သုပၸိယဥပါသိကာမ

သုပၸိယဥပါသိကာမ

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါ
ဗာရဏသီျပည္ရွိ သူေ႒းႀကီးတြင္ အလြန္ေခ်ာ
ေမာလွပေသာ သမီးတစ္ဦး ရွိေလသည္။
အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သုပၸိယသူေ႒းသား
ႏွင့္လက္ထပ္ထိမ္းျမားသျဖင့္ သုပၸိယသူေ႒း
ကေတာ္ဟုအမည္တြင္ခဲ့၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္
ရဟန္းအေပါင္းၿခံရံလွ်က္ ဗာရာဏသီျပည္သို႔
ၾကြေရာက္လာေသာအခါဣသိပတနမိဂဒါ၀ုန္
ေက်ာင္းတိုက္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါသည္။
သုပၸိယ သူေ႒းကေတာ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာကို
ပထမအႀကိမ္ ဖူးျမင္ရၿပီး ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ ေသာတာပန္ျဖစ္
သြားသည္။

သုပၸိယ ေသာတာပန္ သူေ႒းကေတာ္မွာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဥပါသိကာမ ျဖစ္သြားၿပီး
ေနာက္ မိဂဒါ၀ုန္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း၌
ေက်ာင္းစဥ္ လွည့္လွည္၍ၾကည့္႐ႈေလသည္။
ထိုသုိ႔လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈေသာအခါ ရဟန္း
တစ္ပါးသည္ ၀မ္းေလွ်ာ၍ အားအင္ကုန္ခမ္း
လွ်က္ မက်န္းမမာျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိ၏။
သုပၸိယဥပါသကာမသည္ ထိုရဟန္းကိုဖူး
ေတြ႕ရွိခုိးၿပီးလွ်င္ အေျခအေနကိုစံုစမ္းေမး
ျမန္းေလွ်ာက္ထား၏။

အရွင္ဘုရား က်န္းမာေရးအတြက္ဘာမ်ား
လိုအပ္ပါသလဲဘုရား။

ဒါယိကာမႀကီး သားမ်ဳိးဟင္းရည္ျဖစ္ေသာ
စြပ္ျပဳပ္ရည္ကို အလိုရွိေနပါတယ္။

ေကာင္းလွပါၿပီ ။ အရွင္ဘုရားလိုအပ္လ်က္
ရွိေသာ စြပ္ျပဳပ္ရည္ကို တပည့္ေတာ္မ ပို႔
လိုက္ပါ့မည္။

သုပၸိယ ဥပါသိကာမသည္ ဂိလာနရဟန္း
အား လိုအပ္သည္မ်ားကိုေမးျမန္းၿပီးေနာက္
ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ျပန္လာခဲ့၏။ မိမိ ေနအိမ္သို႔ျပန္
ေရာက္လွ်င္ အလိုလို ျဖစ္ေသာ အသား
ပံသကူအသား ရရွိေစရန္ အိမ္ေစကၽြန္မတို႔
အား ၿမိဳ႔တြင္းအႏွံ႔ ေစလႊတ္လိုက္၏။ အိမ္
ေစကၽြန္မတို႔လည္း ၿမိဳ႔တြင္းအႏွံ႔ သြား၍ ပံ့
သကူအသား ရွာေဖြပါေသာ္လည္း မိမိ
ပေယာဂမပါပဲ အလိုလုိ ရေသာ ပံ့သကူ
အသား ရွာမရေသာေၾကာင့္သူေ႒းကေတာ္
အား ျပန္ေျပာၾက၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမလည္း ဂိလာနရဟန္း
ျဖစ္ေသာ အရွင္သူျမတ္အား သားမ်ဳိး စြပ္
ျပဳပ္ရည္ ပို႔မည္ဟု တာ၀န္ယူခဲ့၏။ ပံသကူ
အသားမရ၍ မပို႔ႏိုင္ေသာ္ ၿငိဳျငင္ပင္ပန္းရွာ
လိမ့္မည္ဟု ႀကံစည္ေတြးေတာမိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္အခန္းအတြင္း ၀င္သြား၍
မိမိေပါင္သားအားလွီးျဖတ္ကာ အိမ္ေစတို႔
ကိုေပးအပ္၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမသည္ အိမ္ေစတို႔အား

ရွင္မ ... ဤအသားကို င႐ုတ္၊ ၾကက္သြန္
စသည္ျဖင့္ ေကာင္းစြာခ်က္ျပဳတ္၍ မိဂ၀ါ
၀ုန္ ေက်ာင္းတိုက္ရွိ ဂိလာနရဟန္းထံသို႔
စြတ္ျပဳတ္ရည္ ပို႔ေပးပါ။ ငါ့အား ေမးလွ်င္
ေကာင္းစြာ မက်န္းမာ၍ ကိုယ္တိုင္မလာ
ႏိုင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါဟု မွာၾကား
၏။

