ႀကိဳးစားေပမယ့္ တရားမသိေသးပါ။ ပါရမီမရွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ရွင္းျပေပးပါ။

ေမး ။ ။ ႀကိဳးစားေပမယ့္ တရားမသိေသးပါ။ ပါရမီမရွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ရွင္းျပေပးပါ။

ေျဖ။ ။ ႀကိဳးစားေပမယ့္ တရားမသိေသးဘူး
ဆိုတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ပင္လွ်င္
ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တိုင္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒုကၠရ
စရိယာအက်င့္ကို ဘုရားျဖစ္ဖို႔က်င့္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုရားမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို စြန္႔ၿပီးတဲ့ေနာက္ကဆုန္
လျပည့္ေန႔မွာ ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားေတာ့ ဘုရားအျဖစ္
ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ဒီႏွစ္ခုကိုၾကည့္ရင္ ဘုရားရွင္သည္ပင္ ဘုရား
အျဖစ္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း နည္းမမွန္ရင္အက်ဳိး
မၿပီး နည္းမွန္မွသာ အက်ဳိးၿပီးတယ္လုိ႔သိႏုိင္ပါ
တယ္။

ဒါကိုပဲတခ်ဳိ႕က ပါရမီမျပည့္ေသးလုိ႔၊ ပါရမီမရင့္
ေသးလုိ႔ လုိ ေျပာၾကပါတယ္။

ပါရမီဆိုတာ ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ႕အျပဳအမႈေတြ
အေျပာအဆိုေတြ အႀကံအစည္ေတြကို ေခၚပါ
တယ္။

ျမင့္ျမတ္တဲ့အလုပ္ေၾကာင့္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေကာင္းက်ဳိး
ေတြရႏုိင္ပါတယ္။ ပါရမီျဖည့္တယ္ဆိုတာ ႀကိဳးစား
မႈ ၀ီရိယလည္းပါရပါတယ္။

ပါရမီနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ တရားအသိရဖို႔ အခ်ိန္တန္ေန
ၿပီျဖစ္တဲ့ ေရႊပန္းတိမ္သည္တစ္ေယာက္ကိုပညာ
ဉာဏ္ႀကီးတဲ့ အရွင္သာရိပုတၱေထရ္ ကမၼ႒ာန္းအေပး
မွားလို႔လည္း တရားမသိတာျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ပါရမီရွင္ျဖစ္တဲ့ ရွင္ဗာကုလအေလာင္းလ်ာ
ကေလးငယ္ဘ၀က ေရထဲလြတ္ေမ်ာၿပီးငါးႀကီး၀မ္းထဲ
ေရာက္၊ ငါးႀကီးကိုမိ၊ ဗိုက္ခြဲ၊ အသက္ရွင္ရက္ကေလး
အျဖစ္ရႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘ၀မွုာပဲ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္
ႀကီး ျဖစ္သြားပါတယ္။ 

ေနာက္ၿပီး ကုေဋရွစ္ဆယ္ၾကြယ္၀တဲ့ဗာရာဏသီ
သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ပညာမသင္၊
စီးပြားမရွာ၊ တရားအားမထုတ္ဘဲေနပါတယ္။
အသက္အရြယ္အိုမင္းေတာ့ ခြက္လက္ဆြဲၿပီးေတာင္း
စားရတဲ့အဆင့္ေရာက္သြားတယ္။

ဒီသူေ႒းသားဟာ ရဟႏၱာျဖစ္ဖို႔ပါရမီပါတယ္။
ျဖစ္မသြားပါဘူး။ ပထမတန္းစားသူေ႒းႀကီးျဖစ္
ဖို႔ ပါရမီပါတယ္။ ျဖစ္မသြားပါဘူး။ ပညာလည္း
မရွာ။ ႀကိဳးလည္း မႀကိဳးစားလုိ႔ ပါရမီေတြပ်က္
သုန္းခဲ့ရတာပါ။

ကိုယ့္ပါရမီကို ဘယ္သူမွဖ်က္စီးလုိ႔မရပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ ဖ်က္စီးရင္လည္း
ပါရမီအားလံုးပ်က္စီးပါတယ္။

ႀကိဳးစားေပမယ့္ တရားမသိေသးတာဟာနည္း
မမွန္လို႔လား။ ကိုယ့္ပါရမီေတြ ကိုယ္ဖ်က္ေနသ
လားလို႔ ျပန္ၾကည့္ပါ။

နည္းမမွန္ရင္ နည္းမွန္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။

နည္းဆိုတာဟာ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့နည္း
ေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့နည္းဆို
ရင္ ကိုယ့္အတြက္နည္းမွန္ပါတယ္။ မသင့္ေတာ္
တဲ့နည္းဆိုရင္ နည္းမမွန္ပါဘူး။

သင့္ေတာ္တယ္။ မသင့္ေတာ္တယ္ဆိုတာကၾကာ
ၾကာထိုင္ႏုိင္ေလ့ရွိတဲ့သူကို မ်ားမ်ားလမ္းေလွ်ာက္
ခိုင္းရင္ ၾကာၾကာထိုင္ႏုိင္ေလ့မရွိသူကို ၾကာၾကာ
ထုိင္ခိုင္းရင္ ဒါေတြဟာမသင့္ေတာ္တဲ့သေဘာေတြ
ပါ။

တရားအသိေတြတိုးတက္ေစတဲ့နည္းဟာသင့္ေတာ္
တဲ့နည္းပါ။ သတိ ၀ီရိယ ပညာေတြ တိုးပြားလာရင္
အားေကာင္းလာရင္ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ေခၚပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ထုိင္ထိုင္၊ ရပ္ရပ္၊ သြားသြား၊ လွဲလွဲ၊ ဘယ္
လိုပဲေနေန သတိ ၀ီရိယ အသိပညာေတြအားေကာင္း
လာေစတဲ့ နည္းမ်ဳိးကို လက္ကိုင္ထားသင့္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ကလည္း ၀ိပႆနာနဲ႔ပတ္သတ္လုိ႔ဘယ္
လို႔ အမႈအရာေတြနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အားထုတ္ေစခဲ့ပါတယ္။
နည္းေပးခဲ့ပါတယ္။ 

ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္ေပမယ့္ သေဘာက်တဲ့ ေလာဘ၊
မႀကိဳက္တဲ့ ေဒါသ၊ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိတဲ့ေမာဟ
မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနရင္ ၾကာၾကာလမ္းေလွ်ာက္ေပမယ့္
ၾကာၾကာရပ္ေပမယ့္ အဲဒီလို ကိေလသာေတြ၀င္ေန
ရင္ မသင့္ေတာ္တဲ့နည္းပါ။

ကိုယ္ႀကိဳက္တာကို ကိုယ္လုပ္ယူေနတာလား။
ဆရာခုိင္းတဲ့အတိုင္းလုပ္ေနတာလား ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ အမႈအရာနဲ႔ ေနၿပီးအသိဉာဏ္
တိုးေစတဲ့ သင့္ေတာ္တဲ့ကမၼ႒ာန္းကို အားထုတ္ေန
တာလားလုိ႔ ျပန္ၾကည့္ပါ။ ဆန္းစစ္ပါ။

ေျပာစရာေတြ အေသးစိပ္အမ်ားႀကီးရွိေပမယ့္
ႀကိဳးစားတဲ့ပါရမီ၊ ၀ီရိယပါရမီကိုေျပာပါမယ္။ 
၀ိပႆနာ ၀ီရိယကို အဓိကေျပာပါမယ္။

သမၼပၸဓာန္လံု႔လဟာ စိတ္၀ီရိယပါ။ ၀ိပႆနာ
၀ီရိယပါရမီပါ။ မျဖစ္ေသးတဲ့ ကိေလသာအကုသိုလ္
ေတြကို အ၀င္မခံ၊ အျဖစ္မခံတာ၊ ျဖစ္ေနရင္လည္း
ခ်က္ခ်င္း ပယ္ဖ်က္ႏုိင္တာ၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ကုသုိလ္
စိတ္ေတြျဖစ္လာေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီးတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္
ေတြကိုလည္း ထပ္ဆင့္တိုးပြားေအာင္ႀကိဳးစားတဲ့
၀ီရိယဟာ စိတ္၀ီရိယပါ။ ၀ိပႆနာ ၀ီရိယလည္း
ဟုတ္တယ္။ ပါရမီျဖစ္ေစတဲ့ ၀ီရိယလည္းဟုတ္ပါ
တယ္။

ကိုယ္၀ီရိယ အားကိုးၿပီး စိတ္၀ီရိယေတြကို မတိုး
ပြားေစရင္ ဒီလို ႀကိဳးစားမႈဟာမွန္ကန္တဲ့၀ီရိယ
လို႔ မေခၚႏုိင္ပါဘူး။

စိတ္၀ီရိယေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႀကိဳးစားရင္သတိ
ေကာင္း၊ သမာဓိေကာင္းေတြျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။
သမၼာဒိ႒ိဆိုတဲ့ ပညာေတြလည္းျဖစ္လာၿပီးတရား
သေဘာေတြကို သိလာပါတယ္။

ဒီလိုႀကိဳးစားေနခဲ့ရင္ ၀ီရိယပါရမီဆိုတာ ျဖစ္လာ
ပါတယ္။ ပါရမီဓာတ္ေတြရင့္သန္လာပါတယ္။
ပါရမီဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ျဖည့္ရတာပါ။ ႀကိဳးစားရ
တာပါ။ ႀကိဳးစားရင္ျပည့္ပါတယ္။ ပါရမီရွိသူ၊ ရင့္
က်က္သူျဖစ္လာပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပါရမီျပည့္ေအာင္ တရားသိေအာင္
မွန္ကန္တဲ့နည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားပါ။

ဓမၼဒူတအရွင္ေဆကိႏၵ
၀ိပႆနာသင္တန္း အေမးအေျဖမ်ား(၂)