တရားမွ်တမွဳ

တရားမွ်တမွဳ ဆိုတာ လူတိုင္း ရထိုက္တဲ့ အရာ ျဖစ္တယ္။ ငါ ေတာင္းဆိုတာ “တရားမွ်တမွဳ” ပါပဲ။

လူမ်ားစုဟာ အတုအေရာင္ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ေနၾကတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာတာကို ဂုဏ္သိကၡာလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ရာထူးႀကီးတာကို ဂုဏ္သိကၡာလို႔ ေျပာၾကတယ္။
အဲဒါေတြဟာ အတုအေရာင္ ဂုဏ္သိကၡာ ေတြပါ။လြတ္လပ္မႈ၊ရုိးသားမႈ၊တရားမွ်တမႈ မရွိဘဲ
စစ္မွန္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။

မတရားတာ မမွ်တတာေတြကို လုပ္တဲ့သူေတြ မ်ားေနရင္ တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့
အသိုင္းအဝိုင္း ျဖစ္ေနမယ္။ တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းဟာ လြတ္လပ္မႈ
ရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဘယ္လို ေျပာႏုိင္မလဲ။
● မတရားတာ လုပ္တဲ့သူရွိရင္ ခံရတဲ့သူ ရွိတယ္။
● ခံရတဲ့သူဟာ လုပ္တဲ့သူကို ေလးစားမွာမဟုတ္ဘူး။
● တဦးကိုတဦး မေလးစားႏုိင္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းဟာ
ဂုဏ္သိကၡာ ရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

တရားမွ်တမႈ မရွိ ၊ ဂုဏ္သိကၡာလည္း မရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေနရတဲ့သူဟာ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ
ဘယ္လိုလုပ္ ရႏုိင္ေတာ့မလဲ။ လူတခ်ဳိ႕ မတရားတာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္
လုပ္ခြင့္ရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းဟာ လြတ္လပ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း မျဖစ္နိုင္ဘူး။
မလြတ္လပ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းဟာ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
တရားမွ်တမႈ၊ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ ဒီသံုးပါးဟာ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ တန္ဖိုးထားစရာေကာင္းတဲ့ ဒီ
(human values) သံုးပါး မရွိရင္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း မျဖစ္ေသးဘူး။

မတရားတာ၊မမွ်တတာကို လက္မခံသင့္ဘူး။ မတရားတာ၊မမွ်တတာကို လက္ခံရင္
အားေပးရာေရာက္ပါတယ္။ မတရားတာကို ျမင္ရ ႀကားရရင္ “ မတရားဘူး ” လို႔
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာပါ။ ေနာက္ ကိ္ုယ့္မိတ္ေဆြ တေယာက္ေယာက္ကို ေျပာပါ။
မတရားတာကို ေတြ႕ရ ၊ၾကားရပါလ်က္ ဘာမွ မေျပာဘဲေနရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ ေလးစားမႈ ေလွ်ာ့သြားမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ အလိုတူ အလိုပါ လို႔ ခံစားရမယ္။
ဒါေၾကာင့္ မတရားတာကို ျမင္ရ၊ၾကားရ တဲ့အခါ မသိဟန္ ေဆာင္မေနပါနဲ႔။

တရားမွ်တတယ္ ဆိုတာ လူတိုင္းရဲ႕ ဝတၱရား ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားတာကို လုပ္ေနတဲ့ သူဟာ လူ႔က်င့္ဝတ္၊
လူ႔ဝတၱရား ပ်က္ကြက္ ေနတဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ သူဟာ “ဂုဏ္သိကၡာ မရွိတဲ့သူ” ျဖစ္ေနတယ္။

လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေနခ်င္ရင္၊ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္၊ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ေနခ်င္ရင္
လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈကို ကာကြယ္ရမယ္။

ဘာသာေရး အယူအဆပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ႏုိင္ငံေရး အယူအဆပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊
အယူအဆ တခုကိုမွီၿပီး “အာဏာ(သို႔မဟုတ္)ပစၥည္း၊ေငြ” ရေနတဲ့သူဟာ
အဲဒီ အယူအဆကို လက္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီ အယူအဆကို မွီၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ႏုိင္ရင္
ဒီ အယူအဆကို လက္မလႊတ္ႏုိင္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ “ကိုယ္က်ဳိး” ကို အဓိက ထားတာပါ။
“အမွန္တရား” ကို အဓိက ထားတာ မဟုတ္လို႔ပဲ။

အမွန္တရားကိုသာ အဓိကထားရင္ ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔ မတူတာကို ၾကားရရင္ သူမွန္သလား၊ကိုယ္မွန္သလား ဆိုတာကို ဘက္မလိုက္ပဲ အခ်ိန္ယူၿပီး စံုစမ္းရမယ္။
တဖက္သတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ဘူး။ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကို တကယ္လိုလားတဲ့သူဟာ
တဖက္သတ္ သေဘာထားကို လက္မခံဘူး။ လက္ကိုင္မထားဘူး။ သေဘာထား မတူတာ၊
အျမင္မတူတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးၿပီးအမွ်တဆံုး အေျဖ၊အေကာင္းဆံုး အေျဖကို
မရမခ်င္း ရွာေနမယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ တကယ္ ေလးစားတဲ့သူ၊တန္ဖိုးထားတဲ့သူ၊ယံုၾကည္တဲ့သူဟာ အလကား မလိုခ်င္ဘူး။
တန္ရာတန္ေၾကး ေပးၿပီးမွ လိုခ်င္တယ္။ ခိုင္းၿပီး တန္ေအာင္ မေပးတဲ့သူနဲ႔ ၊တန္ေအာင္ မလုပ္ဘဲ
မ်ားမ်ား လိုခ်င္တဲ့ သူေတြဟာ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းကို ဖ်က္ဆီးတဲ့သူေတြပဲ။ နည္းနည္းေပးၿပီး မ်ားမ်ားလိုခ်င္တဲ့
စိတ္ဟာ တရားမွ်တမႈကို တန္ဖိုး မထားတဲ့ စိတ္ ျဖစ္တယ္။ တရားမွ်တမႈကို တန္ဖိုး မထားတဲ့သူဟာ လြတ္လပ္တဲ့သူ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ တန္ေအာင္ မလုပ္ဘဲနဲ႔ မ်ားမ်ား
လိုခ်င္တဲ့သူဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူ၊လြတ္လပ္တဲ့သူ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တန္ေအာင္မလုပ္ဘဲ၊မ်ားမ်ား လိုခ်င္တာ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ကိုယ္ မယံုၾကည္တဲ့လူရဲ႕ သေဘာထား ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ မယံုၾကည္တဲ့သူဟာ ေအာင္ျမင္ ႀကီးပြားတဲ့သူ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။

အေၾကာင္းအက်ိဳး သဘာဝက်ေအာင္ စဥ္းစားတတ္၊လုပ္တတ္တဲ့ သူမွာ အနစ္နာ ခံရတဲ့သူ၊
အႏုိင္ယူတာ ခံရတဲ့သူ မရွိဘူး။ ငါ့အက်ဳိး ရွိရင္ ၊သူ႔အက်ဳိး ထိခိုက္တယ္ ဆိုတာလည္း မရွိဘူး။
အေၾကာင္းအက်ိဳး သဘာဝက်ေအာင္ စဥ္းစားတတ္၊ လုပ္တတ္တဲ့သူဟာ ထိုက္တန္ေအာင္ မလုပ္ရဘဲ
ရတာကို မလိုခ်င္ဘူး။

ငါ လိုခ်င္တာ ရဖို႔ တန္ရာတန္ေၾကးကို ေပးမယ္ ဆိုတဲ့စိတ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ ျပတ္ျပတ္သားသား ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါ။ အဲဒီလို ဆံုးျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ စိတ္မွာ သတၱိတမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္။
စြမ္းအားတမ်ိဳး ျဖစ္လာမယ္။ “တန္ရာတန္ေၾကး မေပးဘဲ၊ဘယ္ေသာအခါမွာမွ ရေအာင္ မလုပ္ပါဘူး။ ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ရတာကလြဲလို႔ တျခားနည္းနဲ႔ ရတာကို ဘယ္ေတာ့မွ မလိုခ်င္ပါဘူး။
ကိုယ့္ဂုဏ္သိကၡာကို ဘယ္ေတာ့မွ ေရာင္းမစားပါဘူး” လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါ။ အဲဒီလို ဆံုးျဖတ္လိုက္ရင္
အဲဒီစိတ္ဓာတ္က ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေအာင္ ေကာင္းတဲ့လုပ္နည္းကို ေပးပါလိမ့္မယ္။
ကိုယ္လိုခ်င္တာ ရေအာင္ ကိုယ့္ကို လုပ္ေပးႏုိင္တာ ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ကိုယ့္အရည္အခ်င္း ပါပဲ။
ဒီစိတ္ဓာတ္ဟာ “လြတ္လပ္တဲ့သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္” ပဲ။

စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ပညာေရး၊ႏုိင္ငံေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ေနာက္ တျခားအေရး ေတြပါ ထည့္လိုက္အံုး။ဒါေတြကို တစ္က႑စီ ထားၿပီေတာ့ လုပ္လို႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
ဒါေတြ အားလံုးဟာ တခုတည္းေသာ ခိုင္မာတဲ့၊ ေလးနက္တဲ့၊ ရင့္က်က္တဲ့ ရုိးသားမႈ၊ မွ်တမႈ ဆိုတဲ့
သေဘာထားေပၚမွာ အေျခခံရမယ္။ေအာက္ေျခ foundation အုတ္ျမစ္ဟာ တစ္ခုတည္းပဲ။
ရုိးသားမႈ၊မွ်တမႈ foundation ပဲ။ ဘဝတစ္ခုလံုးရဲ႕ foundation ဟာ
spiritual foundation ပဲ ျဖစ္ရမယ္။

“ငါတန္ဖိုးထားတာ မေရရာရင္ ငါဟာ မေရရာတဲ့သူ ျဖစ္ေနၿပီ။ ငါ့ဘဝဟာလည္း မေရရာဘူး၊
ငါ့ဆက္ဆံေရးေတြဟာလည္း မေရရာဘူး၊ ငါ့ဘာသာေရးဟာလည္း မေရရာဘူး။”
ဒါကို ေလးေလးနက္နက္ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါ အေရးႀကီးတယ္။ ငါ ဘာကို တန္ဖိုးထားေနသလဲ
ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ႀကည့္ပါ။“ေဟာဒီ သေဘာထားကိုေတာ့ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ
အပ်က္မခံဘူး။ ေသခ်င္ရင္ ေသသြား ပါေစေတာ့” ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ ရွိရမယ္။

● လူ႔သဘာဝမွာ “ဟီရိ ၊ ဩတၱပၸ” ဆိုတဲ့ ရွက္တတ္ ေၾကာက္တတ္တဲ့ စိတ္ဟာ ရွိပါတယ္။
ေမြးရာပါစိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
တရားကို သေဘာေပါက္တဲ့သူမွာ အဲဒီစိတ္က သိပ္အားႀကီးတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ “မေကာင္းတာ၊မမွန္တာ၊မရုိးသားတာ” ကို မလုပ္ဘူး။ မသိလို႔ လုပ္မိရင္ အျမန္ဆံုး ဝန္ခံတယ္။
အဲဒီအခ်က္ကို ၾကည့္ရင္ စိတ္ဓာတ္ အဆင့္အတန္း ျမင့္တဲ့သူ၊အသိဉာဏ္အဆင့္အတန္း ျမင့္တဲ့သူေတြဟာ
အရွက္အေၾကာက္ ပိုၿပီး ႀကီးတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။ အသိဉာဏ္ အဆင့္အတန္း နိမ့္ေသးတဲ့ သူဟာ
အရွက္အေၾကာက္ နည္းတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။

ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက