သုပၸိယဥပါသိကာမ

သုပၸိယဥပါသိကာမ

ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါ
ဗာရဏသီျပည္ရွိ သူေ႒းႀကီးတြင္ အလြန္ေခ်ာ
ေမာလွပေသာ သမီးတစ္ဦး ရွိေလသည္။
အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သုပၸိယသူေ႒းသား
ႏွင့္လက္ထပ္ထိမ္းျမားသျဖင့္ သုပၸိယသူေ႒း
ကေတာ္ဟုအမည္တြင္ခဲ့၏။ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္
ရဟန္းအေပါင္းၿခံရံလွ်က္ ဗာရာဏသီျပည္သို႔
ၾကြေရာက္လာေသာအခါဣသိပတနမိဂဒါ၀ုန္
ေက်ာင္းတိုက္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူပါသည္။
သုပၸိယ သူေ႒းကေတာ္သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာကို
ပထမအႀကိမ္ ဖူးျမင္ရၿပီး ျမတ္စြာဘုရား၏
တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ ေသာတာပန္ျဖစ္
သြားသည္။

သုပၸိယ ေသာတာပန္ သူေ႒းကေတာ္မွာ
ျမတ္စြာဘုရား၏ ဥပါသိကာမ ျဖစ္သြားၿပီး
ေနာက္ မိဂဒါ၀ုန္ ေက်ာင္းတိုက္အတြင္း၌
ေက်ာင္းစဥ္ လွည့္လွည္၍ၾကည့္႐ႈေလသည္။
ထိုသုိ႔လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈေသာအခါ ရဟန္း
တစ္ပါးသည္ ၀မ္းေလွ်ာ၍ အားအင္ကုန္ခမ္း
လွ်က္ မက်န္းမမာျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိ၏။
သုပၸိယဥပါသကာမသည္ ထိုရဟန္းကိုဖူး
ေတြ႕ရွိခုိးၿပီးလွ်င္ အေျခအေနကိုစံုစမ္းေမး
ျမန္းေလွ်ာက္ထား၏။

အရွင္ဘုရား က်န္းမာေရးအတြက္ဘာမ်ား
လိုအပ္ပါသလဲဘုရား။

ဒါယိကာမႀကီး သားမ်ဳိးဟင္းရည္ျဖစ္ေသာ
စြပ္ျပဳပ္ရည္ကို အလိုရွိေနပါတယ္။

ေကာင္းလွပါၿပီ ။ အရွင္ဘုရားလိုအပ္လ်က္
ရွိေသာ စြပ္ျပဳပ္ရည္ကို တပည့္ေတာ္မ ပို႔
လိုက္ပါ့မည္။

သုပၸိယ ဥပါသိကာမသည္ ဂိလာနရဟန္း
အား လိုအပ္သည္မ်ားကိုေမးျမန္းၿပီးေနာက္
ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ျပန္လာခဲ့၏။ မိမိ ေနအိမ္သို႔ျပန္
ေရာက္လွ်င္ အလိုလို ျဖစ္ေသာ အသား
ပံသကူအသား ရရွိေစရန္ အိမ္ေစကၽြန္မတို႔
အား ၿမိဳ႔တြင္းအႏွံ႔ ေစလႊတ္လိုက္၏။ အိမ္
ေစကၽြန္မတို႔လည္း ၿမိဳ႔တြင္းအႏွံ႔ သြား၍ ပံ့
သကူအသား ရွာေဖြပါေသာ္လည္း မိမိ
ပေယာဂမပါပဲ အလိုလုိ ရေသာ ပံ့သကူ
အသား ရွာမရေသာေၾကာင့္သူေ႒းကေတာ္
အား ျပန္ေျပာၾက၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမလည္း ဂိလာနရဟန္း
ျဖစ္ေသာ အရွင္သူျမတ္အား သားမ်ဳိး စြပ္
ျပဳပ္ရည္ ပို႔မည္ဟု တာ၀န္ယူခဲ့၏။ ပံသကူ
အသားမရ၍ မပို႔ႏိုင္ေသာ္ ၿငိဳျငင္ပင္ပန္းရွာ
လိမ့္မည္ဟု ႀကံစည္ေတြးေတာမိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ အိမ္အခန္းအတြင္း ၀င္သြား၍
မိမိေပါင္သားအားလွီးျဖတ္ကာ အိမ္ေစတို႔
ကိုေပးအပ္၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမသည္ အိမ္ေစတို႔အား

ရွင္မ ... ဤအသားကို င႐ုတ္၊ ၾကက္သြန္
စသည္ျဖင့္ ေကာင္းစြာခ်က္ျပဳတ္၍ မိဂ၀ါ
၀ုန္ ေက်ာင္းတိုက္ရွိ ဂိလာနရဟန္းထံသို႔
စြတ္ျပဳတ္ရည္ ပို႔ေပးပါ။ ငါ့အား ေမးလွ်င္
ေကာင္းစြာ မက်န္းမာ၍ ကိုယ္တိုင္မလာ
ႏိုင္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါဟု မွာၾကား
၏။

အိမ္ေစကၽြန္မသည္လည္း သူေ႒းကေတာ္
ေျပာသည့္အတိုင္းျပဳလုပ္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ သုပၸိယသူေ႒းပင့္ေလွ်ာက္သျဖင့္
ထိုအေၾကာင္းကိုသိေတာ္မူၿပီးေနာက္တစ္
ေန႔ နံနက္ဆြမ္းခံခ်ိန္တြင္ ရဟန္းအေပါင္း
ၿခံရံလွ်က္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သုပၸိယဥပါသိကာမ
အားေတြ႕ဆံုၿပီးလွ်င္ အျပန္အလွန္ေမးျမန္း
ျခင္းျပဳ၏။

သုပၸိယဥပါသိကာမ ဘယ္မွာလဲ။

မက်န္းမမာျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား။

ငါဘုရားေတြ႔လိုပါသည္ ေပြ႔ခ်ီ၍ေခၚေဆာင္
လာခဲ့ပါ။

သုပၸိယသူေ႒းလည္း သုပၸိယဥပါသိကာမ
အား ေပြ႕ခ်ီ၍ ေခၚယူလာခဲ့၏။ သုပၸိယဥပါ
သိကာမသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုဖူးျမင္
ရသည္ႏွင့္ အနာေပ်ာက္ကင္း၍ ပကတိ
အသြင္အတိုင္း က်န္းမာစြာျဖင့္ရွိခိုးေလ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ အာႏုေဘာ္သည္ အံ့မခန္း
ႀကီးျမတ္လွ၏။ မျဖစ္စဖူးထူးကဲလွေပ၏။
ျမတ္စြာဘုရားအားဖူးျမင္ရသည္ႏွင့္တၿပိဳင္
နက္ အနာသည္ပကတိအတိုင္းျဖစ္သြား
၏ဟု ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးလံုး၏စိတ္၌ တက္
ၾကြစြာ သဒၶါစိတ္ျဖစ္ေပၚလွ်က္ ဘုရားအမွဴး
ရွိေသာသံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔အား
တရားေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး၍ ေက်ာင္း
ေတာ္သို႔ျပန္ၾကြေတာ္မူပါသည္။ ေက်ာင္း
သို႔ျပန္ေရာက္သည့္အခါ၌ သံဃာ့အစည္း
အေ၀းက်င္းပ၍ အစည္းအေ၀း၌ေအာက္ပါ
အတိုင္း မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူသည္။

ရဟန္းတို႔ အဘယ္သူသည္ သုပၸိယဥပါသိ
ကာမအား အသားေတာင္းသနည္း။

တပည့္ေတာ္သည္ သုပၸိယဥပါသိကာမ
အား အသားေတာင္းမိပါသည္ ဘုရား။

ရဟန္း ... အသားပို႔ေဆာင္လိုက္ရဲ႕လား။

ပို႔ေဆာင္ေပးလာပါသည္ဘုရား။

ရဟန္း .. သင္သည္ သံုးေဆာင္လိုက္ပါ
သလား။

သံုးေဆာင္မိပါသည္ ျမတ္စြာဘုရား။

ရဟန္းသင္သည္ မည္သည့္အသားျဖစ္
သည္ဟု စံုစမ္းေမးျမန္းမိပါရဲ႕လား။

မစံုစမ္း မေမးျမန္းမိပါဘုရား။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသားေတာင္း
သည့္ရဟန္းကို မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္
ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ လူသား မစားရ၊
စားလွ်င္ ဒုကၠဋ္ အာပတ္ သင့္ေစဟု သိကၡာ
ပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ေနာင္အခါ ျမတ္စြာဘုရား
သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ လူ၀တ္ေၾကာင္
အမ်ဳိးသမီးတို႔အား ဧတဒဂ္ထားရာ၌

ငါ၏ တပည့္မ ဥပါသိကာမတို႔တြင္ သူနာကို
ျပဳစုလုပ္ေကၽြးရာတြင္ သုပၸိယဥပါသိကာမသည္
အျမတ္ဆံုးဟု ဂိလာနပ႒ာကီအရာတြင္ဧတဒဂ္
ထားေတာ္မူပါသည္။

က်န္းကိုး ။ မဟာဗုဒၶ၀င္ ဆ႒မတြဲ(ဒုတိယပိုင္း)
ကုိမွီျငမ္းပါသည္။

မ်ဳိးျမင့္-ေအာင္လံ
သီလ၀ဘာသာေရးမဂၢဇင္း
အတြဲ-၉၊ အမွတ္-၁၂၊ ၁၉၉၈။

Read More

ၾသကာသမူကြဲေတြဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးရွိသလဲ

ၾသကာသမူကြဲေတြဘယ္ႏွစ္မ်ဳိးရွိသလဲ။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မွန္သမွ် ၾသကာသ ကန္ေတာ့
ခ်ဳိးကို ငယ္စဥ္ကပင္ ရထားၾကသည္။ 
သို႕ေသာ္ ထိုၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးသည္ တစ္
ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္းဆိုသည့္
စကားႏွင့္အညီ ေနရာေဒသတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူ
ကြဲျပားေနသည္လည္း ရွိၾကသည္။ ထိုၾသကာသ
မူကြဲတို႔သည္ ၈ မ်ဳိးရွိေၾကာင္းသိရွိရေပသည္။
၄င္းတုိ႔မွာ-
၁။ မူလၾသကာသ
၂။ ဒြါရၾသကာသ
၃။ ႏွစ္ရပ္ေပါင္းစပ္ၾသကာသ
၄။ ပမာၾသကာသ
၅။ ၾသကာသမူသစ္
၆။ အမ်ားသံုးၾသကာသ
၇။ မဟာစည္ၾသကာသ
၈။ မြန္ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးတို႔ပင္ျဖစ္ၾကသည္။

၁။ မူလၾသကာသ
ဤၾသကာသသည္ ပုဂံေခတ္မွစ၍ အစဥ္အလာ
အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည့္ၾသကာသျဖစ္သည္။
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာ၊ ကာယကံ ၀စီကံ
မေနာကံတည္းဟူေသာ ကံသံုးပါးတို႔ျဖင့္ ပထမ
ဒုတိယ တတိယ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္
ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ
သံဃာရတနာ တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုး
ပါးတို႔အား အ႐ုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ဖူး
ေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ဤသုိ႔ အ႐ုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ရွိခိုး
ပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါရေသာ
အက်ဳိးအားျဖင့္ အပါယ္ေလးပါး ကပ္သံုးပါး
ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးတို႔မွ ကင္းလြတ္
သည္သာျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္
တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