အိမ္ေစကၽြန္မသည္လည္း သူေ႒းကေတာ္
ေျပာသည့္အတိုင္းျပဳလုပ္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ သုပၸိယသူေ႒းပင့္ေလွ်ာက္သျဖင့္
ထိုအေၾကာင္းကိုသိေတာ္မူၿပီးေနာက္တစ္
ေန႔ နံနက္ဆြမ္းခံခ်ိန္တြင္ ရဟန္းအေပါင္း
ၿခံရံလွ်က္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သုပၸိယဥပါသိကာမ
အားေတြ႕ဆံုၿပီးလွ်င္ အျပန္အလွန္ေမးျမန္း
ျခင္းျပဳ၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမ ဘယ္မွာလဲ။

မက်န္းမမာျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား။

ငါဘုရားေတြ႔လိုပါသည္ ေပြ႔ခ်ီ၍ေခၚေဆာင္
လာခဲ့ပါ။

သုပၸိယသူေ႒းလည္း သုပၸိယဥပါသိကာမ
အား ေပြ႕ခ်ီ၍ ေခၚယူလာခဲ့၏။ သုပၸိယဥပါ
သိကာမသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုဖူးျမင္
ရသည္ႏွင့္ အနာေပ်ာက္ကင္း၍ ပကတိ
အသြင္အတိုင္း က်န္းမာစြာျဖင့္ရွိခိုးေလ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အာႏုေဘာ္သည္ အံ့မခန္း
ႀကီးျမတ္လွ၏။ မျဖစ္စဖူးထူးကဲလွေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားအားဖူးျမင္ရသည္ႏွင့္တၿပိဳင္
နက္ အနာသည္ပကတိအတိုင္းျဖစ္သြား
၏ဟု ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလံုး၏စိတ္၌ တက္
ၾကြစြာ သဒၶါစိတ္ျဖစ္ေပၚလွ်က္ ဘုရားအမွဴး
ရွိေသာသံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔အား
တရားေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး၍ ေက်ာင္း
ေတာ္သို႔ျပန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ ေက်ာင္း
သို႔ျပန္ေရာက္သည့္အခါ၌ သံဃာ့အစည္း
အေ၀းက်င္းပ၍ အစည္းအေ၀း၌ေအာက္ပါ
အတိုင္း မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူသည္။

ရဟန္းတို႔ အဘယ္သူသည္ သုပၸိယဥပါသိ
ကာမအား အသားေတာင္းသနည္း။

တပည့္ေတာ္သည္ သုပၸိယဥပါသိကာမ
အား အသားေတာင္းမိပါသည္ ဘုရား။

ရဟန္း ... အသားပို႔ေဆာင္လိုက္ရဲ႕လား။

ပို႔ေဆာင္ေပးလာပါသည္ဘုရား။

ရဟန္း .. သင္သည္ သံုးေဆာင္လိုက္ပါ
သလား။

သံုးေဆာင္မိပါသည္ ျမတ္စြာဘုရား။

ရဟန္းသင္သည္ မည္သည့္အသားျဖစ္
သည္ဟု စံုစမ္းေမးျမန္းမိပါရဲ႕လား။

မစံုစမ္း မေမးျမန္းမိပါဘုရား။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသားေတာင္း
သည့္ရဟန္းကို မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္
ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ လူသား မစားရ၊
စားလွ်င္ ဒုကၠဋ္ အာပတ္ သင့္ေစဟု သိကၡာ
ပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ေနာင္အခါ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ လူ၀တ္ေၾကာင္
အမ်ဳိးသမီးတို႔အား ဧတဒဂ္ထားရာ၌

ငါ၏ တပည့္မ ဥပါသိကာမတို႔တြင္ သူနာကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရာတြင္ သုပၸိယဥပါသိကာမသည္
အျမတ္ဆံုးဟု ဂိလာနပ႒ာကီအရာတြင္ဧတဒဂ္
ထားေတာ္မူပါသည္။

က်န္းကိုး ။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဆ႒မတြဲ(ဒုတိယပိုင္း)
ကုိမွီျငမ္းပါသည္။

မ်ဳိးျမင့္-ေအာင္လံ
သီလ၀ဘာသာေရးမဂၢဇင္း
အတြဲ-၉၊ အမွတ္-၁၂၊ ၁၉၉၈။