ဆရာဘုန္းၾကီး၏အဆုံးအမ
==================
ေရွးအခါက အညာေက်းလက္ေတာရြာတစ္ရြာတြင္ စာေပတတ္ေျမာက္ ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါး ေက်ာင္းထိုင္လ်က္ရွိသည္။ ထုိေက်ာင္း တြင္ ကေလးသူငယ္အမ်ားအျပား စာေပ ေလ့လာ သင္ႀကားလ်က္ရွိ ႀကသည္။ ထိုကေလးသူငယ္ အမ်ားအျပားအနက္ ေမာင္သုတဆိုေသာ သူငယ္ကေလးႏွင့္ ေမာင္ဗာလဆိုသည့္ သူငယ္ကေလးႏွစ္ ေယာက္လည္းပါရွိသည္။
==================
ေရွးအခါက အညာေက်းလက္ေတာရြာတစ္ရြာတြင္ စာေပတတ္ေျမာက္ ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး တစ္ပါး ေက်ာင္းထိုင္လ်က္ရွိသည္။ ထုိေက်ာင္း တြင္ ကေလးသူငယ္အမ်ားအျပား စာေပ ေလ့လာ သင္ႀကားလ်က္ရွိ ႀကသည္။ ထိုကေလးသူငယ္ အမ်ားအျပားအနက္ ေမာင္သုတဆိုေသာ သူငယ္ကေလးႏွင့္ ေမာင္ဗာလဆိုသည့္ သူငယ္ကေလးႏွစ္ ေယာက္လည္းပါရွိသည္။
ေမာင္သုတသည္ ဆရာဘုန္းႀကီး သင္ႀကား ပို႔ခ်သည့္ စာေပမ်ားကို ဂရုတစိုက္ သင္ႀကား ေလ့လားၿပီး စာသင္အား ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း ေက်ာင္းဝိုင္းအတြင္း တံမ်က္လွည္းျခင္း၊ ျမက္ႏႈတ္ျခင္း၊ေရခပ္ျခင္းအစရွိသည့္ ေက်ာင္း၏ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို ၿပဳလုပ္ၿပီး ဆရာဘုန္းႀကီးကို ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ အသြယ္သြယ္တို႔ၿဖင့္ အၿမဲမျပတ္ ၿပဳစုေလ့ရွိေလသည္။
ေမာင္ဗာလမွာ စာသင္ခ်ိန္တြင္ အိပ္ငိုက္ေနၿပီ စာေျဖခ်ိန္တြင္လည္း သူတစ္ပါးထံမွ ခိုးခ်သည္။ ေက်ာင္းေဝယ်ာဝစၥ လုပ္စရာရွိလွ်င္လည္း သစ္ပင္ေအာက္မွာ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳးေက်ာင္းႀကား၊သိမ္ႀကိဳးသိမ္ႀကား မ်ားတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း အိပ္ေနေလ့ရွိၿပီး ဆရာဘုန္းႀကီး၏ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္မ်ားကိုလည္း ဘာမွ်မသိတတ္ မၿပဳစုေပ။ တစ္ေန႔တြင္ ေမာင္သုတႏွင့္ ေမာင္ဗာလတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ႀကေသာ္ ေမာင္ဗာလ က “ေဟ့ ေမာင္သုတ ၁ နဲ႔၂ ေပါင္းရင္ ဘယ္ေလာက္လဲ”ဟုေမးေလ သည္။ ေမာင္သုတက “၁ နဲ႔ ၂ ေပါင္းရင္ ၃ ျဖစ္တာေပါ့ကြ”ဟု အမွန္ အတိုင္းေျဖလိုက္သည္။ ေမာင္ဗာလက မေက်နပ္ဘဲ“ ေဟ့ ေမာင္ သုတ မင္းဟာ ဆရာဘုန္းေတာ္ႀကီးနားမွာ ေနေပမယ့္ အလကားပါ ကြာ၊ မင္းဘာမွ မတတ္ပါဘူး၊ ဒီမွာတစ္သတ္လံုးမွတ္ထား၊ ၁ နဲ႔ ၂ ေပါင္းရင္ ၂ ပဲရတယ္ကြ” ဟုေျပာေလသည္။
ဤတြင္ ေမာင္သုတက လည္း သူ အမွန္အတိုင္း ေျဖပါလ်က္ႏွင့္ ဤကဲ့သို႔ ေျပာရပါမလားဟု ျငင္းခံု ေျပာဆိုေလ၏။ သုိ႔ႏွင့္ ဆရာဘုန္းႀကီး ထံေရာက္လာႀကေလရာ ဆရာေတာ္က “ ကဲ ေျပာစမ္း မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ဘာျဖစ္ ႀကသလဲ” ဟုေမးေလသည္။ ေမာင္သုတက “ မွန္ပါဘုရား တပည့္ေတာ္ကို ေမာင္ ဗာလက ၁ နဲ႔ ၂ ေပါင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ရသလဲလို႔ေမးပါတယ္၊ ဒီေတာ့ တပည့္ေတာ္က ၁ နဲ႔ ၂ ေပါင္းရင္ ၃ ရတာေပါ့လို႔ေျဖပါတယ္ ဘုရား၊ ဒါကို ေမာင္ဗာလက မဟုတ္၊ ၁ နဲ႔ ၂ ေပါင္းရင္ ၂ ပဲရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒါကို သူမွန္တယ္၊ ကိုယ္မွန္တယ္နဲ႔ ၿငင္းခံုေန ႀကပါတယ္ဘုရား ” ဟုေလွ်ာက္ေလ၏။
ဆရာေတာ္က ေမာင္ဗာလအား “ေမာင္သုတေလွ်ာက္သည့္အတိုင္း မွန္ပါ့သလား” ဟုေမးရာ ေမာင္ဗာလကလည္း ဟုတ္မွန္ေႀကာင္း ၿပန္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ဤတြင္ဆရာဘုန္းႀကီးက ေမာင္သုတကို ဆံုးမေသာအားျဖင့္ ထန္းပလပ္ျဖင့္ သံုးခ်က္ရုိက္ေလ၏။
ေမာင္သုတ က “ ဆရာေတာ္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ေျပာတာ မွန္ပါလ်က္ႏွင့္ ဘာျဖစ္လို႔ တပည့္ေတာ္ကို ရိုက္ရပါသလဲဘုရား ”ဟုေလွ်ာက္ထားျပန္ ေလ၏။ ဆရာေတာ္က “ေမာင္သုတ ေလာကမွာ ထိုသူတစ္ေယာက္ သည္မိုက္မဲ၏ ဉာဏ္ပညာ မရွိ အမွားကို ၿပဳလ်က္ရွိ၏ သို႔ေသာ္ ထိုသူႏွင့္ ဘက္ၿပိဳင္ၿငင္းခံုေသာ သူထက္ မိုက္သူမရွိ ယခု သင္ကမွန္ တယ္ ေမာင္ဗာလကမွားတယ္ မွားမွန္းသိလ်က္နဲ႔ သင္က ဘက္ၿပိဳင္၍ ၿငင္းရာ သင္သာလွ်င္ မိုက္ရာက်ေပတယ္ ”ဟု အမိန္႔ရွိလိုက္ေလသည္။
ေမာင္ဘႀကိဳင္(ခ်ဥ္ေပါင္ၿခံ)
0 comments:
Post a Comment