ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံဝင္ရျခင္း၏အေၾကာင္းရင္း
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ႐ွင္ေတာ္ေဂါတမ ျမတ္ဗုဒၶမွာ ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္၏ သားျဖစ္သူ စုႏၵဆက္ကပ္ေသာ ဆြမ္းအလွဴမွ ၀က္ပ်ိဳသားကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသျဖင့္ ၀မ္းေတာ္လားကာ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရေၾကာင္း အစဥ္အလာေျပာၾကား စကားတစ္ရပ္႐ွိခဲ့ရာတြင္ ယင္းအဆိုမွန္/ မမွန္။ ၀က္ပ်ိဳသားဟူသည္မွာ ယေန႔လူအမ်ားစားေနၾကသည့္ ၀က္သားမ်ဳိးဟုတ္/မဟုတ္။ ၀က္ပ်ဳိသားဟု အနက္ျပန္ဆိုထားသည့္ သူကရမဒၵ၀- ပုဒ္၏ ဆုိလိုရင္းကို သာဓကအေထြေထြ ေရာေႏွာက္ေမႊလ်က္ ႐ွင္းျပေပးၾကပါဦး ပညာ႐ွင္တို႔။ သံသယကင္း ဉာဏ္အျမင္႐ွင္းလုိသူ
ျမတ္ဗုဒၶသည္ စုႏၵ၏၀က္ပ်ဳိသားကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသျဖင့္ ၀မ္းေတာ္လားကာ ပရိနိဗၺာန္စံရသည္-ဟု အစဥ္အလာ ေျပာဆုိလာခဲ့ၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ရာ (၁) ၀ိပါက္ေတာ္ ၁၂-ပါး အေၾကာင္းကုိ မသိၾကျခင္း (၂) လူတုိ႔၏ သဘာ၀တြင္ ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ- အရ မိမိတုိ႔ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္,သတၱ၀ါ , သခၤါရ-တို႔ႏွင့္ ခဲြခြာေကြကြင္းရေသာအခါ မေက်မနပ္ အလုိမက်ျဖစ္ကာ တရားခံ, လက္သည္႐ွာတတ္ျခင္း စေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ကုိေတြ႕ရ၏။
၀ိပါက္ေတာ္ (၀ါ) ၀ဋ္ေတာ္ ၁၂-ပါးတြင္ ဧကာဒသမ၀ဋ္ေတာ္အေၾကာင္းကို မဟာဗုဒၶ၀င္၌ ဤသုိ႔ျပဆုိထားပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာဘ၀၀ယ္ ေဆးဆရာျဖစ္ခဲ့၍ ေဆးဖုိး၀ါးခ မေပးလိုေသာ သူေဌးသား တစ္ေယာက္ကို ၀မ္းလာေဆး တိုက္ေကြ်းခဲ့ေလသည္။
ထုိမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ဤေနာက္ဆံုး ပစၧုိမဘ၀ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၍ ယခု ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခါနီး အခါ ၀မ္းေသြးသြန္သည့္ ေရာဂါေ၀ဒနာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္မွာ စြဲကပ္လာရေလသည္။
[ မဟာဗုဒၶ၀င္- ၅၊၄၀၀။ ခု၊ ၃၊ ၃၄၆]
ဤကဲ့သုိ႔ ေ႐ွာင္လႊဲမရႏုိင္သည့္ ၀ဋ္ေတာ္, ၀ိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ၀မ္းေတာ္လားရျခင္း၊ အခ်ိန္တန္၍ ပရိနိဗၺာန္ စံရျခင္း ျဖစ္ရကား အစဥ္အလာ ေျပာဆုိလာခဲ့ၾကေသာ စကားရပ္ မမွန္ဟုမွတ္အပ္၏။
စင္စစ္ကား စုႏၵ၏ဆြမ္းသည္ ဥပါဒ္ မျဖစ္ေစသည့္ အျပင္ အက်ဳိးမ်ားပံုကုိ မဟာဗုဒၶ၀င္၌ ဤကဲ့သို႔ မွတ္ခ်က္ေရးထား၏။
`စုႏၵေ႐ႊပန္းထိမ္သည္သား၏ ဆြမ္းကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္
[ ဇိနတၳပကာသနီ၊ ၆၈၄ ၊ သုတ္မဟာ၀ါ အ႒ကထာ- ၊၄င္းဘာသာဋီကာ.ဒု.အုပ္ ႏွာ. ၁၇၉. တုိ႔၌လည္းၾကည့္။]
သုိ႔ရာတြင္ လူတုိ႔၏ သဘာ၀ အထင္လြဲကာ အျပစ္ဆိုၾကမည္ကို ႀကိဳတင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အ႐ွင္အာနႏၵာအား ဤသို႔ မွာၾကားေတာ္မူခဲ့ရသည္။
`ခ်စ္သားအာနႏၵာ… တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ `အခ်င္းစုႏၵ သင္၏ ဆြမ္းကုိေနာက္ဆံုး ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္အဖုိ႔ရာ လာဘ္မေကာင္းေလစြာ့၊ အရမေကာင္းေလစြာ့´ ဟု ေျပာဆုိလ်က္ ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္၏သား စုႏၵ၏ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ျဖစ္ေစေသာ္မူ ျဖစ္ေစေပလိမ့္မည္။
ခ်စ္သားအာနႏၵာ… ထိုသို႔ျဖစ္ေစခဲ့လွ်င္ သင္ခ်စ္သားတုိ႔သည္ စုႏၵ၏ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ဤသုိ႔ေျဖေဖ်ာက္ၾကရမည္…
`ဒကာ စုႏၵ… သင္၏ဆြမ္းကုိ ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္အဖို႔ရာ လာဘ္ေကာင္းေလစြာ့၊ အရေကာင္းေလစြ။ ဒကာစုႏၵ…. ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ ဤစကားကို ငါတုိ႔ၾကားနာရ ခံယူလိုက္ရ၏။ အဘယ္သုိ႔ ခံယူလုိက္ရသနည္းဟူမူ….
`အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးမားကုန္လ်
(၁) အၾကင္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။ ဤဆြမ္းလည္းတစ္မ်ဳိး၊
(၂) အၾကင္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခႏၶာႂကြင္းမ႐ွိေသာ ၿငိမ္းျခင္းသေဘာ= အႏုပါဒိေသသနိဗၺာနဓာတ္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူ၏၊ ဤဆြမ္းလည္း တစ္မ်ဳိး၊ အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားကုန္လ်က္ အခ်င္းခ်င္းတူမွ်၍ အက်ဳိး ၀ိပါက္တူမွ်ကုန္ေသာ ဆြမ္းႏွစ္မ်ဳိးတို႔ ဟူသည္ ဤဆြမ္းတုိ႔ပင္တည္း။´…
[ မဟာဗုဒၶ၀င္ -၅ -၄၁၁]
[ ဆြမ္းႏွစ္မ်ဳိးတုိ႔ အက်ဳိးေပးတူမွ်ျခင္း အေၾကာင္းကုိ -ႏွာ ၄၁၃- ၌ ၾကည့္ႏိုင္သည္]
သူကရမဒၵ၀ ပုဒ္၏ အဓိပၸါယ္
သူကရမဒၵ၀ ပုဒ္၏ အဓိပၸါယ္ကို မဟာပရိဗၺာနသုတ္ အ႒ကထာ၌ (၁) မူလ၀ါဒ (၂) ဧေက၀ါဒ (၃) ေကစိ၀ါဒ- ဟု ၀ါဒ (၃)မ်ဳိး ျပထား၏။
(၁) မူလ၀ါဒ= အ႒ကထာ ဆရာအလုိ သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ မငယ္လြန္း မႀကီးလြန္းေသာ ေတာ၀က္တစ္ေကာင္၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အသားတည္း။
(၂) ဧေက၀ါဒ= အခ်ဳိ႕ဆရာတို႔အလို သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ ႏြားမွျဖစ္ေသာ ႏြားႏို႔၊ ႏို႔ခ်ဥ္၊ ေထာပတ္၊ ရက္တက္၊ ဆီဦးတို႔၏ အႏွစ္အဆီျဖင့္ ခ်က္နည္းအစဥ္က်ေအာင္ ခ်က္အပ္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ထမင္း၏ အမည္ျဖစ္၏။
(၃) ေကစိ၀ါဒ= အခ်ဳိ႕ဆရာတုိ႔အလို သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ ရသာယန ေဆးက်မ္း၌ လာေသာ ရသာယန ေဆးက်မ္း၏ အစီအစဥ္ အတုိင္း စီမံအပ္ေသာ စားဖြယ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
[ ဒီ- ႒၊ ၂၊ ၁၅၈ ၊ ၄င္းဘာဋီ ၊ ဒု၊ ၄၂၉]
ဆက္လက္၍ ပါေမာကၡ `လလစ္မိုဟန္ကား´ ၏ အလို၊ ဘာသာဋီကာ ဆရာေတာ္တို႔၏ အလုိကို သုတ္မဟာ၀ါ ဘာသာဋီကာ၌ လာသည့္အတုိင္း ျပဆုိပါဦးမည္။
အဂၤလိပ္မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္၌ ပါေမာကၡ `လလစ္မိုဟန္ကား´ ေရးသားအပ္ေသာ ၀ါဒကား…..
(က) ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူျခင္း အေၾကာင္းကို ေရးသားအပ္ေသာ တ႐ုပ္စာေပမ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ တိဗက္စာေပမ်ား၌လည္းေကာင္း။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုး အာဟာရႏွင့္ စပ္ေသာ ၀က္သားကို ေဖာ္ျပျခင္းမ႐ွိၾက။
(ခ) မဟာယာနဂုိဏ္း က်မ္းစာမ်ား၀ယ္ မဟာပရိနိဗၺာန္ အေၾကာင္းကို ေရးသားထားရာ၌လည္းေကာင္း၊ သာ၀က၀ိနယ က်မ္း၀ယ္ စုႏၵ၏ ဆြမ္းလွဴပြဲကုိ ေဖာ္ျပရာ၌လည္းေကာင္း `၀က္သား´ ဟူေသာ ပုဒ္ကုိ ေဖာ္ျပျခင္း မ႐ွိေပ။
(ဂ) သူကရသဒၵါသည္ `၀က္´ ဟူေသာ အနက္ကုိသာ ေဟာ၏။ `၀က္၏အသား´ ဟူေသာ အနက္ကုိမေဟာ၊ `၀က္၏အသား´ ဟူေသာ အနက္ကုိ `ေသာကရ´ ပုဒ္ကသာေဟာသည္။ [ သူကရႆ ဣဒံ မံသံ ေသာကရံ ]
(ဃ) မဒၵ၀- သဒၵါလည္း `အသား´ ဟူေသာ အနက္ကိုမေဟာ၊ `မုဒုေနာ ဘာေ၀ါ မဒၵ၀ံ´ ႏွင့္အညီ ႏူညံ့ေသာ အရာ၀တၳဳ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာ `ႏူးႏူး ညံ့ညံ့ ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ ေပ်ာင္းေပ်ာင္း´ ဟူေသာ အနက္ကုိေဟာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကရ မဒၵ၀ ႏွစ္ပုဒ္ေပါင္းေသာ္လည္း `၀က္သား´ ဟူေသာ အနက္မျဖစ္ပါ။
(င) `သူကရက႑´ ဟု ေခၚေ၀ၚအပ္ေသာ သစ္ဥ သစ္ဖု တစ္မ်ဳိး႐ွိ၏။ ထုိသစ္ဥ သစ္ဖုကုိ `ေတာ၀က္´ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ မ်ားစြာေခၚေ၀ၚၾက၏။
(စ) ဥတၱရေဒသတြင္ `က႑ က႑မူလဖလ´ ဟု ေခၚေ၀ၚအပ္ေသာ သစ္ဥတစ္မ်ဳိး႐ွိေသး၏။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ သူေတာ္ သူျမတ္တို႔၏ အစာျဖစ္၏။ အေမႊးထူ၍ ညိဳေမွာင္ေသာ အေရာင္႐ွိသျဖင့္ ေျမႀကီးမွ ထြက္လာေသာအခါ ၀က္ႏွင့္တူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကရ- ဟု ေခၚၾကဟန္တူသည္၊ ပါ၀ါၿမိဳ႕ တည္႐ွိခဲ့ရာ `ပေျဒာန´ နယ္ေျမတြင္ အႏွံ႔အျပားေပါက္၏။ ေရာဂါဘယကုိ ဓာတ္စာျဖင့္ကုေသာ ဟိႏၵဴေဆးဆရာတုိ႔သည္ ထုိဥကုိ အလြန္ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ အရည္ က်ဲက်ဲႀကိဳ၍ ၀မ္းမီးညံ့သူမ်ားကုိ တိုက္ရ၏။
(ဆ) စုႏၵ ဒါယကာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား လွဴေသာ သစ္ဥ သစ္ဖု သို႔မဟုတ္ သစ္ျမစ္ကို အရသာ႐ွိေအာင္ မ်ားစြာ အမႊမ္းတင္၍ ျပင္ဆင္ထားေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုဥတစ္မ်ဳိးကုိ ႏြားႏို႔ႏွင့္ ျပစ္ေအာင္ႀကိဳ၍ စီရင္အပ္ေသာ ပါယသ (ႏို႔ဃနာ) တစ္မ်ဳိးသည္ `သုကရမဒၵ၀´ ပင္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။
ထပ္မံစဥ္းစားဖြယ္
ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္၏ ထပ္မံ စဥ္းစားဖြယ္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆက္လက္ျပအပ္ေသာ ၀ါဒကား….
သီဟစစ္သူႀကီးသည္ ဘုရားအထံေတာ္မွ တရားနာရ၍ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ နက္ဖန္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ တကြ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးႂကြဖုိ႔ရန္ ဖိတ္မံ၍ ျပန္လာၿပီးလွ်င္ ထုိသူမေရာက္မီ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ အသားမ်ားကုိ ၀ယ္ယူဖို႔ရန္ တပည့္တစ္ေယာက္ကုိ ေစ်းသုိ႔ေစလႊတ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ညေနကပင္ ခ်က္ျပဳတ္တန္သမွ် ခ်က္ျပဳတ္၍ နံနက္အခါ၌ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္အားလံုး စီစဥ္ၿပီးလွ်င္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ်ိန္ တန္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပံုကုိ `ပဟူတံ ခါဒနီယံ ေဘာဇနီယံ ပရိယာဒါေပတြာ ဘဂ၀ေတာ ကာလံ အာေရာစာေပတိ´ ဟုသာ က်မ္းဂန္၌ဆုိ၏။ အသားဟင္း ပါေသာ္လည္း ထုိအသားဟင္း သည္ ေဘာဇဥ္ငါးပါးတြင္ ပါ၀င္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထူးမဆိုေတာ့ေခ်။
[ ေဘာဇဥ္ငါးပါး = ဩဒန-ထမင္း၊ ကုမၼာသ- မုေယာမုန္႔၊ သတၱဳ- မုန္႔လံုး၊ မစၧ-ငါး၊ မံသ- အသား။]
(၂) ဤ၌ကား `ပဏီတံ ခါဒနီယံ ေဘာဇနီယံ ပဋိယာဒါေပတြာ´ (မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ကုိ စီရင္ေစၿပီး၍ ) ဟုဆုိၿပီးေနာက္၊ `ပဟူတဥၥ သူကရမဒၵ၀ံ´ ( မ်ားစြာေသာ သူကရမဒၵ၀ မည္ေသာ စားဖြယ္ကုိလည္း စီရင္ေစၿပီး၍) ဟု ဆုိၿပီးမွ၊ ဘဂ၀ေသာ ကာလံ အာေရာစာေပတိ´ (ျမတ္စြာဘုရားအား ဆြမ္းစာခ်ိန္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေစ၏) ဟုဆုိသည္။ ဤသုိ႔သီးျခား ဆုိသျဖင့္ `သူကရမဒၵ၀´ သည္ ေဘာဇနီယံ အရ ေဘာဇဥ္ငါးပါးတြင္ ပါ၀င္ေသာ မံသ - အသား မဟုတ္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်စရာ႐ွိ၏။
(၃) ထို႔အျပင္ နတ္တုိ႔သည္ `သူကရမဒၵ၀´၌ `နတ္ဩဇာကုိထည့္ၾက၏´ဟု ဆုိ၏။ အျခားဆြမ္းလွဴပြဲမ်ား၌ နတ္ဩဇာထည့္လွ်င္ ဆြမ္း၌သာ ထည့္ေလ့႐ွိ၏ ။ စုႏၵဒါယကာ၏ ဆြမ္းအလွဴ၀ယ္ ဆြမ္း၌ မထည့္ပဲ ဤ `သူကရမဒၵ၀´၌ နတ္ဩဇာကုိ ထည့္ၾကကုန္၏။ နတ္ဩဇာကို စားၾကကုန္ေသာ နတ္မ်ားသည္ အသားမစားၾက။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုး အာဟာရသည္ ၀က္သားျဖစ္လွ်င္ အသားမစားပဲ နတ္ဩဇာကုိသာ စားေနေသာ နတ္တို႔သည္ ဤ၀က္သားဟင္း၌ နတ္ဩဇာ ထည့္ဖို႔ရန္ ၾကံစည္မည္ပင္ မဟုတ္ပါ။ အသားဟင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ `နတ္ဩဇာထည့္ၾကသည္´ ဟု ယူဆဖြယ္႐ွိ၏။
(၄) သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ တကြ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးဖို႔ရာ ႂကြလာေတာ္ မူေသာအခါ `ငါဘုရားကို သူကရမဒၵ၀ျဖင့္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး၍ ရဟန္း သံဃာမ်ားကို အျခားခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေလာ့´ ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဘုရား႐ွင္သည္ `သူကရမဒၵ၀´ ကိုသာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏။ ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္ မမူ၊ ၀က္သားဟင္း ျဖစ္လွ်င္ `ဘုရား႐ွင္သည္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၌ ၀က္သားကုိခ်ည္း ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္´ဟု ေျပာစရာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ - သူကရမဒၵ၀ က အားေကာင္းလွ်က္႐ွိပါသည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ သူကရမဒၵ၀- ပုဒ္၏ ဆုိလိုရင္းကို သာဓက အေထြေထြ ေရာေႏွာက္ေမႊလွ်က္ ဆရာျမတ္တုိ႔ ႐ွင္းျပခဲ့ၾကသည့္ အတုိင္း ကူယူ ႐ွင္းျပလိုက္ရေပသည္။
အရွင္ဝိစိတၱ(မနာပဒါယီ)
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ႐ွင္ေတာ္ေဂါတမ ျမတ္ဗုဒၶမွာ ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္၏ သားျဖစ္သူ စုႏၵဆက္ကပ္ေသာ ဆြမ္းအလွဴမွ ၀က္ပ်ိဳသားကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသျဖင့္ ၀မ္းေတာ္လားကာ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရေၾကာင္း အစဥ္အလာေျပာၾကား စကားတစ္ရပ္႐ွိခဲ့ရာတြင္ ယင္းအဆိုမွန္/ မမွန္။ ၀က္ပ်ိဳသားဟူသည္မွာ ယေန႔လူအမ်ားစားေနၾကသည့္ ၀က္သားမ်ဳိးဟုတ္/မဟုတ္။ ၀က္ပ်ဳိသားဟု အနက္ျပန္ဆိုထားသည့္ သူကရမဒၵ၀- ပုဒ္၏ ဆုိလိုရင္းကို သာဓကအေထြေထြ ေရာေႏွာက္ေမႊလ်က္ ႐ွင္းျပေပးၾကပါဦး ပညာ႐ွင္တို႔။ သံသယကင္း ဉာဏ္အျမင္႐ွင္းလုိသူ
ျမတ္ဗုဒၶသည္ စုႏၵ၏၀က္ပ်ဳိသားကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသျဖင့္ ၀မ္းေတာ္လားကာ ပရိနိဗၺာန္စံရသည္-ဟု အစဥ္အလာ ေျပာဆုိလာခဲ့ၾကျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို စဥ္းစားၾကည့္ရာ (၁) ၀ိပါက္ေတာ္ ၁၂-ပါး အေၾကာင္းကုိ မသိၾကျခင္း (၂) လူတုိ႔၏ သဘာ၀တြင္ ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ- အရ မိမိတုိ႔ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္,သတၱ၀ါ , သခၤါရ-တို႔ႏွင့္ ခဲြခြာေကြကြင္းရေသာအခါ မေက်မနပ္ အလုိမက်ျဖစ္ကာ တရားခံ, လက္သည္႐ွာတတ္ျခင္း စေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ကုိေတြ႕ရ၏။
၀ိပါက္ေတာ္ (၀ါ) ၀ဋ္ေတာ္ ၁၂-ပါးတြင္ ဧကာဒသမ၀ဋ္ေတာ္အေၾကာင္းကို မဟာဗုဒၶ၀င္၌ ဤသုိ႔ျပဆုိထားပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုေသာဘ၀၀ယ္ ေဆးဆရာျဖစ္ခဲ့၍ ေဆးဖုိး၀ါးခ မေပးလိုေသာ သူေဌးသား တစ္ေယာက္ကို ၀မ္းလာေဆး တိုက္ေကြ်းခဲ့ေလသည္။
ထုိမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ဤေနာက္ဆံုး ပစၧုိမဘ၀ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၍ ယခု ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူခါနီး အခါ ၀မ္းေသြးသြန္သည့္ ေရာဂါေ၀ဒနာ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္မွာ စြဲကပ္လာရေလသည္။
[ မဟာဗုဒၶ၀င္- ၅၊၄၀၀။ ခု၊ ၃၊ ၃၄၆]
ဤကဲ့သုိ႔ ေ႐ွာင္လႊဲမရႏုိင္သည့္ ၀ဋ္ေတာ္, ၀ိပါက္ေတာ္ေၾကာင့္ ၀မ္းေတာ္လားရျခင္း၊ အခ်ိန္တန္၍ ပရိနိဗၺာန္ စံရျခင္း ျဖစ္ရကား အစဥ္အလာ ေျပာဆုိလာခဲ့ၾကေသာ စကားရပ္ မမွန္ဟုမွတ္အပ္၏။
စင္စစ္ကား စုႏၵ၏ဆြမ္းသည္ ဥပါဒ္ မျဖစ္ေစသည့္ အျပင္ အက်ဳိးမ်ားပံုကုိ မဟာဗုဒၶ၀င္၌ ဤကဲ့သို႔ မွတ္ခ်က္ေရးထား၏။
`စုႏၵေ႐ႊပန္းထိမ္သည္သား၏ ဆြမ္းကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူျခင္းေၾကာင့္
[ ဇိနတၳပကာသနီ၊ ၆၈၄ ၊ သုတ္မဟာ၀ါ အ႒ကထာ- ၊၄င္းဘာသာဋီကာ.ဒု.အုပ္ ႏွာ. ၁၇၉. တုိ႔၌လည္းၾကည့္။]
သုိ႔ရာတြင္ လူတုိ႔၏ သဘာ၀ အထင္လြဲကာ အျပစ္ဆိုၾကမည္ကို ႀကိဳတင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အ႐ွင္အာနႏၵာအား ဤသို႔ မွာၾကားေတာ္မူခဲ့ရသည္။
`ခ်စ္သားအာနႏၵာ… တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ `အခ်င္းစုႏၵ သင္၏ ဆြမ္းကုိေနာက္ဆံုး ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္အဖုိ႔ရာ လာဘ္မေကာင္းေလစြာ့၊ အရမေကာင္းေလစြာ့´ ဟု ေျပာဆုိလ်က္ ေ႐ႊပန္းထိမ္သည္၏သား စုႏၵ၏ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ျဖစ္ေစေသာ္မူ ျဖစ္ေစေပလိမ့္မည္။
ခ်စ္သားအာနႏၵာ… ထိုသို႔ျဖစ္ေစခဲ့လွ်င္ သင္ခ်စ္သားတုိ႔သည္ စုႏၵ၏ ႏွလံုးမသာျခင္းကို ဤသုိ႔ေျဖေဖ်ာက္ၾကရမည္…
`ဒကာ စုႏၵ… သင္၏ဆြမ္းကုိ ေနာက္ဆံုးဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္အဖို႔ရာ လာဘ္ေကာင္းေလစြာ့၊ အရေကာင္းေလစြ။ ဒကာစုႏၵ…. ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ ဤစကားကို ငါတုိ႔ၾကားနာရ ခံယူလိုက္ရ၏။ အဘယ္သုိ႔ ခံယူလုိက္ရသနည္းဟူမူ….
`အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ဳိးအာနိသင္ႀကီးမားကုန္လ်
(၁) အၾကင္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အျမတ္ဆံုးျဖစ္ေသာ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္ကို ရေတာ္မူ၏။ ဤဆြမ္းလည္းတစ္မ်ဳိး၊
(၂) အၾကင္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ခႏၶာႂကြင္းမ႐ွိေသာ ၿငိမ္းျခင္းသေဘာ= အႏုပါဒိေသသနိဗၺာနဓာတ္ျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူ၏၊ ဤဆြမ္းလည္း တစ္မ်ဳိး၊ အျခားဆြမ္းတို႔ထက္ အက်ဳိးအာနိသင္ ႀကီးမားကုန္လ်က္ အခ်င္းခ်င္းတူမွ်၍ အက်ဳိး ၀ိပါက္တူမွ်ကုန္ေသာ ဆြမ္းႏွစ္မ်ဳိးတို႔ ဟူသည္ ဤဆြမ္းတုိ႔ပင္တည္း။´…
[ မဟာဗုဒၶ၀င္ -၅ -၄၁၁]
[ ဆြမ္းႏွစ္မ်ဳိးတုိ႔ အက်ဳိးေပးတူမွ်ျခင္း အေၾကာင္းကုိ -ႏွာ ၄၁၃- ၌ ၾကည့္ႏိုင္သည္]
သူကရမဒၵ၀ ပုဒ္၏ အဓိပၸါယ္
သူကရမဒၵ၀ ပုဒ္၏ အဓိပၸါယ္ကို မဟာပရိဗၺာနသုတ္ အ႒ကထာ၌ (၁) မူလ၀ါဒ (၂) ဧေက၀ါဒ (၃) ေကစိ၀ါဒ- ဟု ၀ါဒ (၃)မ်ဳိး ျပထား၏။
(၁) မူလ၀ါဒ= အ႒ကထာ ဆရာအလုိ သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ မငယ္လြန္း မႀကီးလြန္းေသာ ေတာ၀က္တစ္ေကာင္၏ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အသားတည္း။
(၂) ဧေက၀ါဒ= အခ်ဳိ႕ဆရာတို႔အလို သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ ႏြားမွျဖစ္ေသာ ႏြားႏို႔၊ ႏို႔ခ်ဥ္၊ ေထာပတ္၊ ရက္တက္၊ ဆီဦးတို႔၏ အႏွစ္အဆီျဖင့္ ခ်က္နည္းအစဥ္က်ေအာင္ ခ်က္အပ္ေသာ ႏူးညံ့ေသာ ထမင္း၏ အမည္ျဖစ္၏။
(၃) ေကစိ၀ါဒ= အခ်ဳိ႕ဆရာတုိ႔အလို သူကရမဒၵ၀- ဟူသည္ ရသာယန ေဆးက်မ္း၌ လာေသာ ရသာယန ေဆးက်မ္း၏ အစီအစဥ္ အတုိင္း စီမံအပ္ေသာ စားဖြယ္တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏။
[ ဒီ- ႒၊ ၂၊ ၁၅၈ ၊ ၄င္းဘာဋီ ၊ ဒု၊ ၄၂၉]
ဆက္လက္၍ ပါေမာကၡ `လလစ္မိုဟန္ကား´ ၏ အလို၊ ဘာသာဋီကာ ဆရာေတာ္တို႔၏ အလုိကို သုတ္မဟာ၀ါ ဘာသာဋီကာ၌ လာသည့္အတုိင္း ျပဆုိပါဦးမည္။
အဂၤလိပ္မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္၌ ပါေမာကၡ `လလစ္မိုဟန္ကား´ ေရးသားအပ္ေသာ ၀ါဒကား…..
