ျမတ္ေသးသည္။
=======
“ ေယာစ ၀ႆသတံ ဇီေ၀၊ အပႆံ ဥဒယဗၺယံ”
“ ဧကာဟံ ဇီ၀ိတံ ေသေယ်ာ၊ ပႆေတာ ဥဒယဗၺယံ။”
(ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္)
ဥဒယဗၺယံ = ရုပ္နာမ္တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကို၊ အပႆံ အပႆေႏၱာ = မသိမျမင္ေသာ၊
ေယာစ = အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ကား၊ ၀ႆသတံ = အႏွစ္တစ္ရာ ကာလပတ္လံုး၊ ဇီေ၀ = အ
သက္ရွည္ၾကာ တည္ေနျငားအံ့၊ နေသေယ်ာ = မျမတ္၊ ဥဒယဗၺယံ = ရုပ္နာမ္တို႔၏ အျဖစ္
အပ်က္ကို၊ ပႆေတာ ပႆႏၱႆ = သိျမင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၏၊ ဧကာတံ = တစ္ေန႕တစ္ရက္မွ်၊
ဇီ၀ိတံ = အသက္ရွည္၍ ေနရျခင္းသည္၊ ေသေယ်ာ = ျမတ္ေတာ့သည္သာတည္း။ ။
ကၽြန္ေတာ္မ်ား ၀ိပႆနာကို အားမထုတ္ရင္ ရုပ္နာမ္ကိုမသိ၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္အလင္း
ဓာတ္မေပၚဘဲ၊ မဂ္ဖိုလ္ကို မရႏိုင္သျဖင့္ သာသနာတြင္း၌အသက္တစ္ရာ ရွည္ၾကာေအာင္
ေနရေသာ္လည္း လူျဖစ္က်ိဳးမနပ္မျမတ္၊ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္၍၊ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ်
အသက္ရွည္၍ ေနရျခင္းက ျမတ္ေသးသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာေတာ္မူပါသည္။
0 comments:
Post a Comment