ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကယ္တင္ရွင္ေလာ

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကယ္တင္ရွင္ေလာ
========================
အတၱဟိ အတၱေနာ နာေထာ့ - မိမိကုိယ္သာကုိးကြယ္ရာ 
ေထရ၀ါဒ ေဒသနာအစဥ္၌ ကယ္တင္ရွင္ဟူ၍ မရွိ။ ကယ္တင္ေပးႏုိင္သူ
ဟူ၍လည္း မရွိေပ။ ဗုဒၶဘုရား ကုိယ္တုိင္လည္း လူသားတုိ႔အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ မဟုတ္ခဲ့၊ လူသားတုိ႔အတြက္ လမ္းညႊန္သူ သာျဖစ္ေလသည္။ 
ဗုဒၶဘုရားရွင္က -
" ခ်စ္သားတုိ႔၊ သင္တုိ႔ လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ သင္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္အပ္၏၊ ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ လမ္းညႊန္ ေဟာျပ႐ုံသာ ေဟာျပေတာ္မူႏုိင္ၾကကုန္၏၊ "
ဟု ဓမၼပဒေဒသနာ၌ အတိအလင္း ေဟာျပထား၏။ 
ထုိ႔ျပင္ ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္၊ အတၱဒီပသုတ္၌လည္း -
"ရဟန္းတုိ႔၊ မိမိကုိယ္သာ မွီခုိၾကလ်က္၊ မိမိကုိယ္ကုိသာ အားထားၾကလ်က္ 
အျခားတစ္ပါးကုိ အားမကုိးၾကဘဲ တရားကုိသာ မွီခုိၾကလ်က္၊ 
တရားကုိသာ အားထားၾကလ်က္ အျခားတစ္ပါးကုိ 
အားမထားဘဲ ေနၾကကုန္ေလာ့၊ "
ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ 
ဗုဒၶဘုရားက လူသားတစ္ဦး၏ ဘ၀ကုိ တရားဓမၼျဖင့္သာ ေနထုိင္ၾကရန္ ေဟာၾကားခဲ့ သည္။ လူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ ဘ၀ကုိ မိမိတုိ႔ ကုိယ္တုိင္သာ ဖန္တီးသည္။ 
ကုိယ့္ကံ ကုိယ္ျပဳ၍ ကုိယ့္အမႈ ကုိယ္ေဆာင္ၾကရသည္။ မိမိဘ၀အတြက္ ေကာင္းမႈ ဆုိးမႈတုိ႔ကုိ မိမိကုိယ္တုိင္သာလွ်င္ ဖန္တီးသည ္ ဟု ေဟာၾကား၏။ 
ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈဟူေသာ သေဘာတရားတုိ႔ကုိလည္း ေဟာၾကားျပသ၏။ 
မေကာင္းမႈကုိ ေရွာင္၍ ေကာင္းမႈကုိ ေဆာင္ရန္လည္း ညႊန္ၾကားသည္။ 
ေကာင္းမႈကုိ လုပ္ေသာသူသည္ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္ကုိ ျဖစ္ေစ၏။ 
မေကာင္းမႈကုိ လုပ္ေသာသူသည္ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္ကုိ ျဖစ္ေစ၏။ 
ဤသုိ႔လွ်င္ ကမၼနိယာမ သေဘာ တရားျဖင့္ ထိန္းေက်ာင္းလ်က္ မတိမ္းေစာင္းေအာင္ ေဟာျပေတာ္္မူခဲ့သည္။ 
သုိ႔ပါလ်က္ လူအခ်ိဳ႕တုိ႔သည္ မိမိဘ၀အတြက္ ကယ္တင္ရွင္ကုိ ရွာမွီးကုိးကြယ္ ေနၾကသည္။ မျမင္ရေသာ၊ မျမင္ဖူးေသာ၊ ၾကားဖူးနား၀ရွိေသာ နတ္ေဒ၀တာတုိ႔၏ ကူညီမစမႈကုိ အေတြးစိတၱဇျဖင့္ ေတာင့္တေနၾက၏။ ေတာင္းခံေနၾက၏။ မိမိတုိ႔ လူသားအခ်င္းခ်င္းလည္း ကယ္တင္ႏုိင္မည္ဟု ထင္ေသာ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးမ်ား၏ မ စ မႈကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။ 