(က) ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူျခင္း အေၾကာင္းကို ေရးသားအပ္ေသာ တ႐ုပ္စာေပမ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ တိဗက္စာေပမ်ား၌လည္းေကာင္း။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုး အာဟာရႏွင့္ စပ္ေသာ ၀က္သားကို ေဖာ္ျပျခင္းမ႐ွိၾက။
(ခ) မဟာယာနဂုိဏ္း က်မ္းစာမ်ား၀ယ္ မဟာပရိနိဗၺာန္ အေၾကာင္းကို ေရးသားထားရာ၌လည္းေကာင္း၊ သာ၀က၀ိနယ က်မ္း၀ယ္ စုႏၵ၏ ဆြမ္းလွဴပြဲကုိ ေဖာ္ျပရာ၌လည္းေကာင္း `၀က္သား´ ဟူေသာ ပုဒ္ကုိ ေဖာ္ျပျခင္း မ႐ွိေပ။
(ဂ) သူကရသဒၵါသည္ `၀က္´ ဟူေသာ အနက္ကုိသာ ေဟာ၏။ `၀က္၏အသား´ ဟူေသာ အနက္ကုိမေဟာ၊ `၀က္၏အသား´ ဟူေသာ အနက္ကုိ `ေသာကရ´ ပုဒ္ကသာေဟာသည္။ [ သူကရႆ ဣဒံ မံသံ ေသာကရံ ]
(ဃ) မဒၵ၀- သဒၵါလည္း `အသား´ ဟူေသာ အနက္ကိုမေဟာ၊ `မုဒုေနာ ဘာေ၀ါ မဒၵ၀ံ´ ႏွင့္အညီ ႏူညံ့ေသာ အရာ၀တၳဳ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းျဖစ္ရာ `ႏူးႏူး ညံ့ညံ့ ေပ်ာ႔ေပ်ာ႔ ေပ်ာင္းေပ်ာင္း´ ဟူေသာ အနက္ကုိေဟာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကရ မဒၵ၀ ႏွစ္ပုဒ္ေပါင္းေသာ္လည္း `၀က္သား´ ဟူေသာ အနက္မျဖစ္ပါ။
(င) `သူကရက႑´ ဟု ေခၚေ၀ၚအပ္ေသာ သစ္ဥ သစ္ဖု တစ္မ်ဳိး႐ွိ၏။ ထုိသစ္ဥ သစ္ဖုကုိ `ေတာ၀က္´ ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ မ်ားစြာေခၚေ၀ၚၾက၏။
(စ) ဥတၱရေဒသတြင္ `က႑ က႑မူလဖလ´ ဟု ေခၚေ၀ၚအပ္ေသာ သစ္ဥတစ္မ်ဳိး႐ွိေသး၏။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၌ သူေတာ္ သူျမတ္တို႔၏ အစာျဖစ္၏။ အေမႊးထူ၍ ညိဳေမွာင္ေသာ အေရာင္႐ွိသျဖင့္ ေျမႀကီးမွ ထြက္လာေသာအခါ ၀က္ႏွင့္တူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကရ- ဟု ေခၚၾကဟန္တူသည္၊ ပါ၀ါၿမိဳ႕ တည္႐ွိခဲ့ရာ `ပေျဒာန´ နယ္ေျမတြင္ အႏွံ႔အျပားေပါက္၏။ ေရာဂါဘယကုိ ဓာတ္စာျဖင့္ကုေသာ ဟိႏၵဴေဆးဆရာတုိ႔သည္ ထုိဥကုိ အလြန္ခ်ီးမြမ္းၾက၏။ အရည္ က်ဲက်ဲႀကိဳ၍ ၀မ္းမီးညံ့သူမ်ားကုိ တိုက္ရ၏။
(ဆ) စုႏၵ ဒါယကာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား လွဴေသာ သစ္ဥ သစ္ဖု သို႔မဟုတ္ သစ္ျမစ္ကို အရသာ႐ွိေအာင္ မ်ားစြာ အမႊမ္းတင္၍ ျပင္ဆင္ထားေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုဥတစ္မ်ဳိးကုိ ႏြားႏို႔ႏွင့္ ျပစ္ေအာင္ႀကိဳ၍ စီရင္အပ္ေသာ ပါယသ (ႏို႔ဃနာ) တစ္မ်ဳိးသည္ `သုကရမဒၵ၀´ ပင္ ျဖစ္သင့္ပါသည္။
ထပ္မံစဥ္းစားဖြယ္
ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္၏ ထပ္မံ စဥ္းစားဖြယ္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဆက္လက္ျပအပ္ေသာ ၀ါဒကား….
