“သံသရာခရီးသြား အမွားမလုပ္မိေစႏွင့္”- “ေလာသကတိႆ”

“သံသရာခရီးသြား အမွားမလုပ္မိေစႏွင့္”- “ေလာသကတိႆ”
================================
“ေလာသကတိႆ”ဆိုတာရွိတယ္။
ရဟႏၲာ ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္သူက ဘယ္ေတာ့မွဝေအာင္မစား ရဘူး။
ခုနကလိုပဲ သူမ်ားကို အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သူက ပိတ္ပင္ခဲ့တာ။
ေနာက္ဆံုးမွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္ၿပီး၊ပရိနိဗၺာန္စံမယ့္ေန႔ေတာင္မွပဲရွင္သာရိပုတၱရာ က သနားလို႔
သူ႔ကို စားေစခ်င္လို႔ ေပးလိုက္တဲ့ဆြမ္းကို ကိုယ္ေတာ္ေတြကေမ့ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုမေကြ်းၾကဘူးတဲ့။

သူ႔အကုသိုလ္ေၾကာင့္၊အဲဒါနဲ႔ ရွင္သာရိပုတၱမေထရ္ျမတ္ဟာ မြန္းလြဲမွ ၿမိဳ႕ထဲတစ္ခါ ဆြမ္းခံဝင္တယ္။
မြန္းလြဲအခ်ိန္ဆိုရင္ ေရွးက ဒကာ၊ ဒကာမေတြက အေဖ်ာ္တို႔၊စတုမဓုတို႔ ေလာင္းလွဴေလ့ရွိတယ္။

ေအး၊ အခ်ိန္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြကစတုမဓု တစ္သပိတ္ လွဴလိုက္တယ္။
အဲဒီ စတုမဓု သပိတ္ေလးကို ကိုယ္တိုင္ယူၿပီးေတာ့ခုနက ေလာသကတိႆ ကိုယ္ေတာ္ကို
ေနာက္ဆံုးေန႔မွာ စတုမဓု အဝေကြၽးတယ္။အဲဒီေန႔ပဲ ဝေအာင္စားရတယ္။
စားၿပီးေရာ ပရိနိဗၺာန္စံသြားရတယ္ေနာ္။

ၾကည့္၊ ဒီလို ငတ္ငတ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ ျဖစ္ရတာဘာျဖစ္လို႔တုန္း။ တစ္ခုေသာဘဝမွာ သူဟာ
အမွားအယြင္းေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ဒါေၾကာင့္ အမွားအယြင္း ေတြလုပ္ခဲ့လို႔
အမွားအယြင္းခံရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

“ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္ေတာ္တိုင္”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္လည္း မွားမွားယြင္းယြင္းလုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မလိုအပ္ဘဲနဲ႔
ေျခာက္ႏွစ္ ပတ္လံုး ပင္ပန္းႀကီးစြာဒုကၠရစရိယ က်င့္ခဲ့ရတယ္။

●ကႆပ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က“ေဇာတိပါလ” ဆိုတဲ့ ပုဏၰားလုလင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ
သူက အမ်ိဳး ဇာတ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့မာန္မာနေတြ တက္ခဲ့တယ္။
ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးသူက အက်င့္တရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။
မာန္မာနတက္ၿပီးေတာ့ေနာ္။အဲဒါေၾကာင့္မို႔ သူဟာမလိုအပ္တဲ့ အက်င့္ေတြကို
ေသေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ “တပ အက်င့္”ေတြကို က်င့္ခဲ့ရတာ ဒီ ဝစီေဘဒ ကံေၾကာင့္။

●အဲဒါလည္း အမွားတစ္ခုေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာ။ေအး၊ ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္
ပုဗၺကမၼ ပိေလာတိက အပဒါန ဆိုတာရွိတယ္။အဲဒီမွာ ျမတ္စြာဘုရားလုပ္ရပ္ေတြဟာ
ဒီဘဝမွာ ဘုရားျဖစ္တဘဝတင္ပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ဒီသံသရာခရီးသြားရင္းက အမွား
အယြင္းေတြ လုပ္ခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္
●ေခါင္းကိုက္ ရတာရွိတယ္၊
●ခါးနာရတာရွိတယ္။
●ေနာက္ ေဝရဥၨာျပည္မွာ မုေယာဆန္ေတြပဲျမင္းစားတဲ့၊ ျမင္းေကြ်းတဲ့ မုေယာဆန္ေတြ စားခဲ့ရတယ္။
●ေနာက္ဆံုးမွာ ေသြးဝမ္း သြန္ရတယ္ဆိုေတာ့ဒီဒုကၡသုကၡေတြ ခံစားရတာဟာ ေရွးက
သံသရာ ခရီးသြားတုန္းက မွားမွားယြင္းယြင္းျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ပဲတဲ့။

■ ေအး၊ ဝိသာခါတို႔နဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီလို ေက်ာင္းအမႀကီး ဝိသာခါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
ေတာ့ မွားယြင္းတယ္ဆိုတဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မေတြ႕ရဘူး။ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက အင္မတန္ခ်မ္းသာတယ္၊
မဟာလတာ တန္ဆာႀကီးကိုဝတ္ဆင္ရတယ္။အိုသည္ ထိေအာင္ ႏုပ်ိဳေနတယ္။
အသက္ ၁၂၀ ရွိတယ္၊ေသတဲ့အခါက်ေတာ့ “နိမၼာနရတိ နတ္ဘံု” ေရာက္တယ္။
ေဟာ၊ သူ႕ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက အကုန္အေကာင္းခ်ည္းပဲ။သူ မွားမွားယြင္းယြင္း မလုပ္ခဲ့ဘူးဆိုတာ
ထင္ရွားတယ္ေပါ့။

■ အနာထပိဏ္ သူေဌးႀကီးလဲ မွားယြင္းတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး မေတြ႕ရဘူး။ မေတြ႕ရေတာ့ ေသတဲ့အခါမွာ
“တုသိတာနတ္ျပည္” ေရာက္သြားတယ္။အမွားအယြင္း မရွိဘူး။ အမွားအယြင္းမရွိတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္ သတိထားၿပီးေတာ့ သံသရာခရီးသြားတဲ့အခါမွာအမွားအယြင္းေတြ မလုပ္မိေစဖို႔ဆိုတာ
ဒီဇာတ္လမ္းေတြကို နမူနာယူၿပီးေတာ့ မိမိတို႔ဘဝမွာစိတ္ဆိုး၍ျဖစ္ေစ၊
မသိမုန္းထား၍ ျဖစ္ေစအမွားအယြင္းေတြကို မလုပ္မိေအာင္ သတိ ထားၿပီး ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ေကာင္းတဲ့
အမႈမ်ားကိုသာျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မိမိတို႔ သံသရာခရီးသြားတဲ့အခါမွာေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း သြားဖို႔လိုတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳၾကရမွာ ဆိုတာကို သတိထားၿပီးေတာ့
ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။