“ အနတၱျမင္ ဒုကၡစင္”

“ အနတၱျမင္ ဒုကၡစင္”
=============
ရုပ္နာမ္ဓမၼ၊ သဘာ၀ကား
ခဏျဖစ္လ်က္၊ ခဏပ်က္၍
ႏွိပ္စက္တတ္စြာ၊ ႏွစ္မပါဘူး
လိုရာမက်၊ စိုးမရမို႔
အတၱမပါ၊ သူငါမဟုတ္
နာမ္ႏွင့္ရုပ္မွ်၊ သဘာ၀ဟု
က်နထင္ထင္၊ ဉာဏ္၌ျမင္ေသာ္
ေလးအင္အပါယ၊ ၀ဋ္ဒုကၡ
မုခ် လြတ္ေတာ့သည္။ ။ ။
-------------------------------------------------------------
“အ၀ိဇၨာ၏ ဒဏ္ခ်က္”
==============
ေမွာင္ႀကီး အ၀ိဇၨာ၊ ပိတ္ဖံုးကာ၍
သူငါစသား၊ သတြာမ်ားတို႔
ငါးပါးအာရံု၊ ကာမဂုဏ္တြင္
ျပစ္မျမင္ဘဲ၊ ခင္မင္စြဲလမ္း
အာသာငမ္းလ်က္၊ ရလမ္းကိုျပဳ
မေကာင္းမွဳႏွင့္၊ ေကာင္မွဳတေထြ
ကံႏွစ္ေထြေၾကာင့္၊ ေထြေထြဇာတိ
ရျပန္တည့္ေသာ္၊ အိုဘိနာေသ
ဆင္းရဲေတြႏွင့္၊ စိတ္ေစဆင္းရဲ
ကိုယ္ဆင္းရဲဟု၊ ဆင္းရဲျပင္းျပ
ခံစားရသည္၊ ေမာဟဖံုးမွဳ ဒဏ္ေပတည္း။ ။ ။
{၁၉၈၃ ခု ေအာက္တိုဘာလ။ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ အရွင္ ဦးဇနကာဘိ၀ံသ၏
ဆင္္းရဲၿငိမ္းေအး ခ်မ္းသာေရး တရားေတာ္မွ ကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}