လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္။
==================
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ားစုသည္ အသက္သာ ငါးဆယ္ေက်ာ္၍ ေျခာက္ဆယ္နား ကပ္လာ
သည့္တိုင္ မိမိ လူလာျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သိသူအလြန္နည္း၏။ သိရန္လည္း
ေလ့လာသံုးသပ္ၾကပံုမရွိၾက။ ေမးခဲ့လွ်င္လည္း ရုတ္တရက္ ဘာေျဖရမွန္း မသိေအာင္ ႏွဳတ္ဆြံ႕
သြားၾကတတ္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တို႔အေနနဲ႔ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဒါနကု
သိုလ္၊ သီလကုသိုလ္၊ သမထဘာ၀နာကုသိုလ္၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာကုသိုလ္၊ မဂ္ကုသိုလ္၊ ဖိုလ္ကု
သိုလ္ ေျခာက္မ်ိဳးလံုးကို အရယူရန္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားဥစၥာ ရွာေဖြျခင္းသည္ပင္ ထို ကု
သိုလ္ေျခာက္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္။ သံုဆယ့္တစ္ဘံုတြင္ အပါယ္ေလးဘံုသည္ ဆင္း
ရဲဒုကၡေတြ မ်ားလြန္းအားႀကီး၍ မည္သည့္ကုသိုလ္မွ် ျပဳလုပ္၍မရပါ။ နတ္ဘံုေျခာက္ထပ္ႏွင့္
ျဗဟၼာ့ဘံု ႏွစ္ဆယ္သည္ကား ခ်မ္းသာသုကၡေတြ မ်ားလြန္းအားႀကီး၍ ကုသိုလ္တရား မ်ားကိုပင္
တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ျပဳလုပ္၍ မရျပန္ ျဖစ္ပါသည္။
ဥပမာအားျဖင့္ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၌ အလွဴခံ မရွိ၍ ဒါနကုသိုလ္ မည္သို႔ေသာနည္းႏွင့္
မွ် မရႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသံုးဆယ့္တစ္ဘံုတြင္ ဤလူ႕ဘံု တစ္ဘံုတည္းသာလွ်င္ ကုသိုလ္အား
လံုးကို ဆည္းပူးအားထုတ္၍ ရပါသည္။ ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ လူျဖစ္ရျခင္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္
ခ်က္သည္ ကုသိုလ္ျပဳဖို႔အတြက္ဟု ဆိုခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပစၥည္းဥစၥာကို မ်ားမ်ားရေအာင္ ရွာသလို မ်ားမ်ားလည္း လွဴဒါန္းရပါမည္။
အလွဴဒါနေပးသူႏွင့္ ယူသူတြင္ ပစၥကၡမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ပါက ယူသူကသာရပါသည္။ သံသရာမ်က္
ေစ့ျဖင့္ၾကည့္ပါက ေပးသူကသာ ရပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ထိ ထိုးထြင္း၍ သိ
ေသာပညာကို တကယ့္ဉာဏ္ပညာဟု ေခၚပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ပညာမဲ့လူမိုက္မ်ားသည္ ရလာေသာ လူ႕ဘ၀ခႏၶာကို အဆင္း၊ အသံ၊ အနံ၊ အ
ရသာ၊ အေတြ႕အထိဟူေသာ ကာမဂုဏ္ ခံစားဖို႔အတြက္ အသံုးခ်တတ္၍ အပါယ္ေလးဘံုသို႔ သြား
ၾကပါတယ္။ ပညာရွိ လူလိမၼာမ်ားသည္ ရလာေသာ လူ႕ဘ၀ခႏၶာကို ကုသိုလ္ရဖို႔အတြက္ အသံုးခ်
၍ ဒုကၡဆင္းရဲၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ခံစားရရွိၾကပါတယ္။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ကလည္း တရားသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီး မိမိတို႔လူ႕ဘ၀
ရခိုက္မွာ ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္အမွဳမ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္
တန္းတန္း သြားႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း။ ။
