“ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ မရွိပါ”(အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ဘ၀နိဂံုး)

“ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ မရွိပါ”(အေသာကမင္းႀကီးရဲ႕ဘ၀နိဂံုး)
============================
ဓမၼအျမင္နဲ႔ ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိရင္ တိရစၧာန္၊လူ ၊နတ္ ၊ျဗဟၼာ သတၱဝါေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာရယ္လုိ႔
မရွိပါဘူး။ ေလာကအလုိအားျဖင့္ေတာ့ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာပစၥည္းဆုိတာ အနည္းႏွင့္အမ်ားသာ
ကြာျခားပါတယ္။ ရွိတန္သေလာက္ေတာ့ ရွိေနၾကတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ပစၥည္းဥစၥာဆုိတာက (ေရ မီး မင္း ခုိးသူ သားဆုိးသမီး)ဆုိတဲ့
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီး ဆုံးရွံဳးမႈျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
အဲဒီရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ မၾကဳံေသးခင္မွာေတာ့ “ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ” လုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္နဲ႔အညီေျပာမယ္ဆုိရင္ျပည့္စုံျခင္းဆုိတဲ့အရာဟာ ပ်က္ဆီးျခင္းလွ်င္
အဆုံးရွိတယ္တဲ့။ ေလာကမွာ ျပည့္စုံေန၊ၾကီးပြားခ်မ္းသာေနျခင္းဟာ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့
ပ်က္ဆီးသြားၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ေမြးဖြားျခင္းသည္ ေသျခင္းမွာအဆုံးရွိတယ္ဆုိသလုိေပါ့။
ျပည့္စုံခ်မ္းသာျခင္းသည္လည္းပ်က္စီးျခင္းလွ်င္အဆုံးရွိတယ္လုိ႔ေျပာရမွာပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီစကားလုံးေလးက ဦးဇင္းတုိ႔ဥာဏ္ကေနထြက္ေပၚလာတာမဟုတ္ဘဲ၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕
စကားလုံးေတာ္ေလးပါ။ မွန္ပါတယ္။ ေစာေစာက ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ဘယ္လုိပဲျပည့္စုံေနပါေစ၊
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ (ေသဆုံးခ်ိန္)မွာေတာ့ဘာတစ္ခုမွယူသြားလုိ႔မရပါဘူး။
ထုိ႔အတူ အျခံအရံမ်ားျခင္းဟာလည္း အျခံရံမဲ့ျခင္းမွာအဆုံးသတ္ပါတယ္။
ေလာကဘက္က ေကာင္းတာမွန္သမွ် ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ အကုန္လုံး ကင္းမဲ့ သြားေတာ့တာပဲေလ။
အဲဒီအေၾကာင္းေလးကုိသက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႔အေသာကမင္းၾကီး၏အတၳဳပၸတၱိကုိ
ဖတ္ျခင္းျဖင့္သိႏုိင္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံျပီးေနာက္ (၂၁၈)ႏွစ္ေလာက္မွာ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ
အေသာကမင္းၾကီးဆုိတာေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဇဗၺဴဒီပါတစ္ကၽြန္းလုံးကုိ အစုိးရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
အ႒ကထာဆရာေတြရဲ႕အဆုိရ ေျပာမယ္ဆုိရင္ အထက္ေကာင္းကင္ တစ္ယူဇနာအထိအစုိးရတယ္။
ဘုန္းတန္ခုိးၾကီးတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးနတ္ရြာစံခါနီး အခ်ိန္မွာေတာ့
“ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္း” မွ်သာပုိင္ဆုိင္အစုိးရေတာ့တယ္လုိ႔ဝိသုဒၶိမဂ္မွာျပဆုိထားပါတယ္။
အေသာကမင္းၾကီးက ေစာေစာပိုင္းကေတာ့အလြန္တန္ခုိးၾကီးတယ္။ ဇဗၺဴဒိပ္တစ္ကၽြန္းလုံးကုိ
အစုိးရတယ္လုိ႔လည္းခ်ီးက်ဴးရတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြလည္း အလြန္ေပါမ်ားျပည့္စုံပါတယ္။
တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ကုိ (၉၆)ကုေဋေတာင္လွဴခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘုန္းတန္ခုိး ၾသဇာ အာဏာအျခံအရံ ၊စည္းစိမ္ဥစၥာျပည့္စုံခဲ့တဲ့မင္းၾကီး ေနာက္ဆုံး
နတ္ရြာစံခါနီးက်ေတာ့ က်န္းမာေရးက ေဖာက္ျပန္လာတယ္။ အေသာကမင္းၾကီးထံမွာ ခစားေနတဲ့ မွဴးၾကီး၊အမတ္ၾကီး စတဲ့သူေတြကလည္း ရုိေသမွဳေတြေပါ့သြားဟန္တူပါတယ္။
●အေသာကမင္းၾကီးက်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာစားဖြယ္မ်ားကုိ မူလက ဆက္သေနက်အတုိင္း
ေရႊခြက္နဲ႔ဆက္သပါတယ္။ စားသုံးျပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ အာေသာကမင္းၾကီးက အဲဒီေရႊခြက္ကုိ
ကုကၠဳဋာရာမေက်ာင္းကုိ ပုိ႔လွဴေစတယ္။
●အဲဒီေနာက္ ေငြခြက္နဲ႔ ဆက္သတယ္။ ရုိေသမွဳေတြ တစ္စတစ္စ ေလ်ာ့နည္းသြားပုံပါ။
အဲဒီေငြခြက္ကုိလည္း ကုကၠဳဋာရာမေက်ာင္းကုိလွဴေစျပန္တယ္။ အဲဒီလုိ ေရႊခြက္၊ေငြခြက္ေတြကုိလွဴတယ္ဆုိတာကလည္း ကုေဋ တစ္ရာျပည့္ရန္ ေလးကုေဋလုိေနတဲ့အတြက္ျပည့္ေအာင္လွွဴတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
●အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ မွဴးမတ္မ်ားက စားစရာေသာက္စရာမ်ားကုိ ေျမခြက္နဲ႔ဆက္သၾကတယ္တဲ့။
ရုိေသမွဳေတြ ေလးစားမွဳေတြ၊ေၾကာက္ရြံ႕မွဳေတြ အေတာ္နည္းသြားတဲ့သေဘာပါ။
●ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မင္းၾကီးရဲ႕လက္ထဲကုိ ဇီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းမ်ွသာေရာက္လာပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ အာေသာကမင္းၾကီးလည္း အင္မတန္ ထိတ္လန္႔ တုန္လွဳပ္ေျခာက္ျခားသြားေတာ့
မွဴးမတ္ေတြ နန္းတြင္းသူ၊နန္းတြင္သားေတြကုိစည္းေဝးေစပါတယ္။ စည္းေဝးျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့
အာေသာကမင္းၾကီးက ဒီနုိင္ငံေျမကုိ ဘယ္သူအစုိးရသလဲလုိ႔ေမးေတာ့ မွဴးမတ္ေတြက အရွင္မင္းၾကီးအစုိးရပါတယ္၊ပုိင္ပါတယ္လုိ႔ေလွ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ မင္းၾကီးက
မင္းတုိ႔ေျပာတဲ့အတုိင္း ငါပုိင္တာ ၊ငါအစုိးရတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အခုအခါမွာ ငါပုိင္တာ ငါအစုိးရတာဆုိလို႔ ဆီးျဖဴသီးတစ္ျခမ္းပဲရွိေတာ့တယ္လုိ႔ေျပာျပလုိက္တယ္တဲ့။
ၿပီးေတာ့ “ျပည့္စုံျခင္းဟူသမ်ွ ပ်က္ဆီးျခင္း အဆုံးရွိတယ္”လုိ႔ေဟာေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားစကားေတာ္
တရားေတာ္ မွန္ကန္ေၾကာင္းကုိလည္းႁမႊတ္ဆုိသြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သတၱဝါေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာမရွိဘူး။ ေသတဲ့အခါ အားလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္သြားၾကရမယ္
ဆုိတာ တကယ္မွန္တဲ့ တရားေတာ္ပါ။ ငါ့ဟာ၊ငါဥစၥာနဲ႔ အစြဲအလမ္းၾကီးေနၾကေပမယ့္ေသတဲ့အခါက်ေတာ့
(ေသတဲ့အခါကုိထားဦး။ အခုအာေသာမင္းၾကီးဆုိ ေသေတာင္မေသေသးခင္ နာရုံပဲရွိပါေသးတယ္)
ပုိင္ဆုိင္သမွ်ကုိစြန္႔လႊတ္သြားခဲ့ရတာပါ။ ေသခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ေျပာဖြယ္ရမရွိပါ။
အားလုံး အကုန္လုံးကုိစြန္႔လႊတ္သြားၾကရပါတယ္။ ကုိယ္မွာဝတ္ထားတဲ့ အဖုိးတန္တဲ့အရာဆုိ၊
ဘယ္အရာမွေတာင္ ပါေအာင္မယူနုိင္ၾကပါဘူး။ ဘယ္သူ႔မွာ ငါ့မိဘ၊ငါ့ဆရာသမားဆုိျပီး
အဘုိးတန္ ေရႊ၊ေငြေတြထည့္ေပးလုိက္တာမရွိပါဘူး။ မိမိတုိ႔ပုိင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ထားတဲ့ ရုပ္ခႏၶာကုိယ္ပင္
စြန္႔ခြာၾကရတာဆုိေတာ့ က်န္တာေျပာဖြယ္ရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလုိ ဘဝတုိင္း ကုိယ္ပုိင္တယ္လုိ႔ထင္ထားတဲ့ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကုိ စြန္႔လႊတ္သြားၾကရတာေတြကုိ ျမင္ေတာ္မူလုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
●ေမြးဖြားျခင္းသည္ ေသဆုံးျခင္းလွွ်င္အဆုံးရွိတယ္၊
●ျပည့္စုံျခင္းသည္ ပ်က္ဆီးျခင္းလွ်င္အဆုံးရွိတယ္၊
●လွပပ်ဳိျမစ္ျခင္းသည္ အုိျခင္းလွ်င္အဆုံးရွိတယ္စသည္ျဖင့္ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။
ဒါေၾကာင့္ အားလုံးေသာ ဒကာ ၊ဒကာမမ်ားလည္း အေသာကမင္းၾကီး၏အျဖစ္ကုိသံေဝဂယူျပီး
မအုိခင္ ၊မနာခင္ ၊မေသခင္မွာ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာရွိေအာင္ ဒါန ၊သီလ ၊သမထ၊ဝိပႆနာမ်ားကုိႀကိဳးစား
ပြားမ်ားအားထုတ္ျပီး၊ကုိယ္ပုိင္မယ့္ ဥစၥာမ်ားကုိထုတ္ယူနုိင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။