သီဟစစ္သူႀကီးသည္ ဘုရားအထံေတာ္မွ တရားနာရ၍ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္ နက္ဖန္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ တကြ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးႂကြဖုိ႔ရန္ ဖိတ္မံ၍ ျပန္လာၿပီးလွ်င္ ထုိသူမေရာက္မီ ျဖစ္ႏွင့္ေသာ အသားမ်ားကုိ ၀ယ္ယူဖို႔ရန္ တပည့္တစ္ေယာက္ကုိ ေစ်းသုိ႔ေစလႊတ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ ညေနကပင္ ခ်က္ျပဳတ္တန္သမွ် ခ်က္ျပဳတ္၍ နံနက္အခါ၌ ဆြမ္း ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္အားလံုး စီစဥ္ၿပီးလွ်င္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ်ိန္ တန္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပံုကုိ `ပဟူတံ ခါဒနီယံ ေဘာဇနီယံ ပရိယာဒါေပတြာ ဘဂ၀ေတာ ကာလံ အာေရာစာေပတိ´ ဟုသာ က်မ္းဂန္၌ဆုိ၏။ အသားဟင္း ပါေသာ္လည္း ထုိအသားဟင္း သည္ ေဘာဇဥ္ငါးပါးတြင္ ပါ၀င္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထူးမဆိုေတာ့ေခ်။
[ ေဘာဇဥ္ငါးပါး = ဩဒန-ထမင္း၊ ကုမၼာသ- မုေယာမုန္႔၊ သတၱဳ- မုန္႔လံုး၊ မစၧ-ငါး၊ မံသ- အသား။]
(၂) ဤ၌ကား `ပဏီတံ ခါဒနီယံ ေဘာဇနီယံ ပဋိယာဒါေပတြာ´ (မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ကုိ စီရင္ေစၿပီး၍ ) ဟုဆုိၿပီးေနာက္၊ `ပဟူတဥၥ သူကရမဒၵ၀ံ´ ( မ်ားစြာေသာ သူကရမဒၵ၀ မည္ေသာ စားဖြယ္ကုိလည္း စီရင္ေစၿပီး၍) ဟု ဆုိၿပီးမွ၊ ဘဂ၀ေသာ ကာလံ အာေရာစာေပတိ´ (ျမတ္စြာဘုရားအား ဆြမ္းစာခ်ိန္ကုိ ေလွ်ာက္ထားေစ၏) ဟုဆုိသည္။ ဤသုိ႔သီးျခား ဆုိသျဖင့္ `သူကရမဒၵ၀´ သည္ ေဘာဇနီယံ အရ ေဘာဇဥ္ငါးပါးတြင္ ပါ၀င္ေသာ မံသ - အသား မဟုတ္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်စရာ႐ွိ၏။
(၃) ထို႔အျပင္ နတ္တုိ႔သည္ `သူကရမဒၵ၀´၌ `နတ္ဩဇာကုိထည့္ၾက၏´ဟု ဆုိ၏။ အျခားဆြမ္းလွဴပြဲမ်ား၌ နတ္ဩဇာထည့္လွ်င္ ဆြမ္း၌သာ ထည့္ေလ့႐ွိ၏ ။ စုႏၵဒါယကာ၏ ဆြမ္းအလွဴ၀ယ္ ဆြမ္း၌ မထည့္ပဲ ဤ `သူကရမဒၵ၀´၌ နတ္ဩဇာကုိ ထည့္ၾကကုန္၏။ နတ္ဩဇာကို စားၾကကုန္ေသာ နတ္မ်ားသည္ အသားမစားၾက။ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ဆံုး အာဟာရသည္ ၀က္သားျဖစ္လွ်င္ အသားမစားပဲ နတ္ဩဇာကုိသာ စားေနေသာ နတ္တို႔သည္ ဤ၀က္သားဟင္း၌ နတ္ဩဇာ ထည့္ဖို႔ရန္ ၾကံစည္မည္ပင္ မဟုတ္ပါ။ အသားဟင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္သာ `နတ္ဩဇာထည့္ၾကသည္´ ဟု ယူဆဖြယ္႐ွိ၏။
(၄) သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ တကြ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးဖို႔ရာ ႂကြလာေတာ္ မူေသာအခါ `ငါဘုရားကို သူကရမဒၵ၀ျဖင့္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး၍ ရဟန္း သံဃာမ်ားကို အျခားခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးေလာ့´ ဟု မိန္႔ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဘုရား႐ွင္သည္ `သူကရမဒၵ၀´ ကိုသာ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏။ ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္ မမူ၊ ၀က္သားဟင္း ျဖစ္လွ်င္ `ဘုရား႐ွင္သည္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၌ ၀က္သားကုိခ်ည္း ဘုဥ္းေပးေတာ္မူသည္´ဟု ေျပာစရာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ - သူကရမဒၵ၀ က အားေကာင္းလွ်က္႐ွိပါသည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ သူကရမဒၵ၀- ပုဒ္၏ ဆုိလိုရင္းကို သာဓက အေထြေထြ ေရာေႏွာက္ေမႊလွ်က္ ဆရာျမတ္တုိ႔ ႐ွင္းျပခဲ့ၾကသည့္ အတုိင္း ကူယူ ႐ွင္းျပလိုက္ရေပသည္။
အရွင္ဝိစိတၱ(မနာပဒါယီ)
0 comments:
Post a Comment