင္း မေက်ႏိုင္မခ်မ္းႏိုင္ၿဖစ္ကာ ေမးလိုက္ၿခင္းပင္ ၿဖစ္သည္။ တစံုတခု ၿဖစ္ခဲ့ၿပီဟု စာေရးသူ ရိပ္စားမိ လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၿဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ ေမးၿမန္းၾကည့္ရ၏။ ၿဖစ္ပံုကား ဤသုိ႔တည္း။
နံနက္ေလးနာရီအခ်ိန္ေလာက္မွထ၍ အေစာၾကီးပင္ ေတာင္ေပၚသို႔ တက္သြားၾကသည္။ အရုဏ္မတက္မီပင္ ပရကၠမေခ်ာင္သို႔ ေရာက္ၾက၏။ အေရွ႕ပရကၠမ၊ အေနာက္ပရကၠမ ဟု ႏွစ္ေခ်ာင္ရွိရာ ဆရာေတာ္တပါးစီ သီတင္းသံုးၾကသည္။ ထိုဆရာေတာ္မ်ားသည္ ဂူတြင္းေအာင္းလ်က္၄င္း၊ သစ္သီးဆြမ္း-ပဲၿပဳတ္ဆြမ္းတို႔ကိုသာ မွ်တရံု ဘုဥ္းေပးလ်က္၄င္း၊ ရဟန္းတရားကုိ အၿပင္းအထန္ အားထုတ္ေနၾကပါသည္။ အရုဏ္တက္ၿပီဆိုလွ်င္ ကမၼ႒ာန္း ဂူအတြင္းမွ ထြက္၍ ဆြမ္းခံေလ့ရွိရာ ထိုဆရာေတာ္မ်ားကုိလည္း ပဲၿပဳတ္ ဆြမ္း ေလာင္းလွဴရန္အတြက္ ဤကဲ့သို႔ အေစာၾကီးေတာင္ေပၚသို႔ တက္ၾကၿခင္းၿဖစ္သည္။ ဆြမ္းေလာင္း လွဴၿပီးေသာအခါ ဆရာေတာ္က သီလေပးသည္။ ဤအခ်ိန္မွတပါး အၿခားအခ်ိန္မ်ားတြင္ လံုးဝ လူေတြ႕မခံၾကေပ။
ေဌးေဌးတို႔ တသိုက္သည္ သီလယူၿပီးေနာက္ အေနာက္ပရကၠမေခ်ာင္တြင္းရွိ သိမ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္၍ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ ဦးခ်ရွိခိုးၾကသည္။ ပါလာသည့္ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကိုလည္း ညႇိထြန္း ပူေဇာ္ၾကသည္ဆို၏။ ထိုအခါ ပရကၠမေခ်ာင္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ အလုပ္အေကြၽး ၿဖစ္ဟန္တူေသာ ရဟန္းငယ္ေလးတပါးက ''ဒီအထဲ မိန္းမေတြမဝင္ရဘူး၊ ဒါ သိမ္'' ဟု ေၿပာလ်က္ ေဌးေဌးတို႔ တသိုက္ကုိ ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿခင္း ၿဖစ္သတည္း။
ဒါကုိပင္ အေတးထားခဲ့ေသာ တူမက စာေရးသူကုိ ေမးခြန္းထုတ္ေလေတာ့သည္။ ''မိန္းမၿဖစ္ရတာ သိပ္ေအာက္တန္းက်တာဘဲ၊ ဒါေပမဲ့ေလ မိန္းမလဲလူပါဘဲ'' ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ေသး၏။ မွန္ပါသည္၊ မိန္းမလဲလူ ေယာက်္ားလဲလူပင္ၿဖစ္သည္။ မိန္းမကၿမတ္သည္၊ ေယာက်္ားက ၿမတ္သည္ဟု ခဲြၿခားရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိေခ်။ ကိုယ္က်င့္တရားႏွင့္ စိတ္ေနသေဘာထားတို႔၏ ၾကီးမားမြန္ၿမတ္ၿခင္းသာ အဓိက ၿဖစ္ေပသည္။ အဂၢညသုတ္ (သုတ္ပါေထယ် ပါဠိေတာ္) ၌လည္း ဤအတိုင္းပင္ ဗုဒၶၿမတ္စြာ မိန္႔ၾကားခဲ့ပါ သည္။ စာေရးသူသည္ တူမၿဖစ္သူကုိ ေဖ်ာင္းဖ်ႏွစ္သိမ့္ရင္း အမ်ားလည္း ေဝဘန္ေထာက္ရႈႏိုင္ရန္ ဤ''မိန္းမႏွင့္သိမ္'' ေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားတင္ၿပ လိုက္ရပါသည္။
ပါလိုဠိ ''သီမာ'' ကို ၿမန္မာလို ''သိမ္'' ဟု သံုးစြဲထားၿခင္း ၿဖစ္၏။ ''သီမာ'' သဒၵါသည္ အပိုင္းအၿခားအနက္ကုိ ေဟာ၏။ ''ရဟန္းသံဃာမ်ား ဥပုသ္ ကံ စသည္ၿပဳရန္အတြက္ ပိုင္းၿခား သတ္မွတ္ရာတြင္ ၪတ္-ကမၼဝါစာတို႔ၿဖင့္ ရြတ္ဖတ္၍ သမုတ္(သတ္မွတ္ )ထားေသာ သိမ္ (ဗဒၶသိမ္)၊ ၪတ္-ကမၼဝါစာ တို႔ၿဖင့္ မရြတ္ဖတ္ရဘဲ အလိုလိုပင္ ဥပုသ္ကံ စသည္ၿပဳႏိုင္ေသာသိမ္ (အဗဒၶသိမ္)ဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိေလသည္။ ''ဂါမသိမ္'' သည္ အဗဒၶသိမ္မ်ိဳးတြင္ ပါဝင္၏။ သူၾကီးတေယာက္ အခြန္အတုပ္ ေကာက္ယူခြင့္ရွိေသာ အရပ္သည္ (၂-ရြာ ၃-ရြာ ရွိေသာ္လညး္) ဂါမေခတ္ တေခတ္မည္၏။ ထိုဂါမေခတ္နယ္သည္ ရဟန္းအားလံုး စုရံုး၍ ကံၿပဳႏိုင္ေသာ ဂါမသိမ္တမ်ိဳး ၿဖစ္ေလသည္။
ဤသူၾကီးတပိုင္ ဂါမေခတ္(ဂါမသိမ္) အတြင္းဝယ္ လူတို႔သည္ လင္ယူသားေမြး လုပ္ေနၾက၏။ အညစ္ အေၾကးတို႔ကုိလည္း စြန္႔ခ်ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယင္းသူၾကီးတပိုင္ ဂါမေခတ္(ဂါမသိမ္) အတြင္းဝယ္ ေယာက်္ားေတြခ်ည္းသာ ေနၾကသည္ မဟုတ္ပါေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သိမ္အတြင္း မိန္းမေတြ မဝင္ရဟု အထင္ေရာက္ေနၿခင္းမွာ လံုးဝ လြဲမွားေနၿခင္းသာၿဖစ္သည္။ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားအတြင္းဝယ္ ေက်ာက္တိုင္မ်ား (သီမႏၲရိတ္တိုင္မ်ား) စိုက္၍ သမုတ္ထားေသာ (ဗဒၶ)ခ႑သိမ္မွာလည္း ထိုနည္း၎ပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ''သိမ္အတြင္း မိန္းမေတြဝင္လွ်င္ ငရဲၾကီးသည္'' ဟု ေၿပာဆို ထင္မွတ္ေနၾကၿခင္းမွာ ပိုလြန္ေနေသာ လြဲမွားမႈသာ ၿဖစ္ေခ်သည္။
ဥပုသ္ကံစေသာ ကံၾကီးကံငယ္ၿပဳရာ၌ ၾကဥ္ဖယ္ထားရမည့္ ပုဂၢဳိလ္(ဝဇၨနိယပုဂၢဳိလ္)မ်ားတြင္ လူဝတ္ေၾကာင္လည္း ပါရွိေလသည္။ လူဝတ္ေၾကာင္ဟု ဆိုရာ၌ မိန္းမသာမက ေယာက်္ားမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ''သိမ္အတြင္း ကံၿပဳေနခ်ိန္၌ လူဝတ္ေၾကာင္စသည္ မပါဝင္ေစရ၊ ၾကဥ္ဖယ္ထားရမည္'' ဆိုေသာ္လည္း သိမ္ထဲတြင္ မဝင္ရဟု တားၿမစ္ထားၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ ကံေဆာင္ေနေသာ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဟတၳပါသ္(ႏွစ္ေတာင့္ထြာ) မဆက္စပ္ဘဲ ဟတၳပါသ္(ႏွစ္ေတာင့္ထြာ) လြတ္ရာ အရပ္က ရွိႏိုင္သည္၊ ေနႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ရွိေနၿခင္းေၾကာင့္ မည္သည့္ကံမွ် ပ်က္ၿပားမႈမရွိေခ်။ (ေတဟတၳပါသေတာ ဗဟိကရဏဝေသန ဝေဇၨတဗၺာ- လူစေသာ ႏွစ္က်ိပ္တေယာက္ေသာ ဝဇၨနိယ ပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ႏွစ္ေတာင့္ထြာ ဟတၳပါသ္မွအပ ျပဳျခင္းျဖင္႔ ၾကဥ္ဖယ္ထားရမည္။ ။ ကခၤါဝိတရဏီအ႒ကထာ)။
''ႏွစ္ေတာင့္ထြာ အတြင္းသာ မရွိေစရ'' ဟူေသာ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ သေဘာမမူဘဲ အခ်ိဳ႕ရဟန္း မ်ားသည္ ရဟန္းခံ(ဥပသမၸကံေဆာင္)ရာ၌ မိန္းမမ်ားကုိသာမက ေယာက်္ားမ်ားကုိပါ မာန္မဲ၍ သိမ္ အတြင္းမွ ေမာင္းထုတ္ တတ္ၾကေလသည္။ ဤသို႔ လူတို႔ကုိ သိမ္အတြင္းမွေမာင္းထုတ္ၿခင္းသည္ စာရွိထက္ ပိုလြန္ၿခင္းသာတည္း-ဟု ဧဝကန္ မွတ္ရေပမည္။ ယင္းသို႔ တတ္ေယာင္ကားၿဖင့္ အခ်ိဳ႕ရဟန္းမ်ား ''လူတတ္ လူစြာ'' လုပ္ၿခင္းေၾကာင့္ပင္ ''သိမ္အတြင္း မိန္းမ မဝင္ရ မဝင္ေကာင္း'' ဟူေသာ အစဲြသည္ ၿပန္႔ႏွံ႕ေနၿခင္း ၿဖစ္ေပသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ သီတင္းကြၽတ္လက စာေရးသူသည္ ၿမဳိ႕သာသို႔ေရာက္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕သာႏွင့္ ၃-မိုင္ခန္႔ ေဝးေသာ အရပ္တြင္ ''ေရၿမိဳ႕ဘုရား'' ဟုေခၚေသာ ေရွးေစတီတဆူရွိပါသည္။ ထိုေစတီ၏ လိုဏ္အတြင္းမွ ရုပ္ပြားေတာ္၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ မွိတ္သြားလို႔တဲ့ဟူေသာ သတင္းသည္ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ၿဖစ္လာသည္။ တဆင့္ေၿပာၿဖင့္ မယံုၾကည္ဘဲ ကိုယ္တိုင္ၿမင္သိရမွ ေက်နပ္တတ္ေသာ ဝါသနာေၾကာင့္ သြားေရာက္ ဖူးၿမင္ေလ့လာခဲ့ပါသည္။ မ်က္လံုးေတာ္မ်ားကုိ မ်က္ခြန္မ်ားၿဖင့္ ဖံုးအုပ္၍ မွိတ္သြားၿခင္း၊ ပိတ္သြားၿခင္းမ်ိဳးကား မဟုတ္ပါ။ မ်က္ႏွာေတာ္ႏွင့္ တၿပင္တည္း မ်က္ၿဖဴမ်က္နက္ဝန္းတို႔ကုိပါမခ်န္ပဲ မ်က္ႏွာေတာ္ တခုလံုး ေရႊဘိန္း ခ်ၿခင္းသာၿဖစ္ေလသည္။
မည္သို႔ဆိုေစ-မ်က္လံုးေတာ္မ်ား မွိတ္သြားလို႔တဲ့ ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ စာေရးကဲ့သို႔ပင္ လာေရာက္ ေလ့လာ သူ ဖူးေမွ်ာ္သူေတြမစဲပါ၊ ဤသို႔ ဖူးေမွ်ာ္လာရာတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ေယာက်္ားမ်ားက ဘုရားလုိဏ္ဂူအတြင္းသို႔ ဝင္၍ ဆီမီးထြန္းညွိၿခင္း၊ ပန္းကပ္ၿခင္းမၿပဳရန္ မိန္းမမ်ားအား တားဆီး ပိတ္ပင္ၾကေလသည္။ စာေရးသူမွာ ၿငိမ္မေနႏိုင္ေတာ့သၿဖင့္ ''မတားဆီးပါနဲ႔၊ သူတို႔လည္း ဘုရားဖူးခ်င္လို႔ လာၾကတာပဲ၊ သူတို႔ၾကိဳက္သလို အားရေက်နပ္ေအာင္ဖူးၾကပါေစ'' ဟု ေၿပာလိုက္ရေပသည္။ မိိန္းမသား မ်ားကုိ ႏွိမ္ေပါက္ထား၍ ငရဲၾကီးလိမ့္မယ္၊ မိုးၾကိဳးပစ္လိမ့္မယ္ စသည္ၿဖင့္ ေခ်ာက္လွန္႔ၿခင္းမ်ိဳးကား လံုးဝ ႏွစ္ၿမိဳ႕စရာမဟုတ္ေခ်။ ကုသိုလ္ဆႏၵၿဖင့္ ၿပဳရာ၌ မိုးၾကိဳးပစ္ခ်င္ ပစ္စမ္းပါေစ။ ဝံ႔စားေသာသတိၲကိုပင္ ေမြးၿမဴရေပမည္။ ဆင္ၿဖဴေတာ္ကို လွဳဒါန္းလိုေသာ ေဝႆန္မင္းၿမတ္သည္ ''ဆင္ၿဖဴေတာ္ လွဴၿခင္းေၾကာင့္ ငါ့ကုိ သတ္ခ်င္လည္း သတ္ၾက။ ႏိုင္ငံမွ ႏွင္ထုတ္ခ်င္လည္း ႏွင္ထုတ္ၾက။ မလွဴမဒါန္းပဲကား ငါမေနႏိုင္'' ဟု ရဲရဲဝင့္ဝင့္ မိန္႔ၿမြတ္၍ လွဴဒါန္းလိုက္ေလသည္။ ေရႊက်င္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကား ''ဝီေရာ ကုသလကရေဏ-ကုသုိလ္ၿပဳရန္ အခြင့္ၾကံဳလွ်င္ မေၾကာက္မရြံ႕ ေနာက္မတြံ႕ပဲ သက္စြန္႔ၾကိဳးပမ္း ရဲစြမ္းသတၲိရွိသူၿဖစ္ပါေစ-ခလို'' ဟုပင္ ဆုေတာင္းခဲ့ေလသည္။
ယေန႔ေခတ္သည္ အေၾကာင္းယုတၲိမတန္ဘဲ ငရဲႏွင့္ေခ်ာက္ စာအုပ္ၾကီးႏွင့္ေပါက္ေန၍ မၿဖစ္ေခ်။ သာသနာေတာ္၌ မၾကည္ညိဳေသးသူတို႔ကုိ ၾကည္ညိဳလာေစရန္၄င္း၊ ၾကည္ညိဳၿပီးသူတို႔ကုိ သဒၶါတရား တိုးပြားေစရန္၄င္း ေၾကာင္းက်ိဳး ညႊန္ၿပရေပမည္။ ေနရာတကာ၌ အထက္စီးကေနလ်က္ ၾကိမ္းေမာင္းၿခင္း၊ ေငါက္ငမ္းၿခင္းတို႔ကား စင္စစ္ရိုင္းၿပၿခင္းသာ ၿဖစ္သည္။ အရွိကုိအရွိတိုင္း အမွန္ကုိ အမွန္တိုင္း ဗုဒၶ အလိုေတာ္က် မပိုမလို ေၿပာဆိုၿပဳလုပ္ရန္လည္း အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ လူတိုင္းအေပၚ ခ်ိဳသာယဥ္ေက်းစြာ ဆက္ဆံလ်က္ ဗုဒၶညႊန္ၿပခဲ့သည့္ သေဘာတရားေရးရာ၌လည္း ပိုင္ႏိုင္ ထိမိေအာင္ ေလ့လာထားသင့္ေၾကာင္း တင္ၿပလိုက္ရေပသည္။
အရွင္မေဟာသဓပ႑ိတ
၁၁-၇-၇၁
ဓမၼဗ်ဴဟာ (အတြဲ ၉၊ အမွတ္ ၉။) မွတင္ျပသည္။

Monday, March 30, 2015

ဘုရားအလိုအတိုင္း ရွင္ျပဳနည္း။



ဘုရားအလိုအတိုင္း ရွင္ျပဳနည္း။
================
ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေမြးရပ္ဇာတိျဖစ္တဲ့ ကပၸိလ၀တ္
ေနျပည္ေတာ္သို႔ ၾကြေရာက္သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ယေသာ္ဓရာမိဖုရာက
သားေတာ္ရာဟုလာကို ဘုရားရွင္ထံမွာ အေမြေတာင္းခိုင္းပါတယ္။ သားေတာ္ရာဟုလာကလည္း
ကေလးဆိုေတာ့ ဘုရားထံသြားၿပီး အေမြေတာင္းပါေတာ့တယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း “ သာရိပုတၱ
ရာ - ရာဟုလာကို ရွင္ျပဳေပးလိုက္ပါ” လို႔ ေစခိုင္းေတာ္မူပါတယ္။ ရွင္သာရိပုတၱရာ အရွင္ျမတ္
ႀကီးကလည္း တစ္ခါမွ ရွင္ျပဳမေပးဖူးေသးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားအား “မည္သို႔ ရွင္ျပဳေပးရမလဲ
ဘုရား ” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတြကို စုေ၀းေစၿပီး “ ရဟန္းတို႔
သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ရွင္သာမေဏျပဳေပးဖို႔ ငါဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္ ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ရွင္ျပဳေပးရမယ့္ နည္းလမ္းကိုလည္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
၁။ ရွင္ေလာင္း၏ ဆံပင္မုတ္ဆိတ္မ်ားကို ရိတ္ပယ္ေပးပါ။
၂။ ဖန္ရည္ဆိုးတဲ့ အ၀တ္သကၤန္းကို ၀တ္ရံုေစပါ။
၃။ အေပၚရံုသကၤန္း(ဧကသီ)ကို လက္၀ဲပုခံုးေပၚ တင္ခိုင္းၿပီး ရဟန္းတို႔ရဲ႕ ေျခတို႔ကို ရွိခိုးဦး
တိုက္ေစ၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းပါ။
၄။ ၿပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီခိုင္းကာ “ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ၊ ”
သရဏဂံု သံုးပါးကို ရြတ္ဆိုေစပါ။
ဘုရားရွင္က သားေတာ္ရာဟုလာကို အဲဒီအတိုင္းရွင္ျပဳခိုင္းပါတယ္။ ဒါက နတ္ျပမယ္၊ ၿမိဳ႕ထဲလွည့္မယ္၊ ပြဲငွားၾကမယ္တို႔ မပါ၀င္တဲ့ ဘုရားအလိုအတိုင္း ရွင္ျပဳနည္းျဖစ္ပါတယ္။
{ ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံ မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

သိလုိ႔လွဴေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္



သိလုိ႔လွဴေတာ့ နိဗၺာန္ေရာက္
==================
သိလုိ႔လွဴရင္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာမလာဘူး။ သိလုိ႔လွဴေတာ့ မဂၢသစၥာ၊ ဒီဘက္က နိေရာဓသစၥာ။ သိေတာ့ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္သြားၿပီ။ ခႏၶာႀကီးဟာ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ သိၿပီးမွ လွဴေတာ့ မဂၢသစၥာျဖစ္သြားတယ္။
မဂၢသစၥာအားထုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ ဒီဘက္မွာ ဒုကၡသစၥာမေပၚဘဲ နိေရာဓသစၥာ နိဗၺာန္ေပၚတယ္။ မသိလုိ႔လွဴရင္ သမုဒယသစၥာ၊ ရတာက ဒုကၡသစၥာ။ သိလုိ႔လွဴရင္ မဂၢသစၥာ၊ ရတာက နိေရာဓသစၥာ။ သိလုိ႔လွဴေတာ့ နိဗၺာန္ရတယ္။ မသိလုိ႔လွဴေတာ့ ဒုကၡရတယ္။
မသိလို႔လွဴေတာ့ မသိတာက အ၀ိဇၨာ၊ လွဴတာက သခၤါရ၊ ဘာသစၥာလဲဆိုရင္ သမုဒယသစၥာ။ `မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ားလွဴေနတာဟာ သမုဒယသစၥာလုပ္ေနၾကတာပဲ၊ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼာခ်မ္းသာရမယ္ထင္ၿပီးလွဴတာပဲ´တဲ့။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ခႏၶာငါးပါးဟာ ဒုကၡသစၥာ။ လူခ်မ္းသာလုိ႔ေျပာေသာ္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုိင္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဟုိကယား ဒီကယား၊ ဟုိကနာ ဒီကနာ၊ ေရႊ႕ခ်င္ေျပာင္းခ်င္ ျပင္ခ်င္ရတာနဲ႔ အၿငိမ္ေနလို႔ကို မရဘူး။ ဘာသစၥာမို႔ ဘာျပေနလဲဆုိေတာ့ ဒုကၡသစၥာမုိ႔ ဒုကၡေတြျပေနတာပါ။ လူခ်မ္းသာလုိ႔ေျပာေနၾကေပမယ့္ ေသေသခ်ာခ်ာထိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာပဲဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔သိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူခ်မ္းသာနတ္ခ်မ္းသာဆုိတာေတြ ဘယ္သူကေျပာေျပာမယံုပါနဲ႔။ ကုိယ့္ခႏၶာကေျပာလုိ႔ ကုိယ့္ဉာဏ္နဲ႔သိတာကုိသာ ယံုလုိက္ပါ။ ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ယားတယ္ နာတယ္ ကုိက္တယ္ ခဲတယ္ ဆာတယ္ ေလာင္တယ္ ပူတယ္ အုိက္တယ္ ေညာင္းတယ္ ညာတယ္၊ ျဖစ္ပ်က္ေတြပဲ ျပေနတယ္။ ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာပါပဲ။
ဒါျဖင့္ ဒီလုိ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကၽြတ္ခ်င္လို႔လွဴဒါန္းပါ၏ ဆုိၿပီး လွဴလုိက္ေတာ့ ဒုကၡကုိ မုန္းလုိ႔ ေၾကာက္လုိ႔လွဴတာမုိ႔ ဒုကၡမလာေတာ့ဘဲနဲ႔ သုခနိဗၺာန္သာ လာေတာ့တယ္။ ဒီလုိ လက္ငင္း ႐ႈၿပီးေတာ့မွ ခႏၶာဒုကၡသစၥာအစစ္ကို ဉာဏ္နဲ႔ျမင္ၿပီး နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု- ဆုိၿပီးလွဴလွဴ၊ ယခုျမင္ေနရတဲ့ ဒုကၡ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ရပါလို၏လုိ႔ ဆုိၿပီးလွဴလွဴ လွဴလုိက္ပါေတာ့။ ကုိယ့္ဒုကၡသစၥာကုိယ္ ျမင္ၿပီးေတာ့ ဒီ၀ဋ္ဒုကၡမွ ကၽြတ္ခ်င္လုိ႔ ဆုိတဲ့ ႏွလံုးသြင္းနဲ႔ လွဴေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ မသိလို႔လွဴေတာ့ ဒုကၡသစၥာရတယ္။ သိလုိ႔လွဴေတာ့ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္သြားတယ္။ လွဴတာကလဲ သခၤါရမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘာသစၥာျဖစ္သြားလဲဆုိေတာ့ မဂၢသစၥာ။ ရတာက နိေရာဓသစၥာ။ တစ္ဘ၀တည္းနဲ႔ နိေရာဓသစၥာကူးသြားတယ္။ မသိလို႔လွဴတာက သမုဒယသစၥာ၊ ရတာက ဒုကၡသစၥာ။ သိလုိ႔လွဴတာက မဂၢသစၥာ၊ ရတာက နိေရာဓသစၥာ။ ဒါဆုိ နားလည္ေလာက္ပါၿပီ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ

ေမတၱာခံယူသူတို႔ ခ်မ္းသာရပံု ၀ိသာခ မေထရ္၀တၳဳ



ေမတၱာခံယူသူတို႔ ခ်မ္းသာရပံု ၀ိသာခ မေထရ္၀တၳဳ
================================
ဒကာ။ ။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖင့္ အပို႔ခံရသူမွာ ခ်မ္းသာသုခရရွိတဲ့ ပံုစံဝတၳဳ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ထင္ရွားတဲ့အေၾကာင္းမ်ားရွိရင္ အနည္းငယ္ လိုရင္းမွ် ထုတ္ျပပါဆရာေတာ္၊ ေမတၱာသမားမ်ား အားတက္စရာျဖစ္ေအာင္ေပါ့ ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ လာရွိတဲ့ ဝတၳဳသက္ေသေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္ေလ၊ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းသမားမ်ား မွတ္သားထားၾကဖို႔ တခုေလာက္ေတာ့ ထုတ္ျပေပးပါ့မယ္။
မဇၩိမတိုက္ပါဋလိပုတ္ျပည္သား ၀ိသာခအမည္ရွိတဲ့ သူၾကြယ္တေယာက္ဟာ သီရိလံကာဒီပေခၚတဲ့ သီဟိုဠ္ကၽြန္း၌ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားတဲ့သတင္းစကားကို ၾကားသိရေသာအခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္းသို႔သြားေရာက္ကာ တရားအားထုတ္လိုေသာေၾကာင့္ မိမိစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို သားမယားတို႔အားလႊဲအပ္စြန္႔လႊတ္လ်က္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းဘက္သို႔ ကူးသြားျပီး မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၌ ရဟန္းျပဳကာ ငါးလပတ္လံုး ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ က်င့္၀တ္သိကၡာ ၀ိနည္းတရားေတာ္မ်ားကို တတ္ကၽြမ္းနားလည္ေအာင္ သင္ၾကားျပီးေနာက္ မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမွ ထြက္ခြာလ်က္ ကမၼ႒ာန္းတရားပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ရန္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ေက်ာင္းတိုက္မ်ားကို ရွာျပီးလွ်င္ တေက်ာင္း တေက်ာင္း၌ ေလးလစီမွ် သင္ၾကားပြားမ်ား အားထုတ္ကာ ေနေလ့ရွိတယ္တဲ့။
ထိုမွေနာက္၌ ၀ိသာခေထရ္ျမတ္သည္ စိတၱလေတာင္ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လ်က္ ေမတၱာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္မႈျပဳကာ ေလးလမွ်ၾကာေသာအခါ တျခားတေနရာ တေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားမည္ျပဳစဥ္ ျမစိမ္းပင္ေစာင့္နတ္က ေစာင္းတန္းဦးမွ ထိုင္ကာ ငိုရွာတယ္တဲ့၊ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ေစာင္းတန္းဦးက ရိႈက္ကာရိႈက္ ငိုေနတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငိုတာလဲ”ဟု ေမးျမန္းလိုက္တယ္ တဲ့။
“တပည့္ေတာ္ ျမစိမ္းပင္ေစာင့္နတ္ပါ ဘုရား၊ အရွင္ျမတ္တို႔ ဤအရပ္မွ ၾကြသြားေတာ့မည္ဆို၍ ငိုရပါသည္ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားတယ္။
“ငါ ဤအရပ္၌ ေနထိုင္သီတင္းသံုးျခင္းအားျဖင့္ အသင္နတ္မင္းတို႔မွာ ဘယ္လိုခ်မ္းသာသုခမ်ိဳး အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ရရွိခံစားရပါသလဲ”
“အရွင္ျမတ္တို႔ ဤစိတၱလေတာင္ေက်ာင္းသို႔ ၾကြေရာက္ သီတင္းသံုးကာ ေမတၱာ ဘာ၀နာတရားေတာ္မ်ား ပြားစီးပို႔သ၍ ေနေတာ္မူေသာ ေမတၱာဓာတ္ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ ဤအရပ္၌ ဆိုးသြမ္းၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ စကားတို႔ျဖင့္ မသင့္ မတင့္ ရွိၾကကုန္ေသာ နတ္ ဘီလူး စသည္တို႔ဟာ အရွင္ျမတ္၏ ေမတၱာဓာတ္ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေသာ စိတ္ထားရွိၾကပါကုန္သည္၊ သင့္တင့္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကရပါကုန္သည္၊ အခ်င္းခ်င္းလည္း ေမတၱာတရားရၾကကုန္ပါသည္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရားၾကြေတာ္မူပါက ထိုနတ္ဘီလူးတို႔သည္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ ယုတ္မာဆိုးသြမ္းေသာ စကားတို႔ျဖင့္ ျငင္းခံု ခိုက္ရန္မႈ ျပဳၾကပါလိမ့္မည္၊ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားတယ္။
“အိမ္း…ငါ သည္အရပ္မွာေနသျဖင့္ သင္တို႔ခ်မ္းသာမည္ျဖစ္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ေလးလ ေနေပးဦးမည္” ဆိုကာ ေလးလေစ့၍ ၾကြမည္ျပဳေသာအခါ ထိုျမစိမ္းပင္နတ္က ငိုေၾကြးေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ျပန္၍ ၀ိသာခ မေထရ္ျမတ္ဟာ အရပ္တပါးသို႔ ၾကြမသြားျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဤအရပ္မွာပင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ရရွာတယ္ တဲ့၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ မ်ားစြာပဲ ရွိပါတယ္။
ကဲ…အဲဒီ၀တၳဳအေၾကာင္းအရာကို ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ ေမတၱာပို႔သူမွာသာ အက်ိဳးစီးပြား သုခခ်မ္းသာတရားတို႔ရတာမဟုတ္ပဲ၊ ေမတၱာအပို႔ခံရသူေတြမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း သင့္တင့္ၾကကာ ခ်မ္းသာသုခ ရရွိၾကတာေတြကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ေမတၱာတရားလည္း ပို႔သၾကေပါ့၊ သူတပါးပို႔သတဲ့ ေမတၱာကိုလည္း ခံယူၾကေပါ့၊ ေက်နပ္ေလာက္ပါျပီေနာ္။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့၊ ေမတၱာပို႔သူရဲ႕ အက်ိဳး ၁၁ ပါးနဲ႔ ေမတၱာခံယူသူတို႔ ရရွိသည့္ အက်ိဳးမ်ားကို ယခုလို သိရလို႔ ေက်နပ္လွပါတယ္၊ ေမတၱာပြားမ်ား ပို႔သပံုမ်ားကိုလည္း လူတိုင္းနားလည္စြာ ပို႔သ တတ္ေအာင္ နည္းျပေပးပါဦး ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ေမတၱာတရား ပြားမ်ားပို႔သပံုနည္းကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ လူတိုင္းပြားမ်ားတတ္ၾကဖို႔ နယ-ႏွစ္ပါးနဲ႔ပဲ ျပသေပးသြားမည္၊ ဒီေမတၱာနည္းႏွစ္ပါးနဲ႔ ပို႔သ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ပင္ ပို႔သသူခံယူသူအားလံုးကုန္ အက်ိဳးသုခေတြနဲ႔ ျပည့္စံုျပီးေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ေမတၱာဆိုတာ “သူတပါးတို႔၏, သတၱ၀ါတိုင္း၏ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းၾကီးထြားမႈကို လိုလားေတာင့္တေနမႈဟာ ေမတၱာပဲ” အဲဒီတရားကို ပြားမ်ားေနလွ်င္ စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေနျခင္းျဖစ္၍ ျဗဟၼ၀ိဟာရ- ျဗဟၼာတို႔၏ ေနျခင္း အက်င့္တရားမို႔ ယင္းကို ျဗဟၼစိုရ္တရားလို႔လည္း ေခၚၾကတယ္၊ ကဲ…နားေထာင္မွတ္သားေပေတာ့။
http://www.thamameggin.blogspot.com မွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။

Sunday, March 29, 2015

သားရွင္ျပဳမယ္။



သားရွင္ျပဳမယ္။
========
ယခုေခတ္တြင္ စုေပါင္းရွင္သာမေဏျပဳပြဲ၊{ တစ္ေန႔တုန္းကလည္း တူမရဲ႕ fb မွာ 
နဘူးအိုင္ေက်းရြာ ရွင္ (၁၀၀) စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲလို႔ ေတြ႕လိုက္ပါတယ္} တစ္ဦးခ်င္း ရွင္သာမေဏ
ျပဳပြဲ၊ ႒ာနဆိုင္ရာအလိုက္ ဒုလႅဘ၀တ္ပြဲ၊ မိမိဘာသာ ဒုလႅဘ၀တ္ပြဲမ်ား ေခတ္စားလာခဲ့ပါတယ္။
အေပၚယံၾကည့္လွ်င္ အလြန္အားရဖြယ္ ေကာင္းပါ၏။ အထူးသျဖင့္ မိဘ ဘိုးဘြားမ်ားက
ေျမးကေလး၊ သားကေလး ရွင္ျပဳရတယ္ဆိုရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီေတာင္ ေျပာၾကပါတယ္။ ကေလး
ေမြးရင္ေတာင္ သားေယာက္်ားေလး ေမြးပါေစ၊ သားေယာက္်ားေလးရရင္ ရွင္ျပဳဖို႔ဆိုၿပီး ပီတိ
ေတြ တလွိဳင္လွိဳင္နဲ႔ အားရ၀မ္းသာ ျဖစ္မိၾကပါတယ္။ သားေယာက္်ားေလးရလာၿပီးကတည္းက
ရွင္ျပဳဖို႔ဆိုၿပီး စုေဆာင္းၾကပါတယ္။ ဘိုးဘြားမ်ားက ရွင္ျပဳခ်ိန္မွာ အေမြေပးတတ္ၾကလို႔ “ရွင္ျပဳရန္ေပးကမ္းျခင္း” ဆိုတာ ဥပေဒမွာေတာင္ အသိအမွတ္ျပဳရပါတယ္။
ေယာက္်ားေလး အားလံုးနီးပါး ရွင္ျပဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ လူႀကီးမ်ား ဒုလႅဘ၀တ္ခဲ့ၾက
လိမ့္မယ္။ ရွင္ျပဳဖို႔အတြက္ ေငြေၾကးစုၿပီးရွိတဲ့သူ ရွိၾကသလို တခ်ိဳ႕မရွိရင္ လယ္ေပါင္၊ အိမ္ေပါင္၊
ႏြားေရာင္းၾကရၿပီးမွ ရွင္ျပဳရတာပါ။ ရွင္ျပဳတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာကိစၥေတြမွာ အကုန္မ်ားသလဲ ?၊
၁။ ရွင္ေလာင္းအတြက္ သကၤန္းပရိကၡရာက်ေတာ့ ျဖစ္ရံုေလး ၀ယ္ၾကပါတယ္။
၂။ နတ္ျပမယ္၊ ပူေဇာ္ၾကမယ္။
၃။ ကားေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲလွည့္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆင္ေတြ ျမင္းေတြနဲ႔ လွည့္တယ္။
၄။ ေကၽြးေမြး ဒါနျပဳၾကတယ္။
၅။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အၿငိမ့္ ဇတ္သဘင္တို႔၊ ဆိုင္း၀ိုင္းတို႔ တတ္ႏိုင္သလို ပြဲငွားၾကတယ္။
ဒါက ရွင္မျပဳရခင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အကုန္အက် ေပးထားပါတယ္။ ရွင္ေလာင္း
အတြက္ကေတာ့ ဓါးအတု၊ ေရစစ္အတု၊ ေတာင္ေ၀ွးအတုေတြနဲ႔ သကၤန္းပရိကၡရာပါပဲ။ ကိုရင္
ေလာင္းအတြက္ သကၤန္းပရိကၡရာ၀ယ္ဖို႔ကေတာ့ လူလႊဲၾကပါတယ္။ ပြဲငွားဖို႔၊ မ႑ပ္ထိုးဖို႔က
ကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အၿငိမ့္ ဇတ္သဘင္တို႔၊ ဆိုင္း၀ိုင္းတို႔ေတြဟာ ကုသိုလ္
မဟုတ္၊ အကုသိုလ္ေတြမွန္း မသိၾကပါ။ 
ကိုရင္၀တ္ေပးၿပီး ကတံုးကေလးနဲ႔ သကၤန္းအျဖစ္ကေလးပတ္ထားရင္ ဟုတ္လွၿပီ
ေအာက္ေမ့ေနၾကတာ၊ ကိုရင္ေလးေပ်ာ္ေအာင္ဆိုၿပီး သံုးပါေစေတာ့၊ မုန္႔ဖိုးေတြ ေပးလိုက္ၾက
ေသးတယ္။ ကိုရင္ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ သီလတစ္ပါးက်ိဳးၿပီဆိုတာ သိသူနည္းပါတယ္။ ကိုရင္
ကေလးကို အဲဒီ မုန္႔ဖိုးကစၿပီး ဒုကၡေပးေတာ့တာပဲ။
*** ကိုရင္မ၀တ္ခင္ ဘာေတြ သင္ေပးၿပီးၿပီလဲ ?၊
*** ကိုရင္ထိန္းသိမ္းရမယ့္ သီလေတြ ဘာေတြလဲ ?၊
*** မိဘေတြက အလြတ္မရေတာင္ စာအုပ္ကေလးဘာေလး ၀ယ္ဖတ္ၿပီး ကိုရင္ျဖစ္မယ့္
သားကေလးကို သင္ေပးထားရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား ?။
ရွင္ျပဳတဲ့အခါမွာလည္း ပရိကၡရာမစံုလင္ (အတုမ်ားပါေနတယ္)၊ ရွင္ျပဳၿပီးေတာ့လည္း
ေနခ်င္သလိုေန၊ စားခ်င္သလိုစား၊ သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြား၊ ဘာမွသင္ၾကားျခင္းမရွိ၊ က်င့္ႀကံျခင္း
မရွိဘူးဆိုရင္ *** ရွင္မျပဳဘဲ ထားတာကမွ ေကာင္းပါေသးတယ္။ ဒီလို ရွင္ျပဳနည္းက အပါယ္
လက္မွတ္ ကိုယ့္သား ကိုရင္ကေလးကို ၀ယ္ေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ျပဳနည္း
ႏွင့္ ကိုရင္မ်ား လိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းေတြ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ရွင္ျပဳေပးမယ့္ မိဘ ဘိုးဘြား
ေတြက ကိုရင္မ်ားလိုက္နာရမယ့္စည္းကမ္း အခ်က္မ်ားကို သိေအာင္လုပ္ပါ။ ကိုယ့္ရဲ႕သား ကိုရင္
ေလာင္းကို လိုက္နာႏိုင္မလား ေမးပါ။ မလိုက္နာႏိုင္ရင္ ရွင္မျပဳပါနဲ႔။ ဒီအတိုင္းေနတာက အက်ိဳးရွိ
ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့မွာ (M,B,B,S ေနာက္ဆံုးႏွစ္) သားကို ရွင္မျပဳရေသးပါ။ သားအေနနဲ႔ ရွင္
ေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ရွင္က်င့္၀တ္ကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းေနႏိုင္မယ့္ရက္မွာ ရွင္ျပဳပါမယ္။
{ ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ ရွင္ျပဳ ရဟန္းခံ မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴ



၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴ
=============
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာ ဒါနျပဳပံုျပဳနည္းေလးေတြကုိ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏အာေဘာ္မပ်က္ေစဘဲ ဆက္လက္တင္ျပေနပါတယ္။
ဒါနျပဳတဲ့အခါ ေစတနာနဲ႔လွဴဒါန္းခ်ိန္မွာ လူနတ္ခ်မ္းသာခံစားခ်င္လို႔လွဴရင္ ပုညာဘိသခၤါရပဲ။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ ျဖစ္တယ္။ ဘာသစၥာလဲဆိုရင္ သမုဒယသစၥာျဖစ္သြားတာ။ သမုဒယသစၥာျဖစ္ၿပီဆုိေတာ့ ေသသည္မွေနာက္၌ လူခႏၶာ နတ္ခႏၶာ ဒုကၡသစၥာ အက်ိဳးေပးေတာ့မယ္။ လူခႏၶာ အစ ဇာတိ၊ အလယ္က ဇရာ၊ ဆံုးခါနီးေတာ့ ဗ်ာဓိ၊ ေနာက္ဆံုးပိတ္က မရဏ၊ ဘာသစၥာလဲဆုိေတာ့ ဒုကၡသစၥာ။ ဒါဟာ မသိလွဴ သမုဒယသစၥာေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ နတ္ဘ၀ ျဗဟၼာဘ၀ ဒုကၡသစၥာရတယ္။ လွဴလဲလွဴရေသး ဒုကၡလဲေရာက္ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ `အ၀ိဇၨာနိေရာဓာ သခၤါရနိေရာေဓာ- ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္၊ တဒဂၤျဖစ္ေတာ့ ရေအာင္လုပ္ရမယ္´လို႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
တဒဂၤျမင္ေအာင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆိုရင္ ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ဉာဏ္စုိက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႐ွဴလုိက္ ႐ိႈက္လိုက္ ေအာင့္လုိက္ အင့္လုိက္ ေညာင္းလုိက္ ကုိက္လုိက္ ယားလုိက္ နာလုိက္ ထံုလုိက္ က်င္လုိက္နဲ႔ ခႏၶာက ျပတယ္။ ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာကို ျပတာပဲ။ ခႏၶာႀကီးက ဒုကၡသစၥာဆုိတာ လက္ေတြ႔ျပေနတာပါ။ ဒီဒုကၡသစၥာဟာ ၀ဋ္အားျဖင့္ ၀ိပါက၀ဋ္ပဲ။ ဒီ ဒုကၡသစၥာ ၀ိပါက၀ဋ္မွ မ်က္ျမင္အားျဖင့္လဲ ကၽြတ္လုိ၊ ဉာဏ္ျမင္အားျဖင့္လဲ ကၽြတ္လုိပါတယ္ဘုရားဆုိေတာ့ သစၥာျမင္တဲ့ဉာဏ္၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္လာတယ္။ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ ျမင္တာက ၀ိပႆနာဉာဏ္။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာ သစၥာျမင္တဲ့ဉာဏ္ပဲ။ သစၥာျမင္တဲ့ ဉာဏ္နဲ႔ ခႏၶာန႔ဲ ဦးတည့္ေပးရမယ္။ ဒါဟာ လွဴဆဲအခုိက္မွာ ၀ိပႆနာၿခံရံလုိက္တာပဲ။ `စိတၱာလကၤာရစိတၱပရိကၡာရေမ၀ ေသ႒ံ – သမထ ၀ိပႆနာၿခံရံၿပီးလွဴတဲ့အလွဴဟာ အျမတ္ဆံုးပဲ´လုိ႔ ဘုရားကလဲ အဂၤုတၱိဳရ္ အ႒ကနိပါတ္မွာ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။
လွဴဆဲအခုိက္ မုၪၥေစတနာအခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ခႏၶာကုိ ၀ိပႆနာ႐ႈရလိမ့္မယ္။ ႐ုပ္႐ႈတဲ့သူက ႐ုပ္ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ေ၀ဒနာ႐ႈတဲ့သူက ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ စိတ္႐ႈတဲ့သူက စိတ္ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပါ့။ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဒီလုိ ကုိယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္ဒုကၡႀကီးမွ ကၽြတ္လိုလို႔ လွဴဒါန္းခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚေအာင္ ႐ႈရမယ္။ ဒီလုိ စိတ္ကုိ သမထ ၀ိပႆနာ တန္ဆာမဆင္ဘဲ လွဴလုိက္မယ္ဆုိရင္ ဒါန႐ုိး႐ုိးျဖစ္မယ္။ ဒါန႐ုိး႐ိုးျဖစ္ရင္ အျမတ္ဆံုး ဒါနေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အျမတ္ဆံုးဒါနမျဖစ္ေတာ့ အရင္းမ်ားၿပီး အျမတ္နဲမယ္ဆုိရင္ ဒီကုန္ မကူးထုိက္ဘူး၊ အရင္းနဲၿပီး အျမတ္မ်ားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီကုန္ ကူးထုိက္တယ္လို႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဥပမာကုိ ထိထိမိမိေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ လွဴၿပီးေနာက္မွ ၀ိပႆနာၿခံရံမယ္ဆုိရင္ အပရေစတနာမွာ သြားၿပီးၿခံရံလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွဴဆဲ မုၪၥေစတနာအခုိက္မွာ ၀ိပႆနာၿခံရံၿပီး လွဴမွ အျမတ္ဆံုးဒါနျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ခႏၶာကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္မွတစ္ပါး အျခားမေတြ႔ရဘူး။ ျဖစ္ပ်က္ပဲ ေတြ႕ေနရေတာ့ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ ေတြ႕တာက ေလာကီမဂၢသစၥာ။ ေလာကီမဂၢသစၥာနဲ႔ ျမင္တဲ့အခါမွာ သတိ သမာဓိ ၀ီရိယဆုိတဲ့ သမာဓိမဂၢင္သံုးပါးလဲ မပါမျဖစ္ပါေနရေတာ့ သမထျဖစ္တယ္၊ သမၼာဒိ႒ိ သမၼာသကၤပၸဆိုတဲ့ ပညာမဂၢင္ႏွစ္ပါးလဲ မပါမျဖစ္ ပါေနရေတာ့ ၀ိပႆနာျဖစ္တယ္။ ေတြ႔လိုက္တဲ့ မဂၢသစၥာထဲမွာ ေဟာဒီေလာကီမဂၢင္ငါးပါး ပါ၀င္ေနေတာ့ သမထ ၀ိပႆနာျပည့္စံုသြားတယ္။ ဒီလုိ မ်က္ျမင္၀ိပႆနာ ဒိ႒၀ိပႆနာ ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ သမထ၀ိပႆနာ မုၪၥေစတနာမွာ ၿခံရံၿပီးေတာ့ လွဴလုိက္ပါေတာ့။
ကုိယ့္ဘ၀အစကို စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဇာတိက စခဲ့တယ္ဆုိတာ လူတုိင္းသိတယ္။ အမိ၀မ္းေခါင္းမွာ က်ဥ္းေျမာင္းစြာေအာင္းခဲ့ရတဲ့ ဒီဇာတိဟာ ဘာသစၥာလဲဆုိရင္ ဒုကၡသစၥာ။ ဒီဇာတိဒုကၡသစၥာကုိ မလုိခ်င္လုိ႔ အဇာတိ- ပဋိသေႏၶမေနရာ နိဗၺာန္ကို ရည္မွန္းၿပီးေတာ့ လွဴရတယ္။ ဒါဟာ ဇာတိကို ေၾကာက္ၿပီး အဇာတိေရာက္ခ်င္လုိ႔ လွဴတဲ့အလွဴ၊ ဇာတိေၾကာက္လုိ႔ လွဴတဲ့အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ ဇာတိက ဒုကၡသစၥာ၊ ေၾကာက္တာက မဂၢသစၥာ။ ယခု ဘာဒုကၡနဲ႔ ေနၾကရပါသလဲဆုိေတာ့ ဇရာဒုကၡနဲ႔ေနၾကရတယ္။ အုိတာ အသက္ႀကီးတာဟာ ဇရာဒုကၡပဲ။ အရင္ဘ၀က သမထ ၀ိပႆနာမၿခံရံတဲ့ ဒါနမ်ိဳးေတြလုပ္ခဲ့လို႔ အခုလုိ အုိျခင္းဆုိးနဲ႔ ကိုယ္တုိင္တုိးေနရတာ။ ေရွးက အ၀ိဇၨာပစၥယာ ပုညာဘိသခၤါရာေၾကာင့္ ဒီအုိျခင္းဆုိး ဒုကၡသစၥာႀကီး ရ ထားတာ။ ဒီလုိ အုိျခင္းဆုိးႀကီးကို ေနာက္တစ္ခါ မေတြ႔ခ်င္ မရခ်င္လုိ႔ လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ စိတ္ကို ေျပာင္းယူလုိက္။ အုိျခင္းဆုိးက ဒုကၡသစၥာ၊ ေနာက္တစ္ခါ မေတြ႔ခ်င္ မရခ်င္တာက မဂၢသစၥာ။ ဒါဟာ ၀ဋ္ကို ရြံမုန္းလုိ႔လွဴတဲ့အလွဴျဖစ္သြားလို႔ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴလုိ႔ မွတ္လုိက္။ ၀ဋ္က ဒုကၡသစၥာ၊ ရြံမုန္းတာက မဂၢသစၥာ။ သမထ၀ိပႆနာၿခံရံၿပီး ၀ဋ္ကုိ မေတာင့္တေတာ့ ၀ိ၀ဋၬအလွဴျဖစ္သြားတယ္။
အခု အုိေဘးနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဒီခႏၶာႀကီးက ေရွ႕ နာေဘးရွိရာကို အေရာက္ေျပးေနတယ္။ အုိလမ္းကေန နာလမ္းကုိ လွမ္းေနတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားလဲ မတားႏုိင္ဘူး၊ သိၾကားလဲ မတားႏုိင္ဘူး။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ-ရဲ႕ဒဏ္ခ်က္သင့္ေနတာ။ အတိတ္က မသိလွဴ လွဴခဲ့လုိ႔ ရလာတဲ့ခႏၶာက ခႏၶာ့လမ္းစဥ္အတုိင္း ျမန္းေနတာပဲ။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ-ရဲ႕ ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ အုိေဘးႀကီးထမ္းၿပီး နာေဘးရွိရာေျပးေနရတယ္။ ရပ္လုိ႔လဲ မရ၊ တားလုိ႔ လဲမရ၊ ထံုးစံအတုိင္းေျပးေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဇရာၿပီးရင္ ဗ်ာဓိ- နာတဲ့ ဒုကၡႀကီးကလဲ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ႀကံဳရဦးမယ္။ အုိပြဲၿပီးရင္ နာပြဲႏႊဲရဦးမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မတတ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ ပုညာဘိသခၤါရာ ေၾကာင့္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ နတ္ဘ၀ ရခ်င္လုိ႔လွဴမယ္ဆုိရင္ အုိျခင္းဆုိးထမ္းၿပီး နာျခင္းဆုိးရွိရာ ေျပးခ်င္ေသးလုိ႔ဆုိတဲ့သေဘာပဲ။ အအုိရွိလ်က္ အအုိရွာ အနာရွိလ်က္ အနာထပ္ရွာေနသလုိျဖစ္ေနတယ္။ အုိျခင္း နာျခင္းရွိလ်က္နဲ႔ အုိျခင္း နာျခင္းကိုထပ္ရွာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ `မုိက္ခ်က္သန္တာပဲ´တဲ့။ မုိက္ခ်က္က အ၀ိဇၨာ၊ သန္တာက သခၤါရ။ ဒါျဖင့္ လွဴတဲ့အခါမွာ အုိျခင္းဆုိး ထမ္းၿပီး နာပြဲ မႏႊဲခ်င္လုိ႔ လွဴတဲ့အလွဴအျဖစ္ ဉာဏ္ကိုေျပာင္းယူလုိက္။ ဒါဆုိရင္ ႐ုိး႐ုိးအလွဴမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒုကၡသစၥာျမင္ၿပီး ဒုကၡ၀ဋ္ ကၽြတ္ခ်င္လို႔ လွဴတဲ့အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ ဒုကၡက ဒုကၡသစၥာ၊ ကၽြတ္ခ်င္တာက မဂၢသစၥာ
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမူ (၅)ရပ္



ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမူ (၅)ရပ္
=====================
(၁၅.၈.၂၀၀၆ ခုနွစ္ မႏၱေလးျမဳိ႔ Intensity Speaking Center မွာ ဘာသာၾကီးမ်ားဆုိင္ရာနွီးေနွာဖလွယ္ပဲြေလး က်င္းပခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီနွီးေေနွာဖလွယ္ပဲြမွာ ဦးဇင္း ဖတ္ၾကားတင္သြင္းခဲ့တဲ့ စာတမ္းေလးကုိ ခုမွ ျပန္ရွာေတြ႔လုိ႔ မွ်ေ၀လုိုက္ပါတယ္)
မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၃)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ဘီစီ(၅၈၈)-က ဒီကမၻာၾကီးမွာ ဗုဒၶရတနာ ပြင့္ထြန္းေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္၊ တဆက္တည္းမွာပဲ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခု ၀ါဆုိလျပည့္ စေနေန႔ ဘီစီ ၅၈၈ မွာ ဓမၼရတနာ စတင္ခဲ့သလို မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခု ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ တနလၤာေန႔ ဘိီစီ ၅၈၈ ခုမွာ သံဃာရတနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶ ဟာ ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ၄၅ နွစ္ ေနျပီး မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔ ဘီစီ ၅၄၃ မွာ ပရိနိဗၺာန္ စံလြန္ေတာ္မူပါတယ္၊ ဗုဒၶအျဖစ္နဲ႔ ၄၅ နွစ္အတြင္း တာ၀န္ၾကီး ၂ ရပ္ကုိ တစ္ေန႔လွ်င္ ၂၂ နာရီ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔မွ် ေနမအား ညမနား လူသား, သတၱ၀ါတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္ကုိး၍ ထမ္းေဆာင္ေတာ္္မူခဲ့ပါတယ္၊
အဲဒီ တာ၀န္ၾကီး ၂ ရပ္ကေတာ့..... (၁) ဓမၼကို ေဟာေျပာျခင္း, ေျဖဆုိျခင္း (၂) သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို ထူေထာင္ျခင္းတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ထုိ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာျပသည့္ဓမၼအတုိင္း လက္ေတြ႔လုိက္နာ က်င့္သံုးသူမ်ားကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္လုိ႔ေခၚဆုိပါတယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္ရန္အတြက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဥပေဒ ေတြ မရွိပါဘူး၊ ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း, တရားကုိ ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း, သံဃာကို ကုိးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္း လုိ႔ ေခၚတဲ့ သရဏဂုံ သံုးပါးကုိ လက္ခံလုိက္လို႔ ရွိရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အျဖစ္ေရာက္ရွိပါတယ္၊
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး အတြက္ လုိက္နာက်င္႔သံုးရမည့္ စည္းကမ္း ၅ မ်ဳိး ရွိပါတယ္၊ အဲဒါေတြကေတာ့.....
(၁) သက္ရွိလူသား တိရစၦာန္ တုိ႔ရဲ႔ အသက္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။
(၂) သူတပါးပစၥည္းကုိ ခုိးယူလုယက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။
(၃) ကာမဂုဏ္ ေဖါက္ျပန္မႈ, အိမ္ေထာင္ေရး ေဖါက္ျပန္မႈ မွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။
(၄) မဟုတ္မမွန္ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း။
(၅) မူးယစ္ေဆး၀ါး သံုးစြဲျခင္း, ေရာင္၀ယ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းဆုိ တဲ့ စည္းကမ္း ၅ မ်ဳိးတုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶ ခ်မွတ္သည့္ ဒီစည္းကမ္း ၅ မ်ဳိးကုိ ၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶဟာ လူသားတို႔ရဲ႔ အသက္, အုိးအိမ္, စည္းစိမ္, ခ်မ္းသာ, လံုျခဳံဖို႔၊ အိမ္ေထာင္ေရး သာယာဖို႔၊ ဒီကမၻာၾကီးမွာ သစၥာတရားထြန္းကားဖို႔၊ လူသားတုိ႔ရဲ႔ ဥာဏ္ရည္အဆင့္အတန္း မွီဖို႔ အေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးကာ အထက္ပါစည္းကမ္း ၅ ခ်က္ကို ခ်မွတ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရမွာပါ။
လူသားေတြဟာ အေပ်ာ္ၾကဴးျခင္း, အလိုရမက္ၾကီးျခင္း, ေၾကာက္စိတ္မ်ားျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ဘ၀ အတြက္ အားကုိးရာေတြကို စိတ္ကူးပံုးေဖၚျပီး ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တတ္ၾကပါတယ္၊ စိတၱဇ အေတြးေတြကုိ ပံုေဖၚျပီး ယံုၾကည္ကုိးကြယ္လက္ခံေနတာကို ျမတ္ဗုဒၶက နွစ္သက္ေတာ္္မမူပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ အထင္စြဲအာရံု ကုိးကြယ္မႈမ်ဳိးစံုကို စြန္႔လႊတ္ရမွာျဖစ္သလို အေတြးစြဲအလီလီ ယံုၾကည္မႈအရပ္ရပ္ကိုလည္း ပယ္စြန္႔ၾကရပါလိမ့္မယ္ သို႔ျဖစ္၍ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္ေရးအတြက္ ဥပေဒသ မူၾကီး ၅ ရပ္ကုိ စံျပဳ သတ္မွန္ထားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါေတြကေတာ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္.......
(၁) ယံုၾကည္မႈသဒၶါတရားရွိရမည္။
(၂) ေစာင့္ထိန္းမႈ သီလရွိရမည္။
(၃) ေကာတုဟလ မဂၤလာကုိ မယံုၾကည္ရ။
(၄) ကံတရားကုိ ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္။
(၅) သာသနာေတာ္ျပင္ပ၌ ကုိးကြယ္မႈကုိ မရွာမွီးရ- ဆုိတဲ့
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ မူၾကီး ၅ ရပ္ကုိ အဂၢဳၤတၱရနိကာယ္မွာ ခ်ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
တဆင့္တက္ျပီး အနည္းငယ္ ရွင္းျပလုိပါတယ္
(၁)ယံုၾကည္မူသဒၶါတရားရွိရမည္-ဆိုသည္မွာ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါး တို႔၌ ဘုရားစစ္ ဘုရားမွန္ တရားစစ္ တရားမွန္ သံဃာစစ္ သံဃာမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္လက္ခံတဲ့ စိတ္ရွိရမယ္လို႔ ဆုိလိုပါတယ္။
(၂) ေစာင့္ထိန္းမူ သီလ ရွိရမည္- ဆိုသည္မွာ ၀ါရိတၱ သီလ လို႔ေခၚတဲ့ ငါးပါး, ရွစ္ပါး သီလ နဲ႔ စာရိတၱ သီလလို႔ ေခၚတဲ့ လင္က်င့္၀တ္, မယားက်င့္၀တ္, ဆရာ့က်င့္၀တ္, တပည့္က်င့္၀တ္, မိဘ က်င့္၀တ္, သားသၼီး က်င့္၀တ္, အထက္လူၾကီးက်င့္၀တ္, ေအာက္လက္ငယ္သားက်င့္၀တ္- စတဲ့ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့ က်င့္၀တ္သီလ မ်ားနဲ႔ ျပည္စံုရမယ္လို႔ ဆုိလိုပါတယ္။ နံပါတ္ ၂ ဥပေဒသ နွင့္ ျမတ္ဗုဒၶက မလုပ္ဘဲေနရမွာကို မလုပ္ဘဲေနရဲတဲ့ သတၱိ၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကို လုပ္ရဲတဲ့ သတၱိ လူသားတုိ႔ရဲ႔ စိတ္မွာေမြးျမဴနုိင္ဖို႔ မီေမာင္ထုိးျပသြားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
(၃) ေကာတုဟလမဂၤလာကို မယံုၾကည္ရ-ဆုိသည္မွာ အခ်ဳိ႔ေသာလူမ်ားဟာ” အိမ္ေျမာင္စုတ္ထုိးရင္… လာဘ္ေကာင္းတယ္” “ က်ီးကန္းလာနားရင္…. နိမိတ္မေကာင္းဘူး” ဆိုတဲ့ ေကာတုဟလမဂၤလာကို ယံုၾကည္လက္ခံၾကပါတယ္၊ ျမတ္ဗုဒၶက ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ ရက္ရာဇာ, ျပႆဒါး, က်ီးကန္းလာျခင္း, အိမ္ေျမာင္စုတ္ထုိးျခင္း, ေနၾကတ္, လၾကတ္- စတာေတြေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိး ဆုိးက်ဳိး ရွိတယ္ဆုိတာေတြကို လက္မခံဖုိ႔ နံပါတ္ ၃ ဥပေဒသကို ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္---
ေကာင္းက်ဳိးလုိလားသူ ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ ကို လုပ္ရမွာျဖစ္သလုိ မေကာင္းက်ဳိး မခံစားလုိသူေတြ အတြက္ မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိ ေတြးအၾကံမ်ားကုိ မျပဳလုပ္မိဖို႔လိုပါတယ္ အေတြးအၾကံမ်ားက မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အျမဲေပ်ာ္ေမြ႔ေနေပမယ့္
တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ေကာင္းက်ဳိးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာဟာ “ေကာင္းကင္က ေရစီး ေျမၾ ကီး က လသာမယ့္အခ်န္ေတြကို ေစာင့္ေနၾကတာနဲ႔ “ အတူတူပါပဲ။
(၄) ကံတရားကို ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္-ဆုိသည္မွာ အၾကင္မ်ဳိးေစ့ကို စိုက္ပ်ဳိး၏ ထုိအပင္ကုိ သာလွ်င္ ရိတ္္သိမ္းရ၏- ဆိုတဲ့ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အတုိင္း ေကာင္းကံလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ဳိးခံစားရ မေကာင္းကံလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးခံစားရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကုိ ယံုၾကည္လက္ခံၾကရမယ္လုိ႔ဆုိလုိပါတယ္။
ကံတရားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔အနည္းငယ္ေျပာျပျခင္ပါတယ္…
သစ္ပင္တစ္ပင္ကုိ ၾကည့္ပါ.. ဒီသစ္ပင္ ရွင္သန္ၾကီးထြားဖို႔…
(၁) လုံေလာက္တဲ့ ေနေရာင္ျခည္
(၂) လုံေလာက္တဲ့ ေရဓာတ္
(၃) ၾကီးထြာ သီးပြင့္ရမယ့္ အခ်ိန္အခါ-
ဒီအေၾကာင္းတရား ၃ မ်ဳိး ေပါင္းဆံုမွ သစ္ပင္ဟာ ရွင္သန္ၾကီးထြား ပြင့္သီးမွာျဖစ္ပါတယ္ ဒါကို ဗီဇနိယာမလို႔ေခၚပါတယ္။ ဒီဗီဇနိယာမလုိပါပဲ မိမိတုိ႔ျပဳလုပ္လုိက္တဲ့ ေကာင္းကံဆုိးကံေတြဟာ ျပဳလုပ္လုိက္ျပီးတာနဲ႔ တစ္ျပဳိင္နက္ မိမိတို႔ရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ သတၱိကေလးေတြခ်န္ထားရစ္ျပီး ေပ်ာက္သြားၾကပါတယ္ မိမိ္တို႔ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဒီသတၱိ ကေလးေတြဟာ ေစတနာ သမဂႌတာ, ကမၼ သမဂႌတာ, ဥပ႒ာန သမဂႌတာ, ၀ိပါက သမဂႌတာ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရား ၄ မ်ဳိး ေပါင္းစံုတဲ့ အခ်ိန္မွာ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈအျဖစ္ ဧကန္အက်ဳိးေပးမွာျဖစ္ပါတယ္၊ ျမတ္ဗုဒၶက ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ ဒီကမၼနိယာမ ရဲ႔ သေဘာတရားကုိ ယံုၾကည္လက္ခံသူ ျဖစ္ရမယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။
(၅) သာသနာေတာ္ အျပင္ပ၌ ကုိးကြယ္မႈ ကို မရွာမွီးရ-ဆိုသည္မွာ လူမ်ားဟာ အေပ်ာ္ၾကဴးျခင္း အလုိၾကီးျခင္း ေၾကာက္စိတ္မ်ားျခင္း စုိးရိမ္စိတ္မ်ားျခင္းေတြေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ရဲ႔ ျပင္ပျဖစ္တဲ့ နတ္ကုိးကြယ္ျခင္း ဘုိးေတာ္ မယ္ေတာ္ ကုိးကြယ္ျခင္ အင္း အုိင္ လက္ဖြဲ႔ ေဗဒင္ မႏၱာန္ ကုိ အားထား ယံုၾကည္ျခင္း စတဲ့ သာသနာေတာ္ျပင္ပ ကုိးကြယ္ရာ ေတြကို ရွာမွီး ကုိးကြယ္ေနၾကပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္စားေနတဲ့ အတြင္း ၃၇ မင္း အျပင္ ၃၇ မင္း သူရႆတီ မယ္ေတာ္ စတဲ့ နတ္ေတြရဲ႔ သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ျမန္မာျပည္ျဖစ္နတ္မ်ား အစိမ္းေသ နတ္မ်ားျဖစ္တယ္ဆုိတာကို ေလ့လာေတြ႔ရွိနုိင္ပါတယ္၊ ျဗဟၼဏ တို႔ စိတ္ကူးပံုေဖၚ ကုိးကြယ္ခဲ့တဲ့ တကယ္ မရွိတဲ့ သူရႆတီ နတ္သၼီးကို ပိဋကတ္ သံုးပံုေစာင့္ နတ္သၼီး အျဖစ္ ယံုၾကည္ ကုိးကြယ္ေနၾကတာဟာ ပိဋကတ္ သံုးပံုကုိ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကို ေစာ္ကားျခင္းျဖစ္သလုိ မိမိ ဦးေနွာက္နဲ႔ နွလံုးသားကုိ အသိအမွတ္ မျပဳရာလဲ ေရာက္ပါတယ္၊
ဒီေနရာမွာ မနုႆေဗဒ ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႔ အဆုိအမိန္႔ကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ “ ထာ၀ရ ဘုရားက လူတုိ႔ကုိ ဖန္ဆင္းထားျခင္းမဟုတ္ လူတို႔ကသာ ထာ၀ရ ဘုရားကို ဖန္ဆင္းထားျခင္းျဖစ္သည္” လို႔ ဆုိပါတယ္ ဒီလုိဆိုရင္ ဦးဇင္းက လဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္ နတ္တုိ႔ က လူတုိ႔ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္းမဟုတ္ လူတို႔က သာ နတ္တို႔ ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပ၊ ဲ
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မွန္ရင္ သာသနာပ ကိုးကြယ္မႈကို မရွာရလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ စစ္စစ္ျဖစ္ဖုိ႔ အတြက္….. ယံုၾကည္မႈ သဒၶါ တရားရွိရမည္ ,ေစာင့္ထိန္းမႈ သိီလ ရွိရမည္, ေကာတုဟလ မဂၤလာကို မယံုၾကည္ရ, ကံတရားကို ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္, သာသနာေတာ္ျပင္ပ ကိုးကြယ္မႈ မရွာရဆိုတဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ မူ ၅ ခ်က္ကုိ ဦးထိပ္ ပန္ဆင္၍ ဗုဒၶ၀ါဒ သေဘာတရားျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲ ျခင္းမွ ခ်မ္းသာျခင္းသို႔၊ မေကာင္းမႈ မွ ေကာင္းမႈသို႔၊ အေမွာင္မွ အလင္းသို႔၊ မသိမႈမွ သိမႈသို႔၊ ဒုကၡအတြင္းမွ ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ရာသို႔ ေရာက္ေအာင္ အသိ အက်င့္ ဘက္စံုျမွင့္၍ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျဖစ္္ေအာင္ ၾကဳိးစားၾကပါစုိ႔…….။
Theravada Buddhist Foundation (ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာမူ (၅)ရပ္ ) by Ashin Tikkhanyanalinkara (အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ)

စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ပါ။



စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ပါ။
===============
တရားအလုပ္အားထုတ္တဲ့အခါ ဂရုတစိုက္ တကယ္အားထုတ္ရင္၊ စိတ္ပါလက္ပါ တ
ကယ္အားထုတ္ရင္ သိစရာသေဘာတရားေတြကို သိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီသေဘာေတြကို
ေသခ်ာသိလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔အေနနဲ႔ တရားအလုပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါ
အားထုတ္လိုက္စမ္းပါ။ ဂရုတစိုက္ အားထုတ္လိုက္စမ္းပါ။
အ၀တ္ကေလးစုတ္လို႔ ခ်ဳပ္ေတာ့မယ္၊ သူမ်ားေတြကိုလည္း မခိုင္းေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဟိုး
တုန္းကဆိုရင္ သံေခ်းမတက္ေအာင္ အပ္ေတြကို အုန္းဆီပုလင္းထဲမွာ ထည့္ထားတယ္ဆို
ေတာ့ အုန္းဆီပုလင္းထဲက အပ္ကေလးကို သြားယူရပါမယ္။ အပ္ကေလးယူၿပီး နဖားေလးမွာ
အုန္းဆီေတြကပ္ေနေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ ထိုးထုတ္ဖယ္ရွားရပါဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ အပ္ခ်ည္လံုးေလးယူ
အပ္ခ်ည္စေလးယူၿပီး အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္ထိုးရပါေတာ့မယ္။ တစ္ဘက္ကအပ္ခ်ည္အဖ်ားသာ
သာေလးကို ကိုင္ထားတယ္ ေနာက္တစ္ဘက္က အပ္ကိုကိုင္ထားရပါတယ္။ 
အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္နဲ႔ထိုးေတာ့ အပ္ကို ေဇာက္ထိုးကိုင္ထားရပါတယ္။ ထိုးမယ္ဆိုေတာ့
အပ္နဖားကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။ အပ္ခ်ည္အဖ်ားကိုလည္း ၾကည့္ရပါေသးတယ္။ အပ္ခ်ည္
အဖ်ားကေလးက ဖြာေနရင္ သြားနဲ႔ကိုက္ၿပီးျဖတ္ရင္ျဖတ္၊ မျဖတ္ရင္ လက္ကေလးနဲ႔ သပ္ၿပီးခၽြန္
ေအာင္ လုပ္ရပါဦးမယ္။
အခုလို ေျပာေပးေနတာ အပ္နဖားထိုးသင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္တဲ့
အခါ ဂရုတစိုက္ အာရံုစိုက္ရတာကို ပံုေပၚေအာင္ သေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာတာပါ။ အဲဒီလို
အာရံုစိုက္ရတာဟာ ဂရုစိုက္တာပါ။ ဂရုစိုက္တဲ့အထဲမွာ ေညာင္းတာပါသလား၊ နာတာပါသလား၊
ပင္ပန္းတာပါသလား၊ မပါပါ။ 
ဂရုစိုက္တဲ့အထဲမွာ သတိ ပါပါတယ္။ ၀ီရိယ ပါပါတယ္။ ဒီအေပါက္ေလးနဲ႔ ဒီအပ္ခ်ည္
အဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးေတာ့မယ္ဆိုရင္၊ ဒီလိုဆို ထိုးလို႔ ရႏိုင္၊ မရႏိုင္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရပါတယ္။ အဲဒီလို 
ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ကလည္း ဉာဏ္ပါရပါတယ္။ ဂရုစိုက္ရင္ သတိပါတယ္၊ ၀ီရိယပါတယ္၊ ဉာဏ္ပါပါ
တယ္။ အပ္နဖားကို အပ္ခ်ည္နဲ႔ ထိုးမိေအာင္ ၾကည့္ေနတာ သမာဓိ ရွိလို႔လည္း သမာဓိ ပါပါတယ္၊
ဂရုစိုက္ရင္ သတိ၊ ၀ီရိယ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ေလးမ်ိဳး ပါပါတယ္။ 
အပ္ခ်ည္ယူၿပီးေတာ့ အပ္နဖားထိုးမယ္ ဆိုကတည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိုးတတ္တယ္။ မ
ထိုးတတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္။ အပ္နဖား ထိုးတဲ့အလုပ္ကို “ကိုယ္ထိုးရင္ ရမယ္” ဆိုတဲ့ ကိုယ့္
ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွဳ၊ ကိုယ့္အလုပ္ ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မွဳ သဒၶါမ်ိဳးပါၿပီး ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သဒၶါလည္းပါတယ္။ ၀ီရိယလည္းပါတယ္။ သတိလည္းပါတယ္။ သမာဓိလည္း
ပါတယ္။ ပညာလည္းပါတယ္။ အဲဒီ ငါးပါးကို ဗိုလ္ငါးပါးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဣေျႏၵငါးပါးလို႔ ေခၚပါ
တယ္။ ဒီ ဣေျႏၵေတြရွိေနရင္ ကုသိုလ္အလုပ္ကို မျဖစ္ေအာင္ တာဆီးဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အကုသိုလ္ 
ကိေလသာေတြကို ေပးမျဖစ္ပါဘူး။ ကိေလသာေတြကို ပယ္သတ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ထိုင္ေနစဥ္၊ ရပ္ေနစဥ္၊ ေလ်ာင္းေနစဥ္၊ လမ္းေလွ်ာက္
ေနစဥ္၊ လက္လွဳပ္ေျခလွဳပ္ လွဳပ္ေနစဥ္၊ ခႏၶာကိုယ္ၿငိမ္ေနစဥ္ စတဲ့ ေန႔စဥ္အလုပ္၊ ေန႔စဥ္အမူ
အရာေတြမွာ ေနစဥ္ အလုပ္အားျဖင့္ ဂရုတစိုက္ စိတ္ပါလက္ပါ ေသေသခ်ာခ်ာအားျဖင့္ သေဘာ
ေပါက္ေအာင္၊ အမွန္အတိုင္းျမင္ေအာင္၊ သိေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ ျဖစ္ေနစဥ္၊ ျပဳေနစဥ္၊ ျဖစ္
တဲ့အခိုက္ ျပဳတဲ့အခိုက္ သေဘာတရားေတြကို အထူးအားျဖင့္ ကိုယ္ေကာင္ႀကီးနဲ႔ စပ္တဲ့ ရုပ္သ
ေဘာတရားေတြကို စိတ္နဲ႔စပ္တဲ့ နာမ္သေဘာတရားေတြကို အမွန္အတိုင္း သိ၊ ေသခ်ာသိေအာင္ 
အားထုတ္ၾကရမွာပါ။
အဲဒီလို ေန႔စဥ္အလုပ္ ေနစဥ္ လုပ္ေသာအားျဖင့္ ၀ိပႆနာ တရားကို နည္းမွန္ လမ္းမွန္
အားထုတ္ၾကရမွာပါ။ မိမိတို႔ တရားထိုင္တဲ့အခါ ထိုင္တဲ့သေဘာကို စိတ္ပါလက္ပါ ဂရုစိုက္ရပါ
မယ္။ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ကလည္း ဒီ တရားသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီး “ သိ၊
ေသခ်ာသိေအာင္ ဂရုတစိုက္ စိတ္ပါလက္ပါ အားထုတ္ႏိုင္ၾကၿပီးလွ်င္ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္
ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
{ ဓမၼဒူတ ေဒါက္တာအရွင္ေဆကိႏၵ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေန႔စဥ္အလုပ္ ေနစဥ္လုပ္တရား}