၂။ ဒြါရၾသကာသ
အထက္ပါကန္ေတာ့ခ်ဳိး၌ပါသည့္ ကံျဖင့္ရွိခိုး
ျခင္းသည္ အ႒သာလိနီအ႒ကထာႏွင့္မညီ
ဟုဆို၍ ဒြါရဂိုဏ္းႀကီးကိုတည္ေထာင္ေတာ္
မူခဲ့သည့္ အုတ္ဖိုဆရာေတာ္သည္ေအာက္
ေဖာ္ျပပါအတိုင္း ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးကို
ျပင္ဆင္ေရးသားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာ၊ ကာယဒြါရ
၀စီဒြါရ မေနာဒြါရ တည္းဟူေသာ သံုးပါး
ေသာဒြါရတို႔ျဖင့္ ပထမ ဒုတိယ တတိယ
တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္
ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာရတနာ
တည္းဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔အား
အ႐ုိအေသ အေလးအျမတ္လက္အုပ္မိုး၍
ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏
အရွင္ဘုရား။
ဤသုိ႔ကန္ေတာ့ရေသာကုသုိလ္ကံေစတနာ
တို႔ေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္
ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ အနာမ်ဳိးကိုးဆယ့္
ေျခာက္ပါး၊ ၀ိပတၱိတရား ေလးပါး၊ ဗ်သနတ
ရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ၿငိမ္း
သည္ျဖစ္၍ အဆံုးစြန္ေသာမဂ္တရား ဖိုလ္
တရား နိဗၺာန္တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏
အရွင္ဘုရား။

၃။ ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ၾသကာသ
အထက္ေဖာ္ျပပါ ၾသကာသႏွစ္မ်ဳိးတို႔ျဖင့္
ကံျဖင့္ရွိခိုးသူမ်ားကို ကံဂိုဏ္းဟုေခၚၾက၍
ဒြါရျဖင့္ရွိခုိးသူမ်ားကို ဒြါရဂိုဏ္းဟုေခၚၾက
သည္။ ကံ၊ ဒြါရ အျငင္းပြားေနသည့္အတြက္
အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားက ႏွစ္မ်ဳိးလံုးမွန္ကန္သည္
ဟု လက္ခံကာ အထက္ပါၾသကာသႏွစ္မ်ဳိး
ကိုေအာက္ပါအတိုင္း ေပါင္းစပ္ရွိခိုးၾကျပန္
သည္။

ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ
၀စီကံ မေနာကံ တည္းဟူေသာကံသံုးပါး၊
ကာယဒြါရ ၀စီဒြါရ မေနာဒြါရ တည္းဟူ
ေသာ သံုးပါးေသာဒြါရတို႔ျဖင့္ ပထမ ဒုတိယ
တတိယ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္ေျမာက္
ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ သံဃာ
ရတနာ တည္းဟူေသာရတနာျမတ္သံုးပါးတို႔
အား အ႐ုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ရွိခိုးပူ
ေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္
ဘုရား။
ဤသုိ႔ အ႐ိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ရွိခိုး
ပူေဇာ္ ဖူးေမွ်ာ္ မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ရေသာ
အက်ဳိးအားျဖင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊
ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရား
ေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတို႔မွအခါခပ္သိမ္း
ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ ျဖစ္၍ အဆံုးစြန္ေသာ
မဂ္တရားဖိုလ္တရား နိဗၺာန္တရားေတာ္ျမတ္
ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

၄။ ပဏာမၾသကာသ
အခ်ဳိ႕သူမ်ားကမူ အထက္ပါကံဒြါရအျငင္း
ပြားမႈကိုေရွာင္လြဲလိုသည့္အတြက္ေအာက္
ပါအတိုင္း ပဏာမျဖင့္ရွိခိုးၾကျပန္သည္။
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယ
ပဏာမ ၀စီပမာဏ မေနာပမာဏ တည္း
ဟူေသာ သံုးပါးေသာ ပမာဏတို႔ျဖင့္ ပထမ
ဒုတိယ တတိယ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္ သံုးႀကိမ္
ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ
သံဃာရတနာ တည္းဟူေသာရတနာျမတ္
သံုးပါးတို႔အား အ႐ုိအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ
၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ကန္ေတာ့ပါ
၏ အရွင္ဘုရား။
ဤသုိ႔ အ႐ိုအေသ အေလးအျမတ္ျပဳ၍ ရွိခိုး
ပူေဇာ္ ဖူးေမွ်ာ္ မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ရေသာ
အက်ဳိးအားျဖင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊
ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရား
ေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါးပါးတို႔မွအခါခပ္သိမ္း
ကင္းလြတ္ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္
တရား နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ တရားေတာ္ျမတ္ကို
ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

ထို႔အျပင္ ကံကို ေစတနာဟုအမည္တပ္၍
ဒြါရ ပမာဏတို႔ျဖင့္ရွိခိုးနည္းကို ေအာက္ပါ
အတု္ိင္းေရးသားရွိခိုးခဲ့ၾကျပန္သည္။

ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယ
၀စီ မေနာခ်ီလ်က္ သံုးလီေစတနာ သံုးျဖာ
ဒြါရပမာဏျဖင့္ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ
သံဃာရတနာ ရတနာျမတ္သံုးပါး ဆရာ
သမားတို႔အား ဘုရားတပည့္ေတာ္ ႐ုိေသ
ျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့
ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ဤသုိ႔ ႐ိုေသျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍ ရွိခိုး
ပူေဇာ္ ဖူးေမွ်ာ္ မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ရ
ေသာ ေကာင္းမူကံေစတနာတို႔ေၾကာင့္
အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သ
နတရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္
ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္
တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

၅။ ၾသကာသမူသစ္
အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားသည္ကား ကံျဖင့္ရွိခိုးျခင္း
ဒြါရျဖင့္ရွိခိုးျခင္း ပမာဏျဖင့္ရွိခိုးျခင္းတို႔ကို
ေရွာင္လႊဲလိုေသာေၾကာင့္ ကာယကံ ၀စီကံ
မေနာကံတို႔ကို ျပစ္မွားမိေသာကံအျဖစ္ေရး
သားထားသည့္ ေအာက္ပါၾသကာသမူသစ္
တစ္မ်ဳိးသည္လည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ျပန္
သည္။

ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ
၀စီကံ မေနာကံ ကံသံုးပါးတို႔တြင္တစ္ပါးပါး
ေသာ ကံတို႔ျဖင့္ ျပစ္မွား က်ဴးလြန္မိသည္ရွိ
ေသာ္ ထိုအျပစ္တို႔မွ ေပ်ာက္ပါေစျခင္းအက်ဳိး
ငွါ ပထမ ဒုတိယ တတိယ၊ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္
သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရား
ရတနာ သံဃာရတနာ ရတနာျမတ္သံုးပါး
ဤရတနာျမတ္သံုးပါးအေပါင္းကို ႐ုိေသ
ျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့
ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ဤသုိ႔ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေမွ်ာ္ မာန္ေလ်ာ့ ကန္
ေတာ့ရေသာ ကုသုိလ္ကံေစတနာတို႔ေၾကာင့္
အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သ
နတရားငါးပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္
ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ နိဗၺာန္
တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။

၆။ အမ်ားသံုးၾသကာသ
အထက္ပါၾသကာသမူသစ္ကိုပင္ ထပ္မံ
အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ အေနျဖင့္ အမ်ားသံုး
ၾသကာသမူသစ္ကို ေအာက္ေဖာ္ျပပါအတုိင္း
ျပဳျပင္ေရးသားခဲ့ၾကျပန္သည္။
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ
၀စီကံ မေနာကံ သဗၺေဒါသခပ္သိမ္းေသာ
အျပစ္တို႔ကို ေပ်ာက္ပါေစျခင္းအက်ဳိးငွါ
ပထမ ဒုတိယ တတိယ၊ တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္
သံုးႀကိမ္ေျမာက္ေအာင္ ဘုရားရတနာ တရား
ရတနာ သံဃာရတနာရတနာျမတ္ သံုးပါးတို႔
ကို အ႐ုိေသအေလးအျမတ္ႏိုးလက္အုပ္မိုး၍
ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏
အရွင္ဘုရား။
ကန္ေတာ့ရေသာအက်ဳိးအားေၾကာင့္ အပါယ္
ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိး
ငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊ ဗ်သနတရားငါး
ပါးတို႔မွ အခါခပ္သိမ္း ကင္းလြတ္ ၿငိမ္းသည္
ျဖစ္၍ မဂ္တရား ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္ တရား
ေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို၏အရွင္ဘုရား။

၇။ မဟာစည္ၾသကာသ
အထက္ပါ ေဖာ္ျပပါ ၾသကာသတို႔ အျပင္
မဟာစည္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးသည္ ပို၍
ျပည့္စံုသည္ ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ဳိးကိုေရး
သား စီရင္ေတာ္မူခဲ့ျပန္သည္။
ၾသကာသ ၾသကာသ ၾသကာသ၊ ကာယကံ
၀စီကံ မေနာကံတည္းဟူေသာ အျပစ္ခပ္သိမ္း
ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ အသက္ရွည္စြာ အနာမဲ့ေရး၊
ရန္ေဘးကင္းေၾကာင္း ေကာင္းမႈမဂၤလာျဖစ္ပါ
ေစျခင္း အက်ဳိးငွါ ဘုရားရတနာ တရားရတနာ
သံဃာရတနာရတနာျမတ္ သံုးပါး ဆရာသမား
တို႔ကို အ႐ုိအေသအေလးအျမတ္ႏိုးလက္အုပ္
မိုး၍ ရွိခိုးပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့
ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ကန္ေတာ့ရေသာဤေကာင္းမႈကံ ေစတနာတို႔
ေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၊ ကပ္သံုးပါး၊ ရပ္ျပစ္
ရွစ္ပါး၊ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး၊ ၀ိပတၱိတရားေလးပါး၊
ဗ်သနတရားငါးပါး အနာမ်ဳိးကုိးဆယ့္ေျခာက္
ပါး၊ မိစၧာဒိ႒ိ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔မွ အခါခပ္
သိမ္း ကင္းလြတ္ ၿငိမ္းသည္ျဖစ္၍ မဂ္တရား
ဖိုလ္တရား နိဗၺာန္ တရားေတာ္ျမတ္ကို ရပါလို
၏အရွင္ဘုရား။

၈။ မြန္လူမ်ဳိးတို႔၏ ၾသကာသ
မြန္လူမ်ဳိးတို႔သည္ ရတနာျမတ္သံုးပါး၊ မိဘ
ဆရာသမားတို႔ကို ရြတ္ဆိုကန္ေတာ့ရာ၌
ပါဠိဘာသာျဖင့္ရြတ္ဆိုကန္ေတာ့ၾကသည္။
ဤ၌အထူးမွတ္သားသင့္သည္ကား ျမန္မာ
တို႔၏မူလ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ဳိးမွာ မြန္
လူမ်ဳိးတို႔၏ပါဠိဘာသာ ကန္ေတာ့ခန္းကို
ဘာသာျပန္၍ ျပဳျပင္ စီမံထားျခင္း ျဖစ္ႏိုင္
ေၾကာင္း ပညာရွိမ်ားက မိန္႔ဆိုခဲ့ၾကသည္။
အေၾကာင္းကမူပုဂံေခတ္အေနာ္ရထာမင္း
ႀကီးလက္ထက္တြင္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာ
ေတာ္ကို ရွင္အရဟံအမွဴးျပဳသည့္မြန္ရဟန္း
ေတာ္မ်ား ဦးစီး ဦးေဆာင္ျပဳ၍ သင္ၾကားပို႔
ခ်ေပးျခင္း၊ ျဖန္႔ခ်ီျခင္းျပဳခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္
ပင္ျဖစ္သည္။

ၾသကာသ၊ ၾသကာသ၊ ၾသကာသ၊ ေယာ
ေဒါေသာ ေမာဟစိေတၱန၊ ဗုဒၶသၼိ ံ၊ ဓမၼသၼိ ံ၊
သံဃသၼိ ံ၊ အာစရိယသၼိ ံ၊ ပကေတာမယာ၊
ခမထေမ ကတံ ေဒါသံ၊ သဗၺပါပံ ၀ိနႆတု။
ဒုတိယမၸိ ....
တတိယမၸိ ..... စသည္ျဖင့္ဆက္ဆိုပါ။
ၾသကာသ - ခြင့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ၾသကာသ - ခြင့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား။
ၾသကာသ - ခြင့္ေပးေတာ္မူပါဘုရား။
မယာ- တပည့္ေတာ္သည္။ ေမာဟစိေတၱန-
ေတြေ၀မုိက္မဲေသာစိတ္ျဖင္။ ဗုဒၶသၼိ ံ-ဘုရား
အေပၚ၌လည္းေကာင္း။ ဓမၼသိၼ ံ- တရားအ
ေပၚ၌လည္းေကာင္း၊ သံဃသၼိ ံ- သံဃာအ
ေပၚ၌လည္းေကာင္း၊ အာစရိယသၼိ ံ-ဆရာ
သမားအေပၚ၌ လည္းေကာင္း။ ေယာေဒါ
ေသာ - အၾကင္အျပစ္ကို။ ပကေတာ - ျပစ္
မွားက်ဴးလြန္မိပါၿပီ။ ေမ- တပည့္ေတာ္၏။
ကတံ - ျပစ္မွားက်ဴးလြန္မိေသာ။ တံေဒါသံ-
ထိုအျပစ္ကို။ ခမထ- သည္းခံေတာ္မူၾကပါ
ကုန္ဘုရား။ သဗၺပါပံ - အလံုးစံုေသာ
မေကာင္းမူ ဟူသမွ်သည္။ ၀ိနႆတု -
ေပ်ာက္ပ်က္ၿငိမ္းပါေစသတည္း။
ဒုတိယမၸိ - ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း စသည္
ဆက္ဆိုပါ။
တတိယမၸိ - သံုးႀကိမ္ေျမာက္လည္း စသည္
ဆက္ဆိုပါ။

အထက္ပါၾသကာသတို႔သည္ ပုဂံေခတ္မွ
သည္ ယေန႔ထိတိုင္ ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္
ၾသကာသ မူကြဲတို႔ပင္ ျဖစ္ၾကသည္။

သက်၀ံသ
ဗုဒၶ၀ါဒအုတ္ျမစ္ - ၁၀၀ 

Read More

ပထမဦးဆံုးသိမ္

ပထမဦးဆံုးသိမ္

ေလွ်ာက္ထားပါရေစအရွင္ဘုရား။
အဘယ္ေၾကာင့္သိမ္သမုတ္ရပါသနည္း။
ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က သိမ္သမုတ္ပါ
သလား။ ဗုဒၶသာသနာမွာ ပထမဆံုး သမုတ္
သည့္ သိမ္ကိုသိလိုပါသည္ဘုရား။
ဘုန္းႏိုင္

သိမ္ဆိုတာ ရဟန္းခံ၊ ဥပုသ္ျပဳ၊ ကထိန္ခင္း စတဲ့
ရဟန္းေတြခ်ည္းသာ ေဆာင္ရြက္တာကို ဗုဒၶသာ
သနာသံုးေ၀ါဟာရနဲ႔ ကံႀကီးကံငယ္ လို႔ေခၚတယ္။
ရွင္ေတာ္ဗုဒၶကတစ္ေနရာတည္းမွာစုေ၀းေနၾကတဲ့
ညီညြတ္တဲ့ ရဟန္းေတြပဲ အဲဒီကံႀကီးကံငယ္ကိုျပဳ
ရမယ္လို႔မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အခါ ဘယ္ေလာက္အတိုင္း
အတာနဲ႔ စုေ၀းမွ ညီညြတ္ပါသလဲလို႔ ရဟန္းေတြ
က ေမးေလွ်ာက္ၾကတဲ့အတြက္ ေတာင္၊ ေက်ာက္၊
ေတာ၊ သစ္ပင္စတဲ့ရွစ္မ်ဳိးနဲ႔ နယ္နိမိတ္ကိုစနစ္တ
က်ပုိင္းျခားၿပီး ေနရာကိုသတ္မွတ္ဖို႔ ညႊန္ၾကားပါ
တယ္။ အဲဒီလုိ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကို သိမ္
လို႔ေခၚတာပါ။ သိမ္ရွိမွ သာသနာ့မ်ဳိးဆက္ျဖစ္တဲ့
ရဟန္းသံဃာအသစ္ေတြျဖစ္လာမွာျဖစ္လို႔ သိမ္
ဟာ ဗုဒၶသာသနာမွာ အေရးႀကီးတယ္။

အာဏာပိုင္ေတြက နယ္နိမိတ္သတ္မွတ္ထားၿပီ
ျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႔ေတြ ရြာေတြဟာ အလိုလိုသိမ္ျဖစ္ေန
ၿပီး သံဃာ့ကံေတြကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ ( ၀ိ
၃၊ ၁၅၀ )။ ဒါေပမယ့္ သံဃာေတြကံေဆာင္တဲ့
အခါ သံဃာေတြ အားလံုး တစ္ေနရာတည္းမွာ
စုေ၀းရလို႔ နယ္နိမိတ္ က်ယ္၀န္းတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြရြာ
ႀကီးေတြမွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ သံဃာေတြ စည္းေ၀း
ဖို႔ခက္တယ္။ ဒါ့အျပင္ သံဃာေတြကံျပဳေနတုန္း
အျခား ၿမိဳ႕ရြာက သံဃာေတြ ကား၊ ရထား၊ ေလ
ယာဥ္ေတြနဲ႔ ၀င္လာျဖတ္သြားခိုက္ မႀကံဳဖို႔လည္း
ပိုခက္ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီရြာသိမ္ႀကီးထဲ
မွာပဲ တစ္ေနရာတည္းစုေ၀းႏိုင္ေလာက္တဲ့ေနရာ
ဥပမာ မိမိတို႔ေနထုိင္တဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္း
အတြင္းမွာပဲ ေဖာ္ျပၿပီးရွစ္မ်ဳိးတည္းက တစ္ခုခု
နဲ႔ နယ္နိမိတ္ျပန္ပိုင္းျခားၿပီး ကမၼ၀ါစာနဲ႔သမုတ္
ရတာျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊလက္ထက္ေတာ္၌ ဂိဇၥ်ဂုဋ္ ေတာင္ေျခရင္း
သိမ္နဲ႔ မဒၵကုစၧိ မိဂဒါ၀ုန္သိမ္တို႔သည္ လက္ဦး
ျဖစ္၏ပင္တည္း ဆိုတဲ့အစဥ္အလာအဆိုနဲ႔ပတ္
သက္ၿပီး ဆင္ျခင္ဖြယ္ရွိတယ္။ မဒၵကုစၧိကိုေလ့
လာတဲ့အခါ .... မဒၵကုစၧိဆိုတာ ဂိဇၥ်ဂုဋ္ေတာင္
ေျခက ေဘးမဲ့ဥယ်ာဥ္ျဖစ္ၿပီး ေ၀ေဒဟီမိဘုရား
ဟာ အဲဒီဥယ်ာဥ္မွာ အဇာတသတ္ျဖစ္မဲ့ကိုယ္
၀န္ကိုဖ်က္ဖို႔ႀကိဳးစားဖူးတာေၾကာင့္ မဒၵကုစၧိလို႔
တြင္သြားခဲ့တာ ( သံ-႒ ၁၊ ၇၃ )။

အရွင္ဒဗၺမေထရ္က ဒီဥယ်ာဥ္မွာ ဧည့္သံဃာ
ေတြအတြက္ ေနရာျပင္ေပးတာ ( ၀ိ ၁၊ ၂၄၅)
ေဒ၀ဒတ္လုပ္ႀကံလို႔ ေျခေထာက္မွာဒဏ္ရာရ
သြားတဲ့ ဘုရားရွင္ဟာ ဇီ၀ကရဲ႕သရက္ေတာ
ေက်ာင္းကို မၾကြခင္ မဒၵကုစၧိမွာ ညက်ိန္းၿပီး
အနားယူတာ ( သံ ၁၊ ၂၅ ) ေတြကိုေထာက္
ရင္ သံဃာသီတင္းသံုးတဲ့ မဒၵကုစၧိေက်ာင္း
ေတာ့ရွိတယ္။

ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ကို၀န္းရံထားတဲ့ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး
၁၈ခုလံုးကိုေပါင္းၿပီး အရွင္သာရိပုတၱရာက တစ္
ခုတည္းေသာ မဟာသိမ္ ( ဧရာမသိမ္ )အေနနဲ႔
သမုတ္ခဲ့တယ္ ( ၀ိ-႒ ၂၊ ၃၃၁ )။ ေက်ာင္းတိုက္
ေတြရဲ႕အတြင္းမွာရွိေနတဲ့ ရာဇၿဂိဳလ္တစ္ၿမိဳ႕လံုး
ဟာ သိမ္ပါပဲ။ ဥပုသ္ျပဳျခင္းစတဲ့သံဃာ့ကံကို
ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ သိမ္တြင္းရွိသံဃာအားလံုး
တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါးႏွစ္ေတာင့္ထြာအတြင္းမွာရွိေန
ရတယ္။

ဒါေၾကာင့္တစ္ခါမွာ အရွင္မဟာကႆပဟာ
ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ရဲ႕အနီးေက်ာင္းတိုက္ႀကီး ၁၈ခုထဲ
ကတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အႏၶက၀ိႏၶ ေတာေက်ာင္းကေန
ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းကို ဥပုသ္ျပဳဖို႔ၾကြေတာ္မူတယ္။
(၀ိ ၂၊ ၁၄၇)။ အရွင္မဟာကပၸိနလည္း မဒၵကုစၧိ
ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးခိုက္ ဥပုသ္ျပဳဖို႔သြားသင့္
မသြားသင့္စဥ္းစားေနတုန္း ဂိဇၥ်ဂုဋ္ေတာင္ေပၚမွ
ရွင္ေတာ္ဗုဒၶတန္ခိုးနဲ႔ၾကြလာၿပီး ဥပုသ္ျပဳရာသို႔
သြားျဖစ္ေအာင္သြားဖို႔ တိုက္တြန္းတာကို ခံရဖူး
တယ္ ( ၀ိ ၃၊ ၁၄၄ )။

ရာဇၿဂိဳလ္၀န္းက်င္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး ၁၈ခုက
သံဃာေတြ အားလံုးဟာ သိမ္ႀကီးတစ္ခုရဲ႕ပရိ
၀ုဏ္အတြင္းမွာ ေနၾကရတာျဖစ္ေတာ့ သံဃာ့
ကံျပဳတိုင္း ရဟန္းသံဃာေတြဟာ သံဃာစုေ၀း
တဲ့ေနရာကို အေရာက္ သြားၾကရတယ္။ ေနရာ
ထိုင္ခင္း က်ယ္၀န္းၿပီး သံဃာအမ်ား မွ်တဖြယ္
ရွိတဲ့ဘုရင္ဗိမၺိသာရလွဴဒါန္းတဲ့ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း
တိုက္ဟာ သံဃာစုေ၀းတဲ့ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္
တယ္။ ဂိဇၥ်ဂုဋ္ေတာင္ေျခနဲ႔ မဒၵကုစၧိ မိဂဒါ၀ုန္တို႔
လည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။ သိမ္အေနနဲ႔ကေတာ့ သာ
ရိပုတၱရာ မဟာသိမ္ပဲ အဦးဆံုးျဖစ္မယ္လို႔ယူဆ
ပါတယ္။

အရွင္ေကလာသ (USA)
ဓမၼေမးအေျဖမ်ား

Read More

လွလွပပဘ၀

လွလွပပဘ၀

လူေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့့္ေတာ့ အက်င့္
စ႐ုိက္ေကာင္းရွိသူ ျဖစ္ခ်င္ၾကတာပါပဲ.။
ငါဟာ အက်င့္စ႐ိုက္ေကာင္းသူျဖစ္ေအာင္
ေနမယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ေတာ့ထားတာပဲ။ ဒါေပ
မယ့္ စိတ္ဆႏၵေတြက မျပင္းထန္ေတာ့ အ
က်င့္ စာရိတၱပ်က္ျပားစရာအေျခအေနတစ္
မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ႀကံဳတဲ့အခါ ပ်က္ျပားသြားျပန္တာပဲ။
မျပည့္စံု သူကလည္း မျပည့္စံုတဲ့ အတြက္
အက်င့္ေဖာက္ျပားမိတာပဲ။

တစ္ခါတုန္းက ဂဂၤါျမစ္ကမ္းေဘးကေက်ာက္
ျဖာေပၚမွာ သစ္က်ဳတ္(က်ားသစ္)တစ္ေကာင္
ရွိသတဲ့။ တေန႔ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဂဂၤါျမစ္ေရ
ေတြ႐ုတ္ခ်ည္းလွ်ံလာတယ္။ ျမစ္ေရကဒီသစ္
က်ဳတ္ေနတဲ့ ေက်ာက္ဖ်ာကို ၀ိုင္းပတ္မိသည္
အထိလွ်ံတက္လာတယ္။ ဒီအခါမွာ သစ္က်ဳတ္
ကေတြးတယ္.။ ငါ့မွာ အစာထြက္ရွာဖို႔လမ္းလဲ
မရွိေတာ့ဘူး။ ငါေတာ့ငတ္ၿပီးေသေတာ့မွာပဲ။
ေရေတြထဲျဖတ္္ၿပီး အစာရွာထြက္လဲ ငါေသမွာ
ပဲ။ ဒီေတာ့ ေသမယ့္အတူတူ ဥပုသ္ေစာင့္ရင္း
ေသတာကမွ အက်ဳိးရွိဦးမယ္လို႔ေတြးၿပီးဥပုသ္
ေစာင့္ယင္း ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာ အိပ္ေနတယ္
တဲ့။

သူအိပ္ေနတုန္း သူ႔အနီးအနားမွာ အသံၾကား
လို႔ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူနဲ႔မနီး
မေ၀းမွာ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကိုျမင္ရတယ္။
ဒီေတာ့ သစ္က်ဳတ္က အင္း .. ေနာက္ေန႔မွ
ဥပုသ္ေစာင့္တာေပါ့။ ဒီေန႔ေတာ့ဆိတ္ကိုသတ္
ၿပီး ဆိတ္သားစားလိုက္ဦးမယ္လို႔ ႀကံၿပီးဆိတ္
ကို လိုက္ဖမ္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ဆိတ္ကအ
ေရွာင္အတိမ္း အေျပးအလႊားေကာင္းေတာ့
ဘယ္လိုမွ ဖမ္းမရဘူး။ ဆိတ္ဟာမၾကာခင္
ပဲသူ႔မ်က္စိေအာက္ကေပ်ာက္သြားတယ္။
ဒီအခါမွာ သစ္က်ဳတ္ဟာ သူအိပ္တဲ့ေနရာ
ျပန္လာၿပီး အင္းငါ့မွာ ဥပုသ္သီလမွမပ်က္
ေသးပဲ ဆက္ၿပီးေစာင့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး
ျပန္အိပ္သြားတယ္တဲ့။

ျပင္းထန္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ျမင့္ျမတ္တဲ့ရည္မွန္းခ်က္
ေတြမရွိတဲ့အခါ လူဟာ မေကာင္းတဲ့အျပဳ
အမူေတြကိုေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အျပဳအမူ
ေတြကို ျပဳဖို႔ မလြယ္လွဘူး။ ေဖာက္ျပန္ခ်င္
ရင္လဲ မေဖာက္ျပန္ေအာင္ ေတာင့္မခံႏုိင္
ျပန္ဘူး။ ေငြစကားေျပာလာတဲ့အခါ အမွန္
တရားဟာ ဆိတ္ၿငိမ္ေနတယ္။ When
money speaks, the truth is silent တဲ့။
သေဘာတရားအရ အသိဉာဏ္ ဆင္ျခင္
ဉာဏ္ Reason and Intellet ေတြကဤ
သို႔ျပဳမူျခင္းက ေကာင္းတယ္။ ထိုသုိ႔မသိ
ျမင္ျခင္းက မေကာင္းဘူးလို႔ ခြဲျခားသိတတ္
ပါရဲ႕။ တျခားတပါးသူေတြရဲ႕အျပဳအမူေတြ
ကိုလည္း ဘယ္ဟာကမွားတယ္၊ ဘယ္
ဟာကမွန္တယ္လို႔ ေျပာတတ္ပါရဲ႕။ ဒါေပ
မယ့္ တကယ့္ မက္ေမာေလာက္တဲ့လိုခ်င္
ေလာက္တဲ့ေငြေၾကး လာဘ္လာဘေတြရဲ႕
ဆြဲေဆာင္မႈကို ကုိယ္တိုင္ႀကံဳလာတဲ့အခါ
ဘာမွအမွားနဲ႔အမွန္မေျပာေတာ့ပဲ ဆိတ္
ဆိတ္ၿငိမ္ၿငိမ္လက္ခံမိလိုက္တာပဲ။ ဒါဟာ
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ မမွန္တာေတာ့
မလုပ္ဘူးလို႔ စိတ္က ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့
လို႔ပဲ။ စိတ္မွာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔
ျပင္းထန္တဲ့ဆႏၵ ခိုင္ခံ့တဲ့စိတ္ဓာတ္မရွိတဲ့
အခါ ဆႏၵာ၊ ေဒါသာ၊ ဘယာ၊ ေမာဟာ
အစရွိတဲ့အဂတိတရားေတြကိုလုိက္စားမိ
ႏိုင္တာပဲ။

ျမင့္ျမတ္တဲ့ဘ၀မ်ဳိးကိုေရာက္ဖို႔ခ်မွတ္ထား
တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ဆႏၵေတြအားနည္း
လို႔ ... အိုဒါေလာက္ကေလးေတာ့လုပ္
လိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး မဟုတ္တာကေလးေတြ
ကို တစတစ နည္းနည္း နည္းနည္းျပဳလုပ္
မိရာက ေနာင္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ ေဖ်ာက္
ဖ်က္မရတဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ႀကီးေတြ အျဖစ္
လူမွာ ဖြဲ႕စည္းမိသြားတာပဲ။ တခါ ႏွစ္ခါ
ေလာက္နဲ႔ေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးဆိုၿပီး တစ
တစ အရက္ ေသာက္ရာက အႀကိမ္မ်ား
လာတဲ့အခါ ေသြးသားေတြကပါ ႀကိဳက္
တတ္တဲ့အက်င့္ရလာၿပီးအရက္မေသာက္
ရမေနႏိုင္တဲ့အက်င့္ရသြားတာမ်ဳိးပဲ။
တရားဥပေဒနဲ႔မညီတဲ့အလုပ္မ်ဳိးကို အို
ဒါေလာက္ကေလးေတြနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္ေလာက္
ပါဘူးဆိုၿပီး တစတစလုပ္မိရာက ပိုမိုလက္
ရဲဇက္ရဲ ျဖစ္လာၿပီး တရားဥပေဒနဲ႔ဆန္႔က်င္
တဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့မသမာမႈႀကီးေတြ မေကာင္း
မႈႀကီးေတြကို လုပ္မိျခင္းမ်ဳိးေတြလဲ ျဖစ္လာ
ႏိုင္တာပဲ။ ႀကီးက်ယ္တဲ့မေကာင္းမႈႀကီးဟာ
အနည္းငယ္အနည္းငယ္ မေကာင္းတာေလး
ေတြစုေပါင္းမိရာက မေကာင္းမႈဒုစ႐ုိက္ႀကီး
ျဖစ္ေပၚလာတာပဲ။ Great evil has small
beginning ဆိုတဲ့စကားအတိုင္းပဲေပါ့။ ဒီလို
စြဲၿမဲတဲ့အက်င့္စ႐ုိက္မ်ဳိးကို ရၿပီဆိုရင္ ေဖ်ာက္
ဖ်က္ပစ္ဖို႔မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီေနရာမွာဆက္
စပ္ေနလို႔ ပန္းပုဆရာႀကီးတဦးေျပာျပတဲ့
စကား တခုကိုေျပာရဦးမယ္။ သူကပန္းပု
ထုတဲ့အခါ မလိုတာေတြကို ဖဲ့ထုတ္၊ ဖယ္
ထုတ္ၿပီးေတာ့မွ လွပတဲ့႐ုပ္လံုးေပၚလာႏုိင္
တာတဲ့။ ဒီနည္းတူပဲ လူဟာကိုယ့္ဘ၀မွာ
မလိုအပ္တဲ့အရာေတြကို ဖဲ့ဖဲ့ထုတ္၊ ပယ္
ထုတ္ပစ္ရတယ္တဲ့။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ့္ခႏၶာ
က ဖဲ့ထုတ္ပယ္ထုတ္ပစ္ရမွာက အက်င့္
ဆိုး စ႐ုိက္ဆိုးစတဲ့အရာေတြပဲတဲ့။ အက်င့္
ဆိုးစ႐ုိက္ဆိုးစတဲ့ မလိုလားအပ္တာေတြ
ကို ဖဲ့ထုတ္ပယ္ထုတ္ပစ္မွ တလွတပဘ၀
မ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္တာတဲ့။

နႏၵသိန္းဇံ ၏
ခေရာင္းလမ္းကုိေက်ာ္ျဖတ္ျခင္းမွ
ေဖာ္ျပသည္

 —

Read More

စစ္မွန္တဲ႔ ဗုဒၶဘာသာတစ္ေယာက္

ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္တဲ့ လူငယ္
တစ္ေယာက္ဟာ စစ္မွန္တဲ့ဗုဒၶဘာ
သာ၀င္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔
ဘာေတြလိုအပ္ပါသလဲ ဘုရား။

ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိ=ေကာင္းတာ
လုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳး ရမယ္၊ ဆိုးတာ
လုပ္ရင္ ဆိုးက်ိဳးရမယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံ
ဉာဏ္အျမင္မွန္ႀကီး ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာလည္း တျခားဘာသာမ်ားနဲ႕
ဗုဒၶဘာသာဟာ အေရွ႕နဲ႕အေနာက္၊ သ
မုဒၵရာ ဟိုဘက္ကမ္းနဲ႕ ဒီဘက္ကမ္း၊
ေျမျပင္နဲ႔မိုးေကာင္းကင္လို ကြဲျပားျခားနား
လွပါတယ္။
တျခားဘာသာဘုရားေတြက မင္းတို႔
လူသားေတြကို ငါ ဖန္ဆင္းထားတာလို႔
ေဟာတယ္။ေဂါတမဗုဒၶကေတာ့ မင္းတို႔
လူသားေတြကိုဖန္ဆင္းထားတာဟာ မင္း
တို႔ ကိုယ္တိုင္ပဲလို႔ ေဟာတယ္။ သူတို႔
ဘုရားရွင္ေတြဟာ ေမတၱာရွင္၊ ကရုဏာ
ရွင္လည္းမွန္တယ္။ ဖန္ဆင္းတာလည္း
မွန္တယ္ဆိုရင္-
၁။ အသက္ရွည္တဲ့သူေတြသာ ဖန္ဆင္း
သင့္တယ္၊ အသက္တိုတဲ့ သူေတြ ျဖစ္
ေအာင္ မဖန္ဆင္းသင့္ဘူး။

၂။ အနာေရာဂါ ကင္းတဲ့ သူေတြျဖစ္
ေအာင္သာ ဖန္ဆင္း သင့္တယ္၊ အနာ
ေရာဂါမ်ားတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ မဖန္
ဆင္းသင့္ဘူး။

၃။ ရုပ္လွတဲ့သူေတြခ်ည္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္
ဆင္း သင့္တယ္၊ ရုပ္ဆိုးတဲ့ သူေတြ ျဖစ္
ေအာင္ မဖန္ဆင္းသင့္ဘူး။

၄။ အေျခြရံမ်ားတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္သာ
ဖန္ဆင္း သင့္တယ္၊ အေျခြရံ နည္းတဲ့သူ
ေတြျဖစ္ေအာင္ မဖန္ဆင္းသင့္ဘူး။

၅။ ဆင္းရဲသူေတြ ျဖစ္ေအာင္ မဖန္ဆင္း
သင့္ဘူး၊ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေအာင္
သာ ဖန္ဆင္းသင့္တယ္။

၆။ အမ်ိဳးယုတ္သူေတြ ျဖစ္ေအာင္ မဖန္
ဆင္း သင့္ဘူး၊ အမ်ိဳးျမတ္သူေတြ ခ်ည္း
ျဖစ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းသင့္တယ္။

၇။ ဉာဏ္ထိုင္းသူေတြ ျဖစ္ေအာင္ မဖန္
ဆင္းသင့္ဘူး၊ ဉာဏ္ေကာင္းသူေတြခ်ည္း
ျဖစ္ေအာင္ ဖန္ဆင္းသင့္တယ္။
ဒီေမးခြန္းေတြကို ေထာက္ဆၾကည့္
လိုက္ရင္ လူသားေတြကို တန္ခိုးရွင္တစ္ဦး
ဦးက ဖန္ဆင္းတာမဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွား
ပါတယ္။ လူသားေတြဟာ မိမိကိုယ္ မိမိ
ဘယ္လိုဖန္ဆင္းခဲ့သလဲ ဆိုတာကို ဘုရား
ရွင္က `စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္´မွာ အခုလို
ေဟာထားတယ္။
၁။ သူ႔အသက္သတ္သူမွာ အသက္တိုၿပီး၊
မသတ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္သူမ်ားမွာ အသက္
ရွည္ပါသည္။

၂။ သူတစ္ပါးကို ညွဥ္းဆဲသူမ်ား အနာ
ေရာဂါမ်ားၿပီး၊ သနားေစာင့္ေရွာက္သူမ်ား
အနာေရာဂါကင္းပါသည္။

၃။ ေဒါသႀကီးသူမ်ား အရုပ္ဆိုးၿပီး၊ ေမတၱာ
ထားသူမ်ား ရုပ္လွပါသည္။

၄။ ကိုယ့္ထက္သာတာကို မနာလိုသူမ်ား
အေျခြရံနည္းၿပီး၊ ကိုယ့္ထက္သာတာကို
၀မ္းေျမာက္သူမ်ား အေျခြရံမ်ားပါသည္။

၅။ မေပးလွဴသူမ်ား ဆင္းရဲၿပီး၊ ေပးလွဴသူ
မ်ား ခ်မ္းသာပါသည္။

၆။ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါႀကီးသူေတြကို
မရုိေသသူမ်ား အမ်ိဳးယုတ္ၿပီး၊ ရုိေသသူ
မ်ား အမ်ိဳးျမတ္ပါသည္။

၇။ မသိတာကို ေမးျမန္းသူမ်ား ဉာဏ္
ေကာင္းၿပီး၊ မသိတာကို မေမးျမန္းသူမ်ား
ဉာဏ္ထိုင္းပါသည္။

ဒီအေမးအေျဖေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ
လူငယ္ေတြ ျပတ္သားစြာယံုၾကည္ထားရမွာ
က အိမ္ေထာင္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊
က်န္းမာေရး ကိစၥေတြအဆင္ေျပတာဟာ
ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး၊ အဆင္မေျပတာ
ဟာ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို
ပါပဲ။

ေမတၱာရွင္-ေရႊျပည္သာ
စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ အေမးအေျဖမ်ား

Read More

ကထိန္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ

ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

သီတင္းကၽြတ္ၿပီးသြားၿပီဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ေနာက္ထပ္ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ထင္ရွားတဲ့ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခုအေနနဲ႔ ကထိန္အလွဴပဲြေတြက အသီးသီး ရွိလာေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားဝိနည္းေတာ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔အထိ (၁)လတာ ကာလကုိ ကထိန္အလွဴပဲြ က်င္းပရာ ကာလအျဖစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀ွန္းလုံးရွိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ကထိန္ပဲြေတြကုိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပျပဳလုပ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ပြဲေတြ လုပ္ၾကေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူ႔ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆုိင္ လုပ္ခ်င္ၾကတာပဲ သိတာမ်ားတတ္ပါတယ္။ ကထိန္ဆုိရင္ ပေဒသာပင္ႀကီးေတြ သီးၿပီး ဆုိင္းသံဘုံသံ တညံညံနဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ လွည့္လည္ကာ ေနာက္ဆုံးဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကုိ ပုိ႔ေဆာင္လွဴဒါန္းၾကတဲ့ပဲြလုိ႔ အမ်ားက သိေနတတ္ၾကပါတယ္။ ကထိန္ဆုိတာဘာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ေခၚတာလဲ၊ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ စသျဖင့္ ေမးလာခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တိတိက်က် ေျပာဆုိရွင္းျပဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သိထုိက္တာေလးေတြ သိထားဖုိ႔ ကထိန္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ ဆုိတဲ့ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ျဖစ္ေပၚလာပုံျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ အာရညကဓုတင္၊ ပိ႑ပါတဓုတင္၊ ပံ့သုကူဓုတင္၊ တိစီ၀ရိတ္ဓုတင္ကုိ ေဆာက္တည္ၾကတဲ့ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဖုိ႔ အလြန္ေ၀းတဲ့ အရပ္ကေန သာ၀တၳိျပည္ကုိလာရင္း လမ္းမွာ၀ါဆုိရမယ့္ေန႔ နီးလာတဲ့အတြက္ သာ၀တၳိျပည္အထိ မသြားႏုိင္ေတာ့ဘဲ သာ၀တၳိျပည္နဲ႔ ယူဇနာ (၆၀)ေ၀းကြာတဲ့ သာေကတၿမိဳ႕မွာပဲ ၀ါဆုိလုိက္ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးေတာ္မူရာ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ေရာက္ေနၿပီးမွ ဘုရားရွင္ကုိ မဖူးေမွ်ာ္ရပဲ ၀ါဆုိေနရတဲ့အတြက္ စိတ္ႏွလုံး မေပ်ာ္ေမြ႕ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါကၽြတ္တဲ့အခါ ဘုရားရွိရာ အရပ္ကုိ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ မုိးကလည္း အလြန္ႀကီးတဲ့အတြက္ အဲဒီရဟန္းမ်ား ၀တ္႐ုံထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဓုတင္ေဆာင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းမ်ားဟာ မိုးေရမ်ားနဲ႔ အရမ္းကုိ စုိရြဲေနၾကပါတယ္။ ဘုရားထံေမွာက္ ေရာက္လာၾကတဲ့ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပါေ၀ယ်ကတုိင္းသား ရဟန္းေတာ္ အပါးသုံးဆယ္ဟာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အျဖစ္ကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။

ဒီလုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အခက္အခဲ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ကထိန္ခင္းျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ရဟန္းတုိ႔ ကထိန္ခင္းၿပီးေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း၊ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း၊ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း၊ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း၊ ထုိကထိန္းခင္းေသာ ေက်ာင္း၌ သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတုိင္း ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းတုိ႔အား ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ ဤငါးပါးေသာ အာနိသင္တုိ႔ ရကုန္၏” စသျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ကထိန္ခင္းျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါတယ္။ ဒါဟာ ကထိန္ခင္းျခင္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းအလွဴ ျဖစ္ေပၚမႈရဲ႕ အစပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ဆုိတာကထိန္ဆုိတာ ကထိနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳၿပီး အလြယ္အသုံးျပဳထားတဲ့ ပါဠိပ်က္ ေ၀ါဟာရစကားလုံး ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိနရဲ႕ အဓိပၸါယ္က ခုိင္ၿမဲျခင္း၊ ၿမဲၿမံျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ကထိန္ဆုိတာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ အထိ (၃)လတာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူၿပီးၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား သကၤန္းဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဒီသကၤန္းကုိ အလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ဒီသကၤန္းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားထဲက သိကၡာပုဒ္အခ်ိဳ႕ကုိ ကာလအပုိင္းအျခား တစ္ခုအေနနဲ႔ ကင္းလႊတ္ခြင့္ဆုိတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ေသခ်ာေပါက္ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ ရေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ကထိန- ကထိန္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကထိန္ခင္းတာဟာ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ အလွဴျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသကၤန္းကိုလည္း ကထိန္သကၤန္း၊ ဒီအလွဴကုိလည္း ကထိန္အလွဴလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာဘယ္ၿမိဳ၊ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ကထိန္သြားခင္းမလုိ႔ ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိအသုံး အႏႈန္းကုိ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိသုံးစဲြတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကထိန္ခင္းတာဟာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကသာ ခင္းရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက ရဟန္းေတာ္မ်ား ကထိန္ခင္းႏုိင္ေအာင္ သကၤန္းကုိ လွဴဒါန္းေပးတဲ့ ကထိန္သကၤန္း အလွဴရွင္အျဖစ္ပဲ ခံယူႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းတာဟာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃႆေဒမ ဆုိၿပီး လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ ဒီသကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္မ်ားက သိမ္ထဲမွာ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံမယ့္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကုိ သံဃာအမ်ား သေဘာတူမႈနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သကၤန္းအလွဴရွင္မ်ား လွဴဒါန္းထားတဲ့ အဲဒီသကၤန္းကုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ကာ ေပးၾကရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ေပးလာတဲ့ သကၤန္းကုိ အလွဴခံရရွိလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ဟာ မိမိ၀ါဆုိရာေက်ာင္းမွာ ျပန္ၿပီးဒီသကၤန္းကုိ ခင္းရပါတယ္။

ခင္းတယ္ဆုိတာ သကၤန္းကုိ ေအာက္မွာခ်ခင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စြန္႔သင့္တဲ့သကၤန္းကုိ စြန္႔၊ အဓိ႒ာန္တင္သင့္တဲ့ သကၤန္းကုိ တင္ၿပီး လက္ရွိအလွဴခံ ရရွိလာတဲ့ သကၤန္းကုိ ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ လုိက္နာျပဳက်င့္တာကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခင္းထားတဲ့ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိလည္း အဲဒီေက်ာင္းတုိက္မွာ ရွိတဲ့ အျခားသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အႏုေမာဓနာျပဳ သာဓုေခၚေစၿပီး ၀ိနည္းေၾကာင္းအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကထိန္အာနိသင္ ငါးမ်ိဳးကုိ အညီအမွ် ရေစတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကမၼ၀ါစာနဲ႔ သကၤန္းေပးၿပီး မိမိ၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ျပန္ခင္းကာ အတူတူ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကတဲ့ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔အတူ အက်ိဳးအာနိသင္ကုိ ရယူတဲ့ အစီအစဥ္ကုိပဲ ၿခဳံငုံၿပီး ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကထိန္ခင္းတယ္ဆုိတာ လူေတြက ခင္းရတာမဟုတ္ဘဲ ကထိန္ခံ ရဟန္းက ခင္းရတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကထိန္းသကၤန္းဟာ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ဒီေန႔ပဲ အၿပီးကံေဆာင္ကာ ခင္းရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အလွဴခံၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွ ခင္းရင္ ကထိန္ခင္းရာ မေျမာက္ပါဘူး။ မသုိးသကၤန္းဆုိတာ ညလြန္သြားတဲ့ သကၤန္းမ်ိဳး မဟုတ္တာကုိ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မသုိးသကၤန္းျဖစ္မွလည္း ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤန္းကလဲြၿပီး တစ္ျခားပစၥည္းမ်ားနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ဒီလုိဆုိေတာ့ တျခားပေပဒသာပင္ သီးၿပီးလွဴတဲ့ အလွဴပစၥည္းမ်ားဟာ အျခံအရံ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥည္းမ်ား၊ ပေဒသာပင္မ်ားဟာ ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့ အရာမ်ား မဟုတ္ပါဘူး။ အလုိရွိသလုိ အသုံးျပဳႏုိင္တဲ့ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း အလွဴမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းလွဴဒါန္းႏုိင္သူမ်ား၀ိနည္းေၾကာင္းအရ ကထိန္းခင္းႏုိင္တဲ့ သကၤန္းအမ်ိဳးအစားဟာ ႀကိဳတင္လွဴဒါန္းထားျခင္း မဟုတ္ဘဲ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လအတြင္းမွာ လွဴဒါန္းတဲ့ ဒီေန႔လွဴ ဒီေန႔ခင္းရမယ့္ ညမလြန္တဲ့ မသုိးသကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။ အဲဒီလုိ သကၤန္းမ်ိဳးဆုိရင္္ သကၤန္းသုံးထည္လုိ႔ ေခၚတဲ့ အေပၚ႐ုံ ကုိယ္၀တ္ ဧကသီသကၤန္း၊ ေအာက္ခါး၀တ္ သင္းပုိင္သကၤန္းနဲ႔ ပုခုံးတင္ ႏွစ္ထပ္ဒုကုဋ္သကၤန္း ေတြထဲက သင့္ေတာ္ရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခင္းႏုိင္ၿပီး ဒီသကၤန္းအလွဴကုိေတာ့ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ ဘယ္သူမဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံမွ ခင္းလုိ႔ရကထိန္အလွဴဟာ အျမတ္ဆုံး အလွဴျဖစ္သလုိ ကထိန္အလွဴ ေျမာက္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ခက္ခဲတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဆရာဒကာ နားလည္မႈနဲ႔ အေၾကာင္းစုံ ညီညြတ္မွ ဒီအလွဴ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ တစ္ပါးပါးဟာ မိမိေက်ာင္းမွာ ကထိန္မရွိ၊ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းသူမရွိလုိ႔ ဆုိၿပီး နီးစပ္ရာ၊ ၾကည္ညိဳရင္းႏွီးရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးထံမွာ သြားၿပီး အလွဴခံကာ မိမိတုိ႔ ပေယာဂေၾကာင့္ ရလာတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္းဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တုိက္႐ုိက္အလွဴခံေကာင္းတဲ့ သကၤန္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကထိသကၤန္း အလွဴရွင္က မိမိအလုိလုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး သံဃာႆေဒမ - သံဃားေတာ္အား လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားအတြက္၊ ဘယ္ဆရာေတာ္အတြက္ စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ ပုဂၢလိက အလွဴသကၤန္းနဲ႔ဆုိလည္း ကထိန္းမခင္းႏုိင္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ပေယာဂကင္းဖုိ႔လုိသလုိ သကၤန္းအလွဴရွင္ဘက္ကလည္း သံဃိက အလွဴျဖစ္ဖုိ႔လုိကာ ဒီလုိ ႏွစ္ဘက္နားလည္ ညီညြတ္မႈနဲ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ကလည္း တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါ၊ တစ္ခါမွာ သကၤန္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လ၊ တစ္လမွာလည္း ၀ါဆုိရာ နယ္နိမိတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မတူတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ခင္းႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သိမ္ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေလးပါးေလးပါးအထက္ ရွိတဲ့သံဃာ အေရအတြက္ ျပည့္မီဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ စုံမွပဲ ကထိန္ခင္းမႈ အထေျမာက္တယ္၊ ကထိန္အလွဴ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္တယ္လုိ႔ ဆုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ ထူးျခားမႈဘုရားအစရွိတဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ခ်ီးမြမ္းမႈကုိ ခံယူထုိက္တဲ့အတြက္ ဒီအလွဴကုိ ကထိန္လုိ႔ ဆုိေၾကာင္း အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဖြင့္ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိဖြင့္ဆုိရတာကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒီအလွဴဟာ
၁။ သံဃာကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကအလွဴ ျဖစ္ရျခင္း
၂။ အခ်ိန္ကာလ သတ္မွတ္ခ်က္ အတြင္းမွာသာ လွဴဒါန္းရတဲ့ ကာလဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း
၃။ တစ္ျခားပစၥည္း၀တၳဳမ်ား မဟုတ္ဘဲ အရဟတၱဓဇ ေခၚ ရဟႏၲာတုိ႔ရဲ႕ အလံတံခြန္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့ အ၀တ္သကၤန္းနဲ႔သာ ကထိန္ခင္းႏုိင္ျခင္း
၄။ ဒီအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ အခ်ိဳ႕ကုိ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုအရ ကင္းလြတ္ေစႏုိင္တဲ့ အတြက္ ၀ိနည္းအလွဴ သုိ႔မဟုတ္ တရားအလွဴေခၚ ဓမၼဒါန အလွဴျဖစ္ျခင္း စတဲ့ ထူးျခားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးအလွဴ၊ အထူးျခားဆုံး အလွဴလုိ႔ ဖြင့္ဆုိျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားဒီအလွဴရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးကေတာ့ သကၤန္းအလွဴခံ ရရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ကထိန္အာနိသင္ ရလုိက္တဲ့အတြက္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ (၅)လအတြင္းမွာ
၁။ ထင္ရွားရွိေသာ ရဟန္းကုိ မပန္ၾကားဘဲ ဒါယကာ အိမ္သုိ႔သြားႏုိင္ျခင္း
၂။ တိစီ၀ရိတ္ အဓိ႒ာန္တင္ထားေသာ သကၤန္းကုိ မယူဘဲ သြားႏုိင္ျခင္း
၃။ ထမင္းစားလာပါ၊ မုန္႔စားၾကြပါ စတဲ့ လူ႔အေခၚအေျပာနဲ႔ ပင့္ဖိတ္တဲ့ ဂဏေဘာဇဥ္ကုိ စားႏုိင္ျခင္း
၄။ အလုိရွိတုိင္း အဓိ႒ာန္ ၀ိကပၸနာမျပဳေသာ သကၤန္းကုိ ေဆာင္ႏုိင္ျခင္း
၅။ ကထိန္ခင္းတဲ့ေက်ာင္းမွာ သံဃိက သကၤန္းျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခါ ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ ရဟန္းအားလုံး ရယူႏုိင္ျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးပါးကုိ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။

လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအတြက္ကေတာ့ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး
၁။ သကၤန္းအလွဴ လွဴဒါန္းခြင့္ရျခင္း (စီ၀ရဒါန)
၂။ သံဃိကအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (သံဃိကဒါန)
၃။ ကာလဒါန အလွဴလွဴခြင့္ရျခင္း (ကာလဒါန)
၄။ ဓမၼဒါနအလွဴ လွဴခြင့္ရျခင္း (ဓမၼဒါန) စတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိ ရေစႏုိင္တဲ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား အထက္ပါ ကထိန္အာနိသင္ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ရေစႏုိင္သလုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတဲ့ အလွဴရွင္မ်ားမွာလည္း ထုိအက်ိဳးနဲ႔ ထပ္တူစြာ လြတ္လပ္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ ေထာင္တန္းအခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္ျခင္း၊ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ေပါမ်ားကာ အလုိရွိသလုိ စားသုံးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကုိယ္ကုိ သူတပါးတုိ႔ မလြမ္းမုိးႏုိင္ျခင္း၊ မိမိကသာ ေနရာတကာ အစုိးရျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကုိလည္း ရရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ အထူးကေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ခက္ခက္ခဲခဲ လွဴဒါန္းရတဲ့အလွဴ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဖုိ႔ခဲရင္းတဲ့ အရာေတြကုိ ရႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး အခက္ခဲဆုံးျဖစ္တဲ့ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ရဖုိ႔ကုိပါ အေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ့ အက်ိဳးတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ဒီကထိန္အလွဴဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အျမတ္ဆုံးအလွဴလုိ႔ ဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေလာက္ဆုိရင္ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သိသင့္သမွ်ကုိ အနည္းငယ္မွ် သိရွိခြင့္ ရေလာက္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာမ်ားဟာ အက်ယ္ရွင္းျပဖုိ႔ လုိေပမယ့္ လူေတြအတြက္ေတာ့ ကထိန္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေလာက္သိထားရင္ကုိပဲ ကထိန္အလွဴအေၾကာင္း၊ ကထိန္လုပ္ရျခင္းအေၾကာင္း၊ ကထိန္အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးတရားမ်ားအေၾကာင္း အေတာ္အသင့္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ယ္သိလုိသူေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ၀ိနည္းမဟာ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ကထိနကၡႏၶကမွာ ၾကည့္႐ႈႏုိင္ပါေၾကာင္း ညႊန္းဆုိလုိက္ပါတယ္။

မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ

Read More

သၾကၤန္ရက္ႏွင့္ သိၾကားမင္း

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

သၾကၤန္ရက္ႏွင့္ သိၾကားမင္း

ဆရာေတာ္ဘုရား၊ နတ္ျပည္မွာ တရက္, လူ႔
သက္တမ္း တစ္ရာ-ဟု စာေပ က်မ္းဂန္မ်ားမွာ 
ဖတ္ရႈ ရပါသည္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ေဟာ
သည္ကိုလည္း နာၾကားရဖူးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ 
သၾကၤန္ ၃-၄ ရက္အတြင္း သိၾကားမင္း လူ႔ျပည္
သို႔ ဆင္းသည္ ဟူသည္မွာ မျဖစ္ႏိုင္-ဟု မွန္းဆ
မိပါသည္၊ ယင္းအခ်က္ကို ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူပါ
ဘုရား။
( ဦးတင့္ေဆြ-စံျပ ဖဆပလ၊ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ )

( ေျဖ )
သၾကၤန္အခါ၌ သိၾကားမင္း ဆင္းသည္-ဟူေသာ 
ေ၀ါဟာရမွာ ကေလးသူငယ္တို႔ စကားသဖြယ္ေသး
သိမ္ႏုန္႔နဲ႔ေသာ ေ၀ါဟာရသာျဖစ္သည္။

တႏွစ္ကုန္ဆံုး၍ မိန္ရာသိီမွ မိႆရာသီတို႔ ေျပာင္း
ျခင္းကို သကၤႏၲ-သၾကၤန္-ဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

တနဂၤေႏြျဂိဳဟ္ ေျပာင္းျခင္းျဖစ္၍လည္း သိၾကားမင္း
မဟုတ္၊ တနဂၤေႏြျဂိဳဟ္မင္းဟူ၍ တင္စားေျပာဆိုက 
ေျပာဆိုႏိုင္စရာ ရွိပါသည္။ တႏွစ္ကုန္ဆံုးရက္သို႔ 
က်ေရာက္သျဖင့္ သၾကၤန္က်ျခင္း-ဟု ေခၚဆိုကာ 
တႏွစ္ ကုန္ဆံုးေသာ္လည္း ႏွစ္ မကူးေသးဘဲ ရက္
ၾကြင္း ႏွစ္ရက္, ေလးနာရီ, ေလးမိနစ္, ေလးဆယ္
စကၠန္႔ က်န္ေနေသး၍ ယင္းကို အၾကတ္ရက္-ဟု 
သတ္မွတ္ၾကသည္။ ရက္ၾကြင္းကုန္၍ ႏွစ္သစ္သို႔ 
တက္ေရာက္ကူးေျပာင္းသြားသည္ကို အတက္ေန႔-
ဟု သတ္မွတ္ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ယင္းကို ကေလးမ်ားက သိၾကားမင္း ဆင္းသည္ 
တက္သည္-ဟု လြယ္လြယ္ေခၚျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

အမွန္အားျဖင့္ ဤသၾကၤန္ကိစၥတို႔မွာ ဗုဒၶဘာသာေရး
ဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ား မဟုတ္ေသာ္လည္း လူမ်ိဳးယဥ္ေက်း
မႈႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူးျခင္းဆိုင္ရာမ်ားျဖစ္၍၄င္း၊ ဤသၾကၤန္
ကာလတြင္ ဒါနျပဳျခင္း, သီလေစာင့္ျခင္း, ဘာ၀နာပြား
ျခင္း စေသာ ဘာသာေရး ကိစၥမ်ားကို တြင္တြင္ က်ယ္
က်ယ္ လုပ္ေဆာင္ၾကေလ့ရွိသျဖင့္၄င္း ဤတြင္ ဘာ
သာေရးျပႆနာတရပ္အေနျဖင့္ေလးေလးစားစား ေျဖ
ဆိုလိုက္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ရေ၀ထြန္း - အရွင္တိေလာကသာရ

Read More

“ဝါးေျခာက္လံုး ဒါနေၾကာင့္ ငရဲေဘးမွလြတ္ခဲ့သူ”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
“ပဲခူး႐ိုးမအစပ္မွာ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီးတည္ခဲ့ေသာ
စိန္ႀကီးဘုရား ဆိုတာရွိတယ္။ ႏွစ္ၾကာလာၿပီး ျပဳျပင္မယ့္သူမရွိေတာ့ 
ပ်က္စီးယိုယြင္း ေနတာေပါ့။”

“တစ္ခါေတာ့ အဲဒီေစတီနားမွာ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး 
တရားလာအားထုတ္တယ္။ ေက်ာင္းမရွိေတာ့ သစ္ပင္ေအာက္မွာပဲ 
ျဖစ္သလိုေနရွာတယ္။ ေနပူထဲ၊ မိုးရြာထဲ ဒီအတိုင္း ပဲေနရေတာ့
ၾကာရင္ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာႏိုင္တာေပါ့။ 
အဲဒါကို စဥ္းစားမိတဲ့ ဦးေမာင္ႀကီး လို႔အမည္ရတဲ့ 
ဗုဒၶဘာသာ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္က တစ္ပါးေနတဲ့ေက်ာင္းေလး 
တစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လွဴတယ္”။

“အားလံုးျပည့္စံုၿပီး အခင္းေနရာက်မွ ဝါးေျခာက္လံုးလိုေနတယ္။ 
ဦးေမာင္ႀကီး ရြာကလည္း အေဝးႀကီးဆိုေတာ့ ျပန္ယူဖို႔အခ်ိန္မရဘူး။ 
ဒါနဲ႔ အနီးနားရြာက သာသာျခားျဖစ္တဲ့ ေစာထီလအမည္ရ 
ကရင္အမ်ိဳးသားႀကီးဆီက ဝါးေျခာက္လံုး အလွဴခံရတယ္။ 
ဘာသာမတူေပမယ့္ ကူညီတဲ့ အေနနဲ႔ ေစာထီလက 
ဝါးေျခာက္လံုး လွဴလိုက္ပါတယ္။ 
ေစာထီလရဲ႕ ဘဝ တစ္သက္တာမွာ ဒါနဆိုလို႔ 
အဲဒီဝါးေျခာက္လံုး လွဴတာပဲရွိတယ္”။

“ေစာထီလဟာ တစ္ရက္ေတာ့ ေတာင္ေပၚက
ငွက္ေပ်ာခိုင္ေတြ ခုတ္ရင္း ေတာင္ၿပိဳက်လို႔ ေျမေတြပိၿပီး
ေသသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အမ်ားအျမင္ကေတာ့ ေသသြားတယ္ေပါ့။ 
ေစာထီလဟာ သံုးရက္ေလာက္ထိ ေမ့ေမ်ာေနၿပီးမွ 
သတိျပန္ရလာတယ္။ သတိရလာတာနဲ႔ စိန္ႀကီးဘုရားက 
သူဝါးေျခာက္လံုးလွဴခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ဆီအတင္း 
လိုက္ပို႔ခိုင္းၿပီး သရဏဂံု ေဆာက္တည္ကာ ဗုဒၶဘာသာထဲ ဝင္လိုက္တယ္။”

“သူေမ့ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာေတြေတြ႕ခဲ့ရလို႔လဲဘုရား”

“သူေျပာျပခ်က္အရ ေတာင္ၿပိဳၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ကိုလူမည္းမည္းႀကီး 
ႏွစ္ေယာက္က ေျမႀကီးေအာက္ထဲကို ညႇပ္ေခၚသြားသတဲ့။ 
ေျမႀကီးေအာက္ထဲ က်ေတာ့ လူဝါဝါႀကီး တစ္ေယာက္က 
သူ႔ကိုဘာကုသိုလ္ေတြ လုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာကို စစ္ေဆးတယ္တဲ့။
ေဒဝဒူတ သုတၱန္မွာ ယမမင္းက လႊတ္ထားတဲ့ တမန္ငါးမ်ိဳး ရွိတယ္”။ 

“ယမမင္းလႊတ္ထားေသာ တမန္ငါးမ်ိဳး”
•••••••••••••••••••••••••••••••
အဲဒီတမန္ ငါးမ်ိဳးက-
၁။ ကေလး
၂။ သူအို 
၃။ သူနာ
၄။ သူေသ
၅။ အက်ဥ္းသား တို႔ပါပဲ။

“ယမမင္းေမးစစ္ပံုကေတာ့ အသင္လူသား အသင္လူ႔ဘဝမွာ ရွိစဥ္တုန္းက သူေသေကာင္ကို ေတြ႕ဖူးလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သူေသကိုေတြ႕သည့္အခါ ငါလည္းတစ္ေန႔က်ဒီလိုေသရမွာပါလားလို႔ သံေဝဂမျဖစ္ခဲ့ဘူးလား။ အဲဒီသံေဝဂနဲ႔အတူ ေသျခင္းတရား ေရာက္မလာမီ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ ကုသိုလ္တရားေတြ ျပဳထားမွေတာ္မယ္ဆိုၿပီး ကုသိုလ္ေတြ အားမထုတ္ခဲ့ဘူးလားလို႔ ငါးမ်ိဳးလံုးစံုေအာင္ ေမးတယ္”

“တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေမးျမန္းစိစစ္ေနရင္းနဲ႔ ျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ကို အမွတ္ရ သြားရင္ ငရဲကခ်က္ခ်င္းလြတ္ၿပီး နတ္ျပည္ေရာက္သြားတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ “ယမမင္း” ဆိုတာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီးပါ။ ငရဲမက်ထိုက္သူေတြ မက်ရေအာင္ ေမးျမန္းစိစစ္ေပးေနရွာတာပါ။ တမန္ငါးမ်ိဳးလံုးကုန္တဲ့အထိ ကုသိုလ္ ျပဳတာတစ္ခုမွ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ယမမင္းလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ”

“ဒုစ႐ိုက္အကုသိုလ္ကံမ်ားကို အသင္လူသားကိုယ္တိုင္ျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ တျခားသူေတြျပဳခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အသင္လူသား ျပဳခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ ဒုစ႐ိုက္မ်ားရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးကို အသင္လူသားကိုယ္တိုင္ ခံေပေတာ့လို႔ ေျပာၿပီး စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ မ်က္ႏွာကိုတစ္ဖက္ လွည့္သြားတယ္။”

“အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငရဲသားႀကီးႏွစ္ေယာက္က ေစာထီလကို ဆြဲေခၚၿပီး ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ့ ဆီဒယ္အိုးႀကီးထဲကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ အ့ံၾသစရာ ေကာင္းတာက ဒယ္အိုးထဲကိုမက်ခင္ လမ္းခုလတ္မွာ “ဝါးေျခာက္လံုး”က ေစာထီလေအာက္ကေန ဒယ္အိုးထဲမက်ေအာင္ လာခံထားတယ္”

“ငရဲသားေတြလည္း အံ့ၾသသြားၿပီး ေစာထီလကို ျပန္မ,ယူလိုက္တယ္။ ေစာထီလကို ျပန္မ,ယူလိုက္တာနဲ႔ ဝါးေျခာက္လံုးက ေပ်ာက္သြားျပန္တယ္။ ဒီအခါ ငရဲသားမ်ားက ေစာထီလကို ဒယ္အိုးထဲျပန္ပစ္ခ် လိုက္တာနဲ႔ ဝါေျခာက္လံုးက လာခံေနျပန္တယ္။ သံုးႀကိမ္တိုင္ေအာင္ ပစ္ခ်လို႔မရမွ ငရဲသားေတြက ေစာထီလကို ယမမင္းႀကီးထံ ျပန္ေခၚသြားတယ္”

“ယမမင္းႀကီးက ေသခ်ာစစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ စိန္ႀကီးဘုရားနားမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကို ဝါးေျခာက္လံုးလွဴခဲ့တာကို သတိရသြားတယ္။ အဲဒီမွာ ယမမင္းႀကီးက ေစာထီလ အဲဒီလိုကုသိုလ္ေတြ ဆက္လုပ္ပါ လို႔ ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ေစာထီလ ျပန္သတိရလာတာပါပဲ”

“............................”

အမိုးဆီမွ စကားေထာက္မရ၍ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အမိုးတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာကို ပုဝါအုပ္ၿပီး ငိုေႂကြးေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏ ။

“အမိုး - ဘာျဖစ္လို႔ ငိုေနတာလဲ”

“တပည့္ေတာ္မ ဝမ္းနည္း, ဝမ္းသာခံစားရလို႔ပါဘုရား။ ဝမ္းနည္းတာကေတာ့ အႏွစ္သာရဘာမွမရွိတဲ့ ဘာသာျခားဘဝမွာ အႏွစ္ ၇၀- အထိ ေနခဲ့ရလို႔ပါဘုရား။ ဝမ္းသာတာကေတာ့ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ ၾကည္ညိဳ အားထားထိုက္ပံုေတြကို မေသခင္ သိခြင့္ရသြားလို႔ပါပဲဘုရား။ ဆရာေတာ္ထံက ဘုရားရတနာအေၾကာင္းကို နာယူရစဥ္ကတည္းက တပည့္ေတာ္ ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္ကို ခံယူခ်င္ေနတာပါဘုရား”။

“ဒါေပမယ့္ အသက္ ၇၀- အရြယ္ေရာက္ကာမွ တတိယေျမာက္ ဘာသာကို ေျပာင္းရမွာ တပည့္ေတာ္မ သိပ္ဝန္ေလးေနပါတယ္ဘုရား။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ ခံယူခ်င္လ်က္နဲ႔ မခံယူပဲေအာင့္ၿပီး ေနတာပါပဲ။ အခုေတာ့ တပည့္ေတာ္မ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဘုရား။ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနရေနရ ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္နဲ႔ပဲေနၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အျဖစ္နဲ႔ပဲ ေသခ်င္ပါတယ္ဘုရား”

ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏
‘အရွံဳးမရွိတဲ့ ဒႆန” မွမွ်ေဝပါတယ္။

Read More

" အင္းခန္းလို႔ လယ္တီ၊
လယ္တီေတာ့ ငွက္က်၊
ငွက္က်ေတာ့ ေၾကာင္ခုတ္၊
ေၾကာင္ခုတ္ေတာ့ ထြန္ဆင္း၊
ထြန္ဆင္းေတာ့ မိုးရြာ၊
ဒီတစ္ခါရြာတဲ့မိုး ၊ 
ခ်ဳိးမိေအာင္ ခ်ဳိး
မခ်ဳိးရင္ ခ်ဳိးကပ္လိမ့္မယ္ "

"အင္းခန္း" ဆိုတာက အင္းကန္း ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒုတိယေျမာက္ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္တ့ဲ
မဟာ၀ိသုဒၶါရုံဆရာေတာ္
ဘုရားႀကီးျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုလိုတာက အဲဒီ ဆရာေတာ္ႀကီး မရွိေတာ့ - (အင္းခန္းေတာ့ လယ္တီ)

"လယ္တီ" ဆိုတာက လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးဦးဉာဏ (1208-1285) ကိုေျပာတာပါ။ ဒီပနီ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျ႔ပဳစုၿပီး (အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ႏွင့္ D.Litt ပိဋကတၱယပါရဂူဘြဲ႕) ကိုဆက္ကပ္ခံခဲ့ရတ့ဲ ဆရာေတာ္ႀကီးလည္းျဖစ္သည္။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၿပီးေတာ့ 

(လယ္တီေတာ့ ငွက္က်)
"ငွက္က်" ဆိုတာက ငွက္တြင္းဆရာေတာ္ႀကီးကို ေျပာခ်င္တာပါ။ 

(ငွက္က်ေတာ့ ေၾကာင္ခုတ္)
"ေၾကာင္ခုတ္" ဆိုတာက ေၾကာင္ပန္းေတာရ ဆရာေတာ္ႀကီး(1222-1288) ရဟန္းဘြဲ႕အမည္ ဦးဣႏၵက ျဖစ္ပါတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။

"ေၾကာင္ခုတ္ေတာ့ ထြန္ဆင္း"

"ထြန္းဆင္း" ဆိုတာက စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ႀကီးဦးက၀ိ
ိ (1239-1314) ကိုေျပာတာပါ။

စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ကို 
ထြန္ေထာင္ ကိုယ္ေတာ္၊ ထြန္ဆင္းကိုယ္ေတာ့ စသည္ျဖင့္ ေခၚၾကပါတယ္။ ယာထြန္ေနရင္း သတိသံေ၀ဂျပင္းျပလို႔
သာသနာေဘာင္ ဝင္ေရာက္ခ့ဲတ့ဲ
အတြက္ ေခၚဆ္ိုၾကတာျဖစ္ပါတယ္
(1314-ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (9)ရက္၊ စေနေန႔ညေန 5 နာရီအခ်ိန္တြင္ ခႏၶာ၀န္ခ်ေတာ္မူပါတယ္။)

"ထြန္းဆင္းေတာ့ မိုးရြာ"
"မိုးရြာ" ဆိုတာက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးကို ဆိုလိုတာပါ။
"ဒီတစ္ခါ ရြာတဲ့မိုး ၊ ခ်ဳိးမိေအာင္ခ်ဳိး"
ဆိုတာက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးက သစၥာတရားမ်ားကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။ 

ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားတဲ့ သစၥာတရားမ်ားဟာ မိုးရြာခ်သလိုပဲ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ ရြာခ်တဲ့ သစၥာမိုးေရကို ခ်ဳိးပါမွ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးမ်ား ကင္းစင္ ျပီး
သံသရာဒုကၡမ်ဳိးစုံနဲ႔ ခရီးသြားျခင္းကေန
ပ္တန္႔လို႔ နိေရာဓ သစၥာ
(နိ=မရွိ၊ ေရာဓ= သြားျခင္း။ နိေရာဓ=။သြားျခင္းမရွိ (သို႔) ရပ္တန္႔ျခင္း) ဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္…

Read More

ဒု - သ - န - ေသာ

" အိပ္မေပ်ာ္၍ ႏိုးေနေသာသူအတြက္ ညဥ့္တာရွည္လ်ား၏။
ခရီးပန္းသူအတြက္ ယူဇနာခရီးသည္ ရွည္လ်ား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသာ လူမိုက္တို႕အတြက္ သံသရာခရီးဟာရွည္လ်ားပါသည္။ "
................................
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သာ၀တၳိျပည္ရွင္ ေကာသလဘုရင္ဟာ တုိင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း မထင္မရွား ဆင္းရဲသား အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ပါတယ္။ နန္းေတာ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အဲဒီအမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကုိ စုံးစမ္းခုိင္းတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဆုိတာ သိခဲ့ရေပမယ့္ ဘုရင္ေကာသလဟာ အမ်ိဳးသမီး အေပၚစဲြလန္းေနမိတဲ့ အတြက္ ဒီအမ်ိဳးသမီးကုိ အရယူဖုိ႔ သူမရဲ႕ ေယာက်္ားကုိေခၚၿပီး နန္းေတာ္မွာ အလုပ္ခန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အမ်ိဳးသမီးဟာ လင္ရိွမယား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီလင္ေယာက်္ားကုိ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ အျပစ္ရွာၿပီး အျပစ္အတုိင္း အဆုံးစီရင္ကာ က်န္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကုိ သိမ္းပုိက္မယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူဆင္းရဲသား လင္ေယာက်္ားကုိ နန္းေတာ္မွာ တာ၀န္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

လင္ရွိမယားကုိ သိမ္းပုိက္လုိတဲ့ ဘုရင္ဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္အတုိင္း တစ္ေန႔ေတာ့ သူဆင္းရဲသား ေယာက်္ားကုိ တာ၀န္တစ္ခုကုိ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက “အခ်င္းေယာက်္ား… ငါ့ဘုရင္နန္းေတာ္ကေန တစ္ယူဇနာ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ရွိတဲ့ ျမစ္တစ္ခုကုိသြားၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကုမုျဒာၾကာပန္းနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ငါဘုရင္ ေရးခ်ိဳးခ်ိန္အမီ ေဆာင္ယူကာ ဆက္သရမယ္၊ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာရင္ သင့္ကုိမင္းျပစ္မင္းဒဏ္ ေပးမယ္၊ အျမန္သြားၿပီး ေဆာင္ယူခဲ့ေလာ့”လုိ႔ မင္းအမိန္႔နဲ႔ ေစခုိင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ မျဖစ္ႏုိင္တာကုိ တမင္အျပစ္ရွာၿပီး ခုိင္းတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေပမယ့္ မင္းခေယာက်္ား သူဆင္းရဲသားကေတာ့ အမိန္႔အတုိင္း သြားေရာက္ ေဆာင္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ သူဆင္းရဲသားလည္း ဇနီးမယားကုိ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာကာ ထမင္းရိကၡာျပင္ေစၿပီး တစ္ယူဇနာခရီးကုိ အၿပီးႏွင္ခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ ထမင္းစာခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ ပါလာတဲ့ ထမင္းဟင္းမ်ားရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္ကုိ ခရီးသြား ေယာက်္ားကုိလည္း လွဴကာ က်န္တဲ့အစားအစာေတြကုိလည္း ျမစ္ထဲမွာ ရွိတဲ့သတၱ၀ါေတြကုိ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းၿပီး သစၥာျပဳလုိက္ပါတယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ ဒီကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ပဲ မရႏုိင္တဲ့ ကုမုျဒာၾကာနဲ႔ အ႐ုဏ၀တီေျမကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင္အမိန္႔အတုိင္း လုိအပ္တာကုိ ယူေဆာင္ၿပီး နန္းေတာ္သုိ႔ အခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ ျပန္လာခဲ့ေပမယ့္ အႀကံႀကီးတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူဆင္းရဲသား မေရာက္ခင္ နန္းေတာ္ၿမိဳ႕တံခါးကုိ ေစာေစာ အပိတ္ခုိင္းလုိက္ပါတယ္။ ဆင္းရဲသားေယာက္်ားဟာ ၿမိဳ႕တံခါး ပိတ္ထားတဲ့အတြက္ အဲဒီည အိပ္စရာမရွိတဲ့အခါ ေနာက္ဆုံး သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ထုံးစံအတုိင္း ဒုကၡေရာက္မွ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကုိ သတိရကာ ျမတ္စြာဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွာ သြားေရာက္အိပ္စက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေကာသလဘုရင္ဟာ အဲဒီညမွာ ဆင္းရဲသားေယာက်္ားကုိ မင္းဒဏ္နဲ႔ အဆုံးစီရင္ၿပီး သူ႔မယားကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔အေရး၊ သူမနဲ႔အတူ ေနထုိင္ႏုိင္ေရး စတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ ကိေလသာမီး ေတာက္ေလာင္ကာ အိပ္မရ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အိမ္မေပ်ာ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘုရင္ဟာ ညဥ့္နက္နက္အခ်ိန္မွာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ငရဲခံေနရတဲ့ ငရဲသားေလးေယာက္ရဲ႕ အသံကုိ ထူးထူးျခားျခား ၾကာလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီငရဲသား ေလးေယာက္ဟာ ငရဲခံရင္း သူတုိ႔မွားခဲ့တဲ့ အမွားအတြက္ ခံရတဲ့ ဒုကၡေတြကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကားရေအာင္ ေအာ္ဟစ္ညဥ္းညဴ ေျပာၾကားဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရင္း အျပည့္အစုံ မေျပာႏုိင္ဘဲ တစ္ေယာက္က “ဒု”၊ တစ္ေယာက္က “သ”၊ တစ္ေယာက္က “န”၊ တစ္ေယာက္က “ေသာ”လုိ႔ တစ္လုံးစီေလာက္ပဲ ေအာ္ေျပာႏုိင္ၾကၿပီး ငရဲအုိးထဲ ျပန္ျမဳပ္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အဲဒီအသံႀကီးေတြကုိ ၾကားၿပီး အရမ္းထိတ္လန္႔ကာ ဘယ္လုိမွ အိပ္မရေတာ့ဘဲ တစ္ညလုံး မုိးလင္းခဲ့ရပါတယ္။

မနက္လင္းေတာ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ ညကအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေတြးေတာေၾကာက္လန္႔ၿပီး ပညာရွိပုေရာဟိတ္ကုိ ေမးျမန္းတဲ့အခါ ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားက “အရွင္မင္းႀကီး ဒါဟာ အရွင္မင္းႀကီး အသက္အႏၲရအတြက္ စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီအႏၲရာယ္ေတြကင္းဖုိ႔ သဗၺသတဆုိတဲ့ ယဇ္ကုိ ပူေဇာ္ရပါမယ္၊ ဒီယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔အတြက္ ဆင္၊ ျမင္