တရားထုိင္လြန္ေသာ္ ....(အထူးသတိျပဳ)

တရားထုိင္လြန္ေသာ္ ....(အထူးသတိျပဳ)
============================
ယခုေခတ္တြင္ တရားလုိက္စား အားထုတ္သူမ်ား ေပါမ်ားလာသည္။ တရားလုိက္စား အားမထုတ္ဖူးေသးသူဆုိလွ်င္ ေခတ္မမီ လူရာမ၀င္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ တရားအားထုတ္သူ မ်ားသေလာက္ တရားေဟာသူ၊ တရားျပသူလည္း မ်ားလာသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေဟာသူ၊ ျပသူ၊ လုိက္စားအားထုတ္သူမ်ားတြင္ ဘုရားရွင္၏ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ က်င့္စဥ္က်သူဦးေရမွာ မမ်ားလွဟုထင္သည္။

ယင္းသည္မွာ ဒါန၊ သီလမွ်ႏွင့္ ပုတီးလက္စြဲေသာ လြန္ခဲ့ေသာ ေခတ္ရွိ ေဟာသူ၊ လုိက္စားသူမ်ားႏွင့္ ျပန္၍ အေကာင္းအဆုိး၊ ယဥ္ မယဥ္၊ သူေတာ္ေကာင္း မေကာင္းကုိ ျပန္လည္ ႏႈိင္းယွဥ္၍ ျပျခင္းျဖစ္၏။ ဒါန၊ သီလမွ်ႏွင့္ပုတီးလက္စြဲေသာ ေခတ္က လူမ်ားသည္ ယခု ပုတီးဖယ္ခ်တရားအားထုတ္သူမ်ားထက္အစစသာ တာကုိ မည္သူျငင္းဆုိႏုိင္အံ့နည္း။

တစ္ဖန္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ပုတီးဖယ္ခ်၍ တရားေခတ္စားခ်ိန္ကုိ ၾကည့္ပါဦး။ မိမိ တစ္ခ်ိန္က ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕တြင္ တရားေဟာ၊ တရားျပေနစဥ္ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရုံႀကီးမွ ေဒါက္တာအုန္းေမာင္ ေရးသားေသာ “ စိတ္ေသာက ျပႆနာမ်ား ” စာအုပ္ကုိ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ကပ္လွဴသည္ႏွင့္ ဖတ္ရ၏။ ယင္းတြင္ “ တရားထုိင္လြန္ေသာ္ ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္မိသည္။

စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရုံႀကီးသုိ႔ လာေရာက္ကုသေသာ လူနာအားလုံးကုိ “မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ေရာဂါ စ၍ျဖစ္သနည္း” ဟု ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေမးျမန္းရပါသည္။ လူနာခပ္မ်ားမ်ားသည္ တရားထုိင္ရာမွ စ၍ျဖစ္သည္ဟု ဆုိၾကသသည္။

တရားထုိင္ရင္း အၾကားအျမင္မ်ား ရလာသည္ ထင္ၿပီး စိတ္ပါေနာက္၍ သြားၾကေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တရားထုိင္လြန္ျခင္းသည္ စိတ္ေရာဂါကုိ ျဖစ္ေစသည္ ဟူ၍ ေယဘုယ် မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။

အုိ…………တရားျပသူ၊ တရားအားထုတ္သူ အေပါင္းတုိ႔……………. ယင္းအခ်က္ကုိ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ရႈၾကည့္ဆင္ျခင္ ပါေလာ့။ တရားထုိင္လြန္ေသာ္လုိ႔ ဆုိထားသည္။ ယခုေခတ္ တရားျပသူ၊ တရားအားထုတ္သူမ်ားသည္ ထုိင္မွ တရားလုိ႔ ယူဆသူမ်ား၍ ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္မွ ဆရာက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္၏။ အားထုတ္သူကလည္း ၾကာၾကာထုိင္ႏုိင္တာကုိ ဂုဏ္ယူေျပာဆုိ၏။ ယင္းသည္ပင္ ဘုရားရွင္၀ါဒ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ မက်ေတာ့၍ ရူးႏုိင္သည့္ တစ္ခ်က္ျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္က ေလ်ာင္း၊ ထုိင္၊ ရပ္၊ သြား ေလးပါးဣရိယာ မွ်တစြာ အားထုတ္ဖုိ႔ ညႊန္ၾကားထားပါလ်က္ “ ထုိင္ ” တာကုိ ဦးစားေပး အထုိင္ခုိင္းၿပီး၊ ဘုရား ရဟႏၱာမ်ားမွာပင္ မကုန္တဲ့ အထုိင္ၾကာ၍ ကုိယ္နာက်င္ကုိက္ခဲေညာင္းညာမႈ “ကာယိက ဒုကၡ” ေတြကုိ ကုန္ေအာင္၊ ဆုံးေအာင္၊ ခ်ဳပ္ေအာင္ “ ထုိင္ ” မႈမဖ်က္ေစဘဲ အားထုတ္ခုိင္းျခင္းသည္ ႐ူးႏုိင္သည္တစ္ခ်က္၊ ႐ူးေဆးႀကီးတစ္ခြက္္ျဖစ္၏။

အားထုတ္ခုိင္းရာတြင္ ရုပ္နာမ္ပရမတ္ကုိ ေျပာမျပဘဲ သာမာန္ ပညတ္အာရုံမွ် အားထုတ္ခုိင္းေနၾကၿပီး ပညတ္အာရုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးျမင္မႈကုိ ဦးစားေပး၍ စစ္ေဆးဆုံးျဖတ္ ျခင္းသည္ ႐ူးႏုိင္သည္တစ္ခ်က္၊ ႐ူးေဆးႀကီးတစ္ခြက္္ျဖစ္၏။မိမိသည္ ယင္းစာအုပ္ကုိ တစ္ဖန္ ဆက္ဖတ္ျပန္သည္။တရားမထုိင္ရ ဟူ၍ ကြ်န္ေတာ္ မဆုိပါ။ ၀ိပႆနာ လုိက္စား၍ တရားထုိင္ျခင္းသည္သာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားဟု ကြ်န္ေတာ္ ယုံၾကည္ပါသည္။ တရားလည္းထုိင္သည့္အခါ ထုိင္ပါ။

သုိ႔ေသာ္ တစ္ဖက္စြန္းသုိ႔ ေရာက္ေအာင္ အလြန္အကြ်ံ တရားက်င့္ျခင္းသည္ ခံႏုိင္ရည္ မရွိသူတုိ႔အဖုိ႔ တကယ္ပင္ စိတ္ေနာက္သြားႏုိင္ပါသည္။ စိတ္ေနာက္သြားေသာ လူနာမ်ားကုိ ခပ္မ်ားမ်ားပင္ ေတြ႔ရပါသည္။ မိန္းမ၊ ေယာက်္ား၊ ဘုန္းႀကီး အားလုံးေတြ႔ရ၏။

အင္း……………စာေရးသူ၏ မွတ္ခ်က္သည္ မွန္၏။ ဘုရားရွင္က အစြန္းႏွစ္ပါး ဖယ္ရွား၍ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အလယ္လမ္းသြားရန္ ညႊန္ၾကား၏။ တရားျပသူအခ်ဳိ႕ႏွင့္ တရားအားထုတ္သူအခ်ဳိ႕သည္ ယင္းကုိ နားမလည္ သေဘာမေပါက္။ ထုိင္လွ်င္ၿပီးတာပဲ ယူဆသည္။ ယင္းအတုိင္းလုပ္သည္။ တစ္ဖက္စြန္းေရာက္၍ စိတ္ေနာက္ ရသည္။

ဘုရားရွင္သည္ ကာယႏုပႆနာ-ရုပ္ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ-ေ၀ဒနာကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ စိတၱာႏုပႆနာ-စိတ္ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ဓမၼာႏုပႆနာ ရုပ္နာမ္မိႆက ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ပုံ အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကုိ သတၱ၀ါစရုိက္ အႀကိဳက္လုိက္၍ အမ်ဳိးမ်ဳိးေဟာခဲ့၏။

သုိ႔ပါလ်က္ ယခုေခတ္ တရားျပသူအမ်ားအျပားသည္ ဘုရားရွင္၏ ယင္းနည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးထဲမွဘုရားရွင္၏ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္လည္းတကယ္မကုိက္ညီေသာ အထုိင္ၾကာ၍ ကုိယ္နာက်င္ ကုိက္ခဲ ေညာင္းညာ ေတာင့္တင္းမႈ ကာယိက ဒုကၡ ကုိ ဘုရားရွင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ ေ၀ဒနာကမၼ႒ာန္းလုိ လုပ္ၿပီး နာက်င္ကုိက္ခဲ ေညာင္းညာေတာင့္တင္းမႈ ကာယိက ဒုကၡမကုန္မဆုံးမခ်ဳပ္ၿငိမ္း ဘဲအထုိင္မဖ်က္ ရဟု အမိန္႔ေပး၍ အားထုတ္ခုိင္းေနၾကျခင္းသည္ ႐ူးႏုိင္သည္တစ္ခ်က႐ူးေဆးႀကီး တစ္ခြက္ ျဖစ္ေတာ့၏။

တစ္ဖန္ အထုိင္ၾကာ၍ ကုိယ္နာက်င္ကုိက္ခဲ ေညာင္းညာေတာင့္တင္းမႈ ကာယိကဒုကၡကုိ ေအာင့္အည္းခံႏုိင္သူအခ်ဳိ႕မွာက်င့္သားရ၍၎တုိ႔မျဖစ္ေတာ့ေသာ အခါ ေ၀ဒနာကုန္ၿပီ၊ ဆုံးၿပီ၊ ခ်ဳပ္ၿပီ၊ ၿငိမ္းၿပီ ဟု တရားရေၾကာင္း သတ္မွတ္ခ်က္ဒီဂရီ ေပးလုိက္ျခင္းသည္ ႐ူးႏုိင္သည္တစ္ခ်က္၊ ႐ူးေဆးႀကီးတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္၏။ တရားအားထုတ္သူသည္ တရား ရ မရ ကုိယ္တုိင္သိရမည္ ျဖစ္၏။ ဆရာကေျပာမွ သိရမႈသည္ မမွန္ကန္ႏုိင္။ မိမိ၏အမူအက်င့္၊ ကိေလသာအနည္းအမ်ား၊ စိတ္ေနစိတ္ထားဟာ တရားအားမထုတ္ခင္ကနဲ႔ ယခုအားထုတ္ၿပီးမွ ဘယ္လုိထူးျခားလဲဆုိတာ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္လွ်င္ သိႏုိင္သည္။

မိမိသည္ ကုိယ္တုိင္တရားအားထုတ္ဆဲျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတုိ႔အားလည္း တရားျပလာသည္မွာ ဆယ္ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီ။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးကုိ အားထုတ္၍ ၎ကုိပဲျပသည္။ ေယာဂီမ်ားကုိ ၾကာၾကာမထုိင္ခုိင္း။ ထုိင္ႏုိင္သေလာက္ ထုိင္ခုိင္းသည္။ ထုိင္ဆဲမွာ ေျပာင္းႏုိင္ခြင့္ေပးသည္။ ဣိရိယာပုတ္ ေလးပါး တစ္ပါးေညာင္း တစ္ပါးေျပာင္း အားထုတ္ခုိင္းသည္။ အထုိင္ၾကာ၍ နာက်င္ကုိက္ခဲ ေတာင့္တင္းေညာင္းညာမႈ ကာယိကဒုကၡကုိ မ႐ႈခုိင္း။ ယင္းသုိ႔ျဖင့္ မိမိေရာ ေယာဂီမ်ားပါ နာက်င္ကုိက္ခဲ ေတာင့္တင္းေညာင္းညာမႈ ကာယိကဒုကၡႏွင့္ မေတြ႔ရဘဲ တရားတုိးတက္၏။ ဘုရားရွင္၏ သတိပ႒ာန္နိဒါန္းႏွင့္ ညီညြတ္လွ၏။

ဘုရားရွင္က မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္နိဒါန္းတြင္……………. ရဟန္းတုိ႔……..ႏွစ္ေၾကာင္းႏွစ္ႁမြာ မကြဲလာ၍ ဧကာပထ အမည္ရွိေသာ ဤေလာကုတၱရာမဂ္၏ ေရွ႕အဖုိ႔၌ျဖစ္ေသာ မဂၢင္ေခၚျငား ၀ိပႆနာတရားသည္ သတၱ၀ါတုိ႔၏-

၁။ ရာဂ အစရွိေသာ အညစ္ေၾကး ၀ိသမေလာဘ၊ အဘိဇၥ်ာ အရွိကုန္ေသာ အညစ္အေၾကးတုိ႔မွ စင္ၾကယ္မည္။

၂။ စုိးရိမ္ပူေဆြး၊ ငုိေႂကြးျမည္တမ္းျခင္းတုိ႔ကုိ လြန္ေျမာက္မည္။

၃။ ကုိယ္ဆင္းရဲမႈ ကာယိကဒုကၡႏွင့္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ေစတသိကဒုကၡတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းမည္။

၄။ ျမတ္ေသာ ျဖဴစင္ေသာ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမွ ကင္းေသာ အရိယမဂ္ကုိ ရမည္။

၅။ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္မည္။

(မဟာသတိပ႒ာနသုတ္၊ သုတ္မဟာ၀ါ)ဟုအက်ဳိးတရားမ်ားကုိ ျပ၍ အာမခံႏွင့္ ေဟာထားခဲ့ပါ၏။မွန္ကန္စြာ အားထုတ္ၾက၍ ေရွးကပုဂၢဳိလ္မ်ား ၎အက်ဳိးမ်ား ရသြားၾက၏။ ယခုလည္း အခ်ဳိ႕ရဆဲ၊ ေနာင္လည္း အခ်ဳိ႕ရလိမ့္ဦးမည္။ ယခုမူ စိတ္ေနာက္သြားႏုိင္သည္ဟု ဆုိလာသည္။ ဘုရားရွင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ႏွင့္ နည္းမက်၍ ဟူ၍ မွတ္ပါ။

သုိ႔ပါ၍ တရားအားထုတ္လုိသူသည္ ယထာဘူတံ ဉာဏာယ သတၳာ ပရိေယသိ တဗၺာ ဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ကုိ ဦးထိပ္ရြက္လ်က္ ဆရာေကာင္းကုိရွာ၍ နည္းခံအားထုတ္သျဖင့္ အက်ဳိးထူးခံစားရပါေစေသာ္။ ဗုဒၶတရား နည္းမွန္မ်ား ညႊန္ၾကားသူႏွင့္ ေတြ႔ေစေသာ္။
( ဓမၼဒူတ အရွင္ပညာေဇာတ)