သူတစ္ပါးကုိ ကြဲေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ မွားယြင္းတဲ့ လုပ္ရပ္၏ ဝဋ္ေႂကြးဆုိးက်ဳိး”- (ေကာ႑ဓာန)

သူတစ္ပါးကုိ ကြဲေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသာ မွားယြင္းတဲ့ လုပ္ရပ္၏ ဝဋ္ေႂကြးဆုိးက်ဳိး”- (ေကာ႑ဓာန)
===========================================
ေဟာ၊ ေနာက္ဇာတ္လမ္းတစ္ခုက ဘာတုန္းဆိုရင္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး။
သူ႔ဘြဲ႕က မူရင္းကေတာ့ “ဓာန”ေပါ့။ ေရွ႕ကေနၿပီးေတာ့ “ေကာ႑” ဆိုတဲ့ စကားလံုး
ထည့္ၿပီးေခၚၾကတယ္။ ဘယ္လို အဓိပၸာယ္ရတုန္းဆိုေတာ့ “သူယုတ္မာ” အဓိပၸာယ္ရတယ္။
ေကာ႑ဒါန ဆိုတဲ့ ေကာ႑ ဆိုတာ သူယုတ္မာႀကီးေပါ့။

အဲဒီ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ “ဝဋ္ေႂကြး”က ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတုန္းဆိုေတာ့
လူ႔ဘဝေနတုန္းက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ရဟန္းဝတ္လိုက္တဲ့အခါကစၿပီးေတာ့
သူ႔ေနာက္မွာ “အရိပ္” ေပၚေနတယ္။ “အမ်ိဳးသမီး” တစ္ေယာက္က အၿမဲလိုက္ေနတယ္။
သူက မျမင္ရဘူး။ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြက အကုန္ျမင္ရတယ္ေနာ္။
အဲဒီကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္က အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္က အၿမဲတမ္းပါတယ္။

●ဆြမ္းေလာင္းတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ေျပာတယ္။“ဒါက ကိုယ္ေတာ့္အတြက္၊
ဒါက ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ဒကာမအတြက္” ဆိုၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာင္ေျပာင္ ေလွာင္ေလွာင္
ေလာင္းလွဴလိုက္ၾကတယ္။
●သူကေတာ့ နားမလည္ဘူးေပါ့။ သူ႔ေနာက္က အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ပါေနတာ
သူမသိဘူး၊ ျမင္လည္း မျမင္ရဘူး။

သို႔ေသာ္ မေကာင္းသတင္း ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနရတယ္။ ဘယ္လိုမွ ေျဖရွင္းလို႔မရႏိုင္တဲ့ျပႆနာ ျဖစ္လာတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာ ဘုရင့္ နန္းေတာ္ထိေအာင္
ဒီသတင္း ေပါက္သြားတယ္။ ေပါက္သြားေတာ့ “ေကာသလမင္းႀကီး”ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္စံုစမ္းတယ္။

အဲဒီ ရဟန္းေတာ္ေနာက္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အၿမဲတမ္းပါတယ္။ ေက်ာင္းအခန္းထဲ ဝင္သြားလည္း
ပါသြားတာပဲ။ အၿမဲတမ္း အတူတူ ေနတယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ လူေကာင္ထည္ႀကီးကို
ျမင္ေနရတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မယံုဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲဒါ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေနာ္။

ေကာသလမင္းႀကီးၾကားလို႔ လာစံုစမ္းတဲ့အခါအဲဒီကိုယ္ေတာ္ ေက်ာင္းထဲဝင္သြားတဲ့အခါ
သူ႕ေနာက္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ရတယ္။ ေက်ာင္းေပၚ တက္ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး
မေတြ႕ရျပန္ဘူး။ တစ္ခါ ေအာက္ျပန္ဆင္းလိုက္ျပန္ေတာ့ျမင္ျပန္ေရာ။

ဘုရင္ႀကီးကေျပာတယ္။“ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္”လို႔။ အဲဒီကိုယ္ေတာ္က“မရွိပါဘူးတဲ့။ သူတစ္ခါမွ မျမင္ရဘူး။ သူ ဒီလိုပဲ အေျပာခံရတယ္။
သူတစ္ေယာက္တည္းပါ။ဘယ္ေတာ့ မွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတာ မရွိပါဘူး”
လို႔ ျငင္းတယ္။ ျငင္းေပမယ့္ ဘယ္လိုမွမရဘူး။ကိုယ္ေတာ္ေတြက တိုင္ၾကတန္းၾကတာ။
ေနာက္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ပါေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒို႔သာသနာ နာမည္ပ်က္ေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး
ဘုရင္ထိေအာင္ တိုင္ၾကတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ လာစံုစမ္းတာ။

ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးက အမ်ိဳးမ်ိဳးစူးစမ္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ေတြ႕လိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊
ေတြ႕လိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္၊ ထြက္မသြားႏိုင္ေအာင္ဝိုင္းထား ရွာျပန္ေတာ့လည္းမေတြ႕။ ေအာက္ဆင္းၿပီး
ျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးပံုက ေပၚေနျပန္ေရာ။

ဪ၊ အဲလိုလုပ္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးက ဒါ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေတာ့ ရွိမွာပဲဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးက
ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

အဲဒီ ကိုယ္ေတာ္ကို“အရွင္ဘုရားတဲ့၊ ဒီပံုစံနဲ႔ ဆိုရင္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ဆြမ္းေလာင္းမယ့္သူရွိမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
သူ႔နန္းေတာ္ထဲႂကြၿပီး ဆြမ္းစားပါ” ဆိုၿပီးေတာ့ ပင့္သြားတယ္။ ဘုရင္ႀကီးကေတာ့ နားလည္သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ က်န္တဲ့ ရဟန္းေတြက မေက်နပ္ဘူး။ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္းျပတယ္။

■အတိတ္ဘဝတုန္းက၊ သံသရာခရီးသြားတုန္းက သူအမွားတစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီတုန္းက သူက နတ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။နတ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ ညီအစ္ကိုလိုပဲ သိပ္ရင္းႏွီးၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ပါး ခရီးသြားအတူတူ၊ ေနအတူတူ၊
အဲဒီအက်င့္ေကာင္း၊ အေနအထိုင္ေကာင္းရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါး တူတူသြားတာ ဒီရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါး
ဟာ အၿမဲတမ္း ပူးတြဲပူးတြဲေနတယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒီနတ္က “ဒီကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ ဘယ္ေတာ့မဆို
ပူးတြဲပူးတြဲ လုပ္ေနတယ္။ ငါ ကြဲေအာင္လုပ္ဦးမယ္” ဆိုၿပီးေတာ့ ခရီးသြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာ။

ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးက “ကိုယ္ေတာ္၊ ေနာက္ေဖး ေနာက္ဖီ သြားခ်င္လို႔”။
(ခုေခတ္လို ေျပာရင္ေတာ့ က်န္းမာေရးေပါ့ေနာ္။) ေျပာၿပီး အဲဒီျခံဳၾကားကို ခဏဝင္တယ္။
ဟို ကိုယ္ေတာ္က ေရွ႕နားကေစာင့္။ ျခံဳၾကား ဝင္ၿပီး ေနာက္ေဖးေနာက္ဖီသြားၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါ အဲဒီနတ္သားက ဘာလုပ္တုန္းဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေယာင္ ဖန္တီးျပၿပီးေတာ့ ဆံပင္ကို
ျပင္ၿပီး ထံုးတာတို႔၊ အဝတ္ျပင္ဝတ္တာတို႔ဖိုး႐ိုးဖားယားေတြ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ျပတယ္ေပါ့။
ဟို ေစာင့္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ျမင္ေအာင္ျပတာ။ ျပေတာ့ ဟိုကိုယ္ေတာ္ ကလဲ မ်က္စိနဲ႔ျမင္လိုက္တာ
တကယ္ျမင္လိုက္တာပဲ၊ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးျမင္တယ္။

ကာယကံရွင္ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွမသိရွာဘူး။ ေစာင့္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ့္အနားနားလဲေရာက္ေရာ
ဟိုကိုယ္ေတာ္က ေျပာတာ၊ “ဟာ၊ ကိုယ္ေတာ္၊ကိုယ္ေတာ္ ဒုႆီလပဲ၊
ကိုယ္ေတာ္အက်င့္ပ်က္ႀကီးပဲ၊လူယုတ္မာႀကီးပဲ၊ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔အတူတူ မေနႏိုင္ဘူး”ဆီးေျပာတယ္။

ဟိုကိုယ္ေတာ္ကလည္း ငါ ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ဘာျဖစ္လို႔ ဒီလိုစြပ္စြဲရတာတုန္းဆိုၿပီးေတာ့
ႏွစ္ပါး ကြဲသြားၾကတာ။

အဲဒါ သက္သက္ဝင္ၿပီးေတာ့ “ကြဲေအာင္” လုပ္တဲ့ သေဘာပဲေနာ္။
အဲဒီနတ္သား ေသသြားတဲ့အခါ “ငရဲ” က်ၿပီး၊ခု ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ အခါက်ေတာ့
“ေကာ႑ဒါန” လာျဖစ္တယ္။ ေကာ႑ဒါန ဘဝမွာသူဟာ အရွက္တကြဲ အက်ိဳးနည္း ျဖစ္ေနရတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာ သူ႕ကို လူယုတ္မာႀကီး၊ လူယုတ္မာႀကီးနဲ႔ ေခၚတဲ့အခါ သူကလည္း ျပန္ေျပာလာတယ္၊
ျပန္ဆဲလာတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားက ဆံုးမတယ္။“မင္းဟိုတုန္းကလည္း မဟုတ္တဲ့ အယူအဆ၊
အေတြးအေခၚေတြေၾကာင့္မို႔ ဒီလို ဒုကၡေရာက္တယ္၊ ခုလဲ ရဟန္းေကာင္းေတြနဲ႔ တုန္႔ျပန္ၿပီး
ရန္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီးဆိုးသြားလိမ့္မယ္”လို႔ ဆံုးမၿပီး သည္းခံဖို႔ရာ ေဟာတယ္။
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ သူဟာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ခုနက အမ်ိဳးသမီးပံုရိပ္ႀကီး
ေပ်ာက္သြားတယ္။

ကဲ၊ သံသရာမွာ အမွားလုပ္ခဲ့ၿပီဆိုရင္ ခံေလေရာ။ အရွက္ကြဲ အက်ိဳးနည္း၊ ဟုတ္လား။