Friday, March 27, 2015

ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားေဟာဟုတ္ပါသလား



ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားေဟာဟုတ္ပါသလား
===========================================
ေမး။ ။ အရွင္ဘုရား ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္ထဲမွာ .... အၿမဲတမ္းပဲ အဇာတသတ္ ဟာ ဘီလိမ္ျဖစ္ေနတယ္ ... ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ အာနႏၵာတို႕.. သူ႔ ပါတနာေတြကလည္း သူ႕ကို အၿမဲ ... ပါရမီျဖည့္တဲ့ လူေတြ ျဖစ္ေနတယ္ .. ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း ေတြ႕ေနရတယ္ ... ဒီ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ေတြဟာ ဘုရားေဟာလား ဒါမွမဟုတ္ ... ေနာင္လာေနာက္သားေတြက ပံုျပင္လုိေျပာတာလား..
ဗိုလ္ႀကီးထြန္းလင္းေက်ာ္ (ကထိက)
ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ စစ္မႈတကၠသိုလ္
(အေျဖ) ေဒ၀ဒတ္အေလာင္းဟာ ရွည္လ်ားလွတဲ့သံသရာမွာက်င္လည္စဥ္ တစ္ခုေသာဘ၀ ရြဲကုန္သည္ ဘ၀က စၿပီးအေလာင္းေတာ္အေပၚမွာ စတင္ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္၊ လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕မိၿပီ၊ အာဃာတထား မိၿပီဆုိရင္ ေက်ေအးနုိင္ဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ခဲယဥ္းတာကို လူတုိင္းသိၾကပါလိမ့္မယ္၊ ထုိအခ်ိန္က စၿပီး ေဒ၀ဒတ္အေလာင္းဟာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အေပၚမွာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေႏွာက္ယွက္ ေနခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္၊ ေႏွာက္ယွက္ဖုိ႔ စိတ္က အားသန္ေနတဲ့အတြက္ ေနာက္ဘ၀ေတြမွာလဲ အတူတူပဲ ျဖစ္ၾကရပါတယ္၊
ေနာက္တခ်က္အေနနဲ႔ေလ့လာလ်င္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ပါရမီမ်ားျဖည့္ဖုိ႔အတြက္ ေဒ၀ဒတ္က အနစ္နာ ခံေပးခဲ့ရတယ္လို႔လဲ ယူဆနုိင္ပါတယ္၊ “ သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖုိ႔ေရာက္မူ၊ သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ ဓမၼတာတည္း ” ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း ေရသစ္ေတြစီးဆင္းလာလ်င္ ေရေဟာင္းမ်ားက ဖယ္ေပးရမွာပါပဲ၊ သို႔ေသာ္ ေဒ၀ဒတ္မရွိခဲ့ရင္ ဘုရားျဖစ္နုိင္ပါ့မလား လို႔ ေမးစရာ ရွိတယ္၊ ဗ်ာဒိတ္ရၿပီးသား ဘုရားအေလာင္းေတာ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူကေတာ့ သူ႔လမ္းေၾကာင္း အတုိင္း ပါရမီ ေတြ ဆက္လက္ျဖည့္ ဆည္းၿပီး အခ်ိန္တန္လ်င္ ဘုရားတစ္ဆူ ဧကန္ျဖစ္လာမွာပါပဲ၊ ေဒ၀ဒတ္မဟုတ္ခဲ့လ်င္လည္း သူ႕လိုလူ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေပၚလာစရာ ရွိပါတယ္။
သို႔ေသာ္ ေလာကႀကီးမွာ ေကာင္းတာေတြ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ကန္႔လန္႔တုိက္သူ၊ Against လုပ္သူ ဆုိတာ အနည္းအက်ဥ္း ရွိစၿမဲပဲ၊ ဒါကိုပဲ ေလာကဓံလို႔ သုံးႏႈန္းေလ့ရွိၾက တယ္၊ ေလာကမွာ Foolish & Wise လူဆုိးရွိလ်င္ လူေကာင္း(ပညာရွိ)လဲ ရွိမယ္၊ Black & White အမည္းရွိလ်င္အျဖဴလဲ ရွိမယ္၊ Evil or Demerit & Merit အကုသုိလ္ရွိလ်င္ ကုသိုလ္လဲရွိမယ္ စသျဖင့္ ဒြယံဒြယသေဘာတရားနဲ႔ ကင္းကြာလို႔ မရပါဘူး၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္လည္း ထုိနည္း၄င္းပါပဲ၊ ကိုယ္ကပါရမီေတြ ဘယ္ေလာက္ျဖည့္ေန သည္ျဖစ္ေစ အဖ်က္သမားကေတာ့ ေတြ႔ႀကဳံရတာပါ၊ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ဗုဒၶေဒသနာေတြထဲမွာ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တာဟာ သံေယာဇဥ္ ဆယ္ပါးထဲမွာ ပါ၀င္ပါသတဲ့၊ ပဋိဃသံေယာဇဥ္လို႔ေခၚဆုိပါတယ္၊ လူတစ္ေယာက္ကို မုန္းတီးနာ ၾကည္းေနတာဟာလဲ သံေယာဇဥ္တစ္မ်ိဳးပါပဲ တဲ့။ ဒါကိုလဲ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ဆုံစည္းနုိင္ျခင္း အေၾကာင္း တစ္မ်ိဳးလို႔ သတ္မွတ္နိုင္ပါတယ္၊
ေနာက္တစ္ခ်က္က လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသခါနီးမွာ တခုခုကိုစြဲလမ္းေသသြားခဲ့လ်င္ ေနာက္ဘ၀ လူျပန္ျဖစ္ခဲ့လ်င္ ထုိအစြဲအလမ္းေၾကာင့္ ျပန္ဆုံစည္းနုိင္တယ္၊ ဒီဘက္ဘ၀က အက်ိဳးဆက္ေတြကို ေနာက္ဘ၀အထိ ခံစားရတယ္ လို႔ ဆုိတယ္၊ ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္စာအုပ္တအုပ္မွာ ဓားျပဗိုလ္ တေယာက္ကို ဖမ္းမိလို႔အျပစ္ေပးေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖတ္၊ ေျခ ေထာက္ႏွစ္ ဖက္ျဖတ္ၿပီး ကားစင္မွာ ေသေစခဲ့တယ္၊
ေနာက္မၾကာခင္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးဖြား လာေတာ့ ေမြးရာပါ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းပါ မလာခဲ့ဘူး၊ ေမြးလာတဲ့ကေလးေလးက လူ၀င္စားအေန နဲ႔ေျပာျပမွ အရင္ဘ၀က သူဟာ ဓားျပဗုိလ္ျဖစ္ခဲ့ တယ္၊ လက္ေျခေလးေခ်ာင္းလုံး အျဖတ္ခံရၿပီး ေသြးထြက္လြန္ ကာ ေသဆုံးခဲ့ရတယ္ လို႔ ေျပာျပပါသတဲ့၊ ဒါဟာ ဘာကိုညႊန္ျပေနသလဲဆုိ ေတာ့ ဒီဘက္ဘ၀က စိတ္၊ ေစတသိက္ေတြက ေနာက္ဘ၀ အထိ ဥပနိႆယအေနနဲ႔ ပ႒ာန္းနည္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေနတယ္ဆုိတာကိုပါ။
ဗုဒၶဘာသာမွာေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးရမယ္၊ ဆုိးတာလုပ္ရင္ ဆုိးက်ိဳးခံစားရမယ္ လို႔ ေဟာထား တဲ့အတုိုင္း အရွင္အာနႏၵာ တုိ႕ကေတာ့ ဘ၀ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းႏွင့္သာ ဆုံစည္းခဲ့ၾက တယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေနနဲ႔ ဒီဘက္ဘ၀မွာ ေကာင္းရင္ ေနာက္ဘ၀ မွာလဲ ေကာင္းဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္နုိင္မယ္၊ ဒီဘ၀မွာ ဆုိးေန ရင္ ေနာက္တမလြန္မွာ ဘ၀ေကာင္းရဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ နုိင္ဘူး၊ ရွားရွားပါးပါးအနည္းစုသာ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိပါတယ္၊
ဒါေၾကာင့္သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ သူေတာ္ေကာင္းအခ်င္းခ်င္းတဲြမိတာျဖစ္ပါတယ္၊ အခုမ်က္ေမွာက္ကိုယ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ လဲ ေလ့လာနုိင္ပါတယ္၊ အရက္သမား၊ ေလာင္းကစားသမားေတြကလဲ သူတုိ႔အခ်င္းခ်င္း ပဲ၊ဘုရားတရားကိုင္းရိႈင္းသူ ေတြကလဲ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းသာ တသက္တာ မိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းနုိင္ ၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူေတြပဲဘ၀တုိင္း ဆုံရတာျဖစ္တယ္။
၅၅၀ ဇာတ္ေတာ္မ်ားဘုရားေဟာ ဟုတ္/မဟုတ္ကို ေရွးဦးစြာဥပမာေလးနဲ႔ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္၊ ဆုိပါစို႔.. မိခင္တစ္ေယာက္က မီးဖြားလာတယ္၊ ကေလးေမြးၿပီးမၾကာခင္မွာ မိခင္က ေသဆုံးသြားၿပီ၊ ကေလးကေတာ့ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့ တယ္ေပါ့၊ ေနာင္တခ်ိန္ကေလးငယ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာ မင္းအေမဟာ ေဒၚဘယ္ သူ၊ အသက္ ဘယ္ေလာက္ စသည္ျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္က ၀ိုင္း၀န္းေျပာျပၾကတယ္၊ အေဖကလဲ ေထာက္ခံ တယ္၊ ေဆြမ်ိဳးအားလုံးကလဲ ေထာက္ခံတယ္ေပါ့၊
အဆုိပါကေလးဟာ လက္ခံသည့္အတုိင္းလဲအေၾကာင္းအရာ၊အခ်က္အလက္၊ သက္ေသအေထာက္အထား ခိုင္လုံေန တာကိုလည္း ေတြ႔ရတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမွလည္း သူ႔ရဲ႕ မိခင္ရင္းမဟုတ္ပါဘူး ဆုိတာ ေစာဒကမတက္ခဲ့ၾကဘူး၊ တကယ္လို႔သာ မိခင္အစစ္ မဟုတ္ခဲ့ဘူးဆုိလ်င္… အေၾကာင္းအရာ၊ အခ်က္ အလက္မခိုင္လုံခဲ့ဘူးဆုိလ်င္ ပတ္၀န္းက်င္က လက္ခံနုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး.. ၀ိုင္းၿပီးျငင္းခုံၾကပါလိမ့္မယ္.. ဒီဥပမာအတုိင္းဘဲ..
၅၅၀ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွာပါတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕စကားေတာ္ေတြကုိ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ားက လက္ဆင့္ကမ္း က်က္မွတ္သယ္ေဆာင္ ခဲ့ၾကတယ္၊ မူရင္းပါဠိဘာသာ၊ သကၠဋ၊ဆန္စကရစ္၊ သီဟဠ ( သီဟိုရ္) မွ ရဟႏၱာ မေထရ္ႀကီး အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ ကေနတဆင့္ သီဟိုရ္ဘာသာမွ ပါဠိဘာသာကို ျပန္ေျပာင္းေရးသားခဲ့ တယ္ လို႔ သမိုင္းမ်ားအရ သိရပါတယ္၊
အကယ္၍သာ ထုိေဒသနာေတာ္မ်ား မမွန္ကန္ဘူး၊ ဘုရားစကားေတာ္၊ အာေဘာ္ႏွင့္ မညီညြတ္ဘူးဆုိလ်င္ သမိုင္းအဆက္ဆက္ အေရွ႕တုိင္း၊ အေနာက္တုိင္းမွ ပညာရွင္မ်ား၊ ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံမ်ားမွ ပညာတတ္အေက်ာ္ အေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားတုိ႔က ကန္႔ကြက္ၾကလိမ့္မယ္၊ ပယ္ျမစ္ၾကလိမ့္မယ္၊ ထုိသုိ႔ေသာ ဆန္႔က်င္မႈမ်ိဳး သမိုင္းအဆက္ဆက္ က်မ္းစာတစ္ေစာင္၊ စကားတစ္ခြန္းမွ် မၾကားခဲ့မိဘူး၊ မွတ္တမ္းမရွိခဲ့ဘူး၊
အခုေခတ္အေနျဖင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရလ်င္ ဒီပနီက်မ္းျပဳအေက်ာ္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဒီပနီစာအုပ္မ်ား၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး ၏ ၀ိပႆနာဆုိင္ရာ စာအုပ္မ်ားဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ် ဆန္႕က်င္တာ မေတြ႔ခဲ့ရဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္၏ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္ စကားမ်ား၊ ေဒသနာေတာ္မ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းေရာအက်ိဳးပါ အားလုံးကိုက္ညီေနတဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဇာတ္ေတာ္ငါးရာ့ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားသည္တလုံးမက်န္ဘုရားေဟာေဒသနာဟုကားမဆိုနိဳင္ပါ၊ “စာတစ္လုံး၊ ဘုရားတစ္ဆူ” ဆုိသည့္အတုိင္းဘုရားရွင္၏ႏႈတ္ထြက္စကားေတာ္မ်ားပါ၀င္ေနေသာ ပါဠိေတာ္ မ်ား ကို ေနာက္လူအမ်ားအေသးစိတ္ေလ့လာ နုိင္ရန္ တန္ဆာဆင္ကာ အက်ယ္ခဲ်႕ေဟာ ၾကား ထားျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုက္ရပါသည္။
အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M.A (ပန္းကမၻာ) ေျဖၾကားသည္၊