ဓာတ္ပြင့္ေအာင္၊ စန္းပြင့္ေအာင္ ေတာင္းဆုိေနၾကသည္။ ေကာင္းမႈမဂၤလာ အျဖာျဖာႏွင့္ ျပည့္စုံပါေစေၾကာင္း ရွိခုိးဦးတင္၍ ေတာင္းဆုပန္ဆင္ေနၾက ေလသည္။ တကယ္ေတာ့မူ လူသားတစ္ဦး၏ ေကာင္းမႈ ဆုိးမႈကုိ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း၍ တိမ္းေစာင္းသြားေအာင္ 
ဘယ္ပုဂိၢဳလ္ကမွွ ရြက္ေဆာင္မေပးႏုိင္ေပ။ ဆုေတာင္းေပး၍လည္း မရ။ ဤသေဘာ တရားကုိ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကလည္း ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။ 
ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ နာလႏၵၿမိဳ႕၊ ပါ၀ါရိက သရက္ဥယ်ာဥ္၌ သီတင္းသုံးေနစဥ္ ရြာသူႀကီးတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ထားခဲ့ဖူးသည္။ ---
" အရွင္ဘုရား၊ ပစၦာဘူမိအရပ္မွာ ေနေသာ ပုဏၰားေတြက လူေတြကုိ နတ္ဘ၀ ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္သည္လုိ႔ ဆုိပါသည္၊ အရွင္ဘုရားေကာ လုပ္ေပးႏုိင္ပါ သလား၊ 
ရြာသူႀကီး၊ ေက်ာက္တုံးႀကီး တစ္တုံးကုိ ေရထဲ ပစ္ခ်လုိက္ၿပီးေနာက္ လူေတြက ၀ုိင္းၿပီး အုိ ေက်ာက္တုံးႀကီး၊ ေရေပၚမွာ ေပၚပါေလာ့၊ ကုန္းေပၚသုိ႔ တက္ခဲ့ပါေလာ့၊ လုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းဆုိလွ်င္ ေက်ာက္တုံးႀကီး ေပၚလာပါမည္လား၊ ကုန္းေပၚတက္လာ ပါမည္လား၊
မေပၚလာႏုိင္ပါ၊ မတက္လာႏုိင္ပါဘုရား၊ 
ရြာသူႀကီး၊ ေထာပတ္အုိးတစ္လုံးကုိ ေရထဲမွာ ခြဲလုိက္မည္ဆု္ိလွ်င္ အုိျခမ္းကြဲေတြက ေရထဲမွာ ျမဳပ္ၿပီး ေထာပတ္ေတြက ေရေပၚမွာ ေပၚေနလိမ့္မည္၊ ဒီအခါမွာ လူေတြက ၀ုိင္းၿပီး ေထာပတ္ေတြ ေရေအာက္ နစ္ျမဳပ္ပါေစ၊ လုိ႔ ဆုေတာင္းၾကလွ်င္ ျမဳပ္သြားပါမည္လား၊ 
မျမဳပ္ႏုိင္ပါဘုရား၊ 
ရြာသူႀကီး၊ ဒီဥပမာလုိပဲ၊ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ မလုပ္ဘဲ မေကာင္းမႈေတြကုိ လုပ္ေနၿပီဆုိလွ်င္ ေကာင္းရာဘ၀ ေရာက္ပါေစလုိ႔ ဘယ္လုိပင္ ဆုေတာင္းေသာ္လည္း မရႏုိင္ဘူး၊ ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနသူကုိလည္း မေကာင္းသည့္ဘ၀ ခံရပါေစဆုိလုိ႔ မရဘူး၊ ေကာင္းမႈ အက်ိဳးအတုိင္း ေကာင္းေသာဘ၀ကုိ ရရွိမည္သာတည္း၊ "
ဤေဒသနာေတာ္ကုိ ၾကည့္လွ်င္ လူသားတစ္ဦးအတြက္ အျခားသူက ကယ္တင္၍ မရႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဆုေတာင္း၍လည္း မရႏုိင္ေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါးက ဆုေတာင္းေပး၍လည္း မရႏုိင္ ေၾကာင္း၊ မိမိဘ၀ကုိ မိမိသာလွ်င္ ဖန္တီးႏုိင္ေၾကာင္း၊ 
မိမိကုိယ္ကုိသာလွ်င္ မိမိကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရျပင္မွာ ေလွယာဥ္သြားသလုိ ထင္ရွားေလၿပီ။
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ စာ ၁၆၅
(by Dhamma Garden)
c/o ( MS )