သီဟို္ကၽြန္းက ေတာႀကီးတစ္ေတာထဲမွာ
ရဟန္းတစ္ပါးဟာ ၀ိပႆနာတရားကို႐ႈ
ပြား အားထုတ္ေနတယ္။ ၀ိပႆနာနဲ႔
အတူ အသုဘဘာ၀နာကိုလည္း အခ်ိန္
ပိုင္းနဲ႔ ပြားမ်ားေနတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့
အရြယ္ေကာင္း ႐ုပ္ေခ်ာအမ်ဳိးသမီးတစ္
ေယာက္ဟာ လင္နဲ႔စိတ္ဆိုးၿပီး မိဘအိမ္
ကိုဆင္းလာတယ္။ မိဘေတြရွိရာ ရြာ
ေရာက္ေအာင္ ဒီေတာအုပ္ႀကီးကိုျဖတ္ရ
ေသးတယ္။
လူသူပင္းျပတ္တဲ့ ေတာအုပ္အလယ္ကို
ေရာက္တဲ့အခါ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ရဟန္းပက္
ပင္းေတြ႕ၾကတယ္။ အရြယ္ေကာင္းၿပီး
ေယာက္်ားပီသတဲ့ ရဟန္းကို ေတြ႕တဲ့
အခါ အမ်ဳိးသမီးဟာ ေဖာက္ျပန္လိုတဲ့
စိတ္ေတြ ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ရဟန္းကို ျမဴစြယ္လိုတဲ့ အေနနဲ႔ ၿပံဳးျပ
လိုက္တယ္။
၀ိပႆနာကိုပြားမ်ားတဲ့ရဟန္းကိုေတာ့
၀ိညာဏကၡႏၶာက မလိမ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ၿပံဳးျပတဲ့အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ျဖဴေဖြးတဲ့သြား
ေတြကုိ ျမင္လုိက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ ပြား
မ်ားေနက် အ႒ိကေခၚ အ႐ိုးစုကမၼ႒ာန္း
ဟာ တန္းေပၚလာၿပီး အမ်ဳိးသမီးလို႔
မျမင္ေတာ့ဘဲ အ႐ိုးစုႀကီးကိုဘဲျမင္
ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ေလာဘဟာ၀င္
လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။
တစ္ဖန္၀ိပႆနာေပၚဆက္တင္ေတာ့
ျမင္ရတဲ့ အရာမွန္သမွ်ဟာ ပရမတ္႐ုပ္
အဆင္းသာျဖစ္တယ္။ ပုဂၢဳိလ္ သတၱ၀ါ
မဟုတ္ဘူး။ ဒီအဆင္း ႐ုပ္ဟာလည္း
အၿမဲျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အနိစၥတရားပဲ။
အဆင္းနဲ႔ မ်က္စိအၾကည္႐ုပ္တို႔ တိုက္
ဆိုင္ေနတုန္း ျဖစ္လာတဲ့ ျမင္သိစိတ္
ဟာလည္း အၿမဲတမ္း ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့
အနိစၥ တရားပဲလို႔လည္း ဉာဏ္နဲ႔ သိ
လိုက္ေရာ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးေရွ႕မွာတင္
ေလးမဂ္ ေလးဖိုလ္ရၿပီး ရဟႏၱာ ျဖစ္
သြားတယ္။
အမ်ဳိးသမီးလည္း ျမဴစြယ္လို႔မရမွန္းသိ
ေတာ့ သူ႔လမ္းသူ ဆက္သြားတာေပါ့။
ခဏၾကာေတာ့ အဲဒီ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕
ေယာက္်ား ေနာက္ကလိုက္လာတယ္။
ရဟန္းကိုေတြ႕ေတာ့ေမးတယ္။ အမ်ဳိး
သမီးတစ္ေယာက္ျဖတ္သြားတာမျမင္
လိုက္ဘူးလားတဲ့။ ရဟန္းကေျဖတယ္။
အ႐ိုးစုႀကီးတစ္ခုျဖတ္သြားတာပဲျမင္
လိုက္တယ္တဲ့။
စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။
၀မ္းမီးေကာင္းသူေတြအတြက္ စားသ
မွ်ဟာ အာဟာရျဖစ္သလို၊ ၀ိပႆနာ
သတိရွိေနသူအတြက္ ေတြ႕သမွ်ၾကား
သမွ်ဟာ ႐ႈပြားစရာတရားအာ႐ုံခ်ည္း
ပဲေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာ႐ႈပြားလို
တဲ့သူအတြက္ ေနရာ၊ အခ်ိန္၊ အာ႐ုံ
ဘာမွေရြးစရာမလိုဘူးလို႔ မွတ္ထားေပါ့။
ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ
လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရ၀ိပႆနာ
0 comments:
Post a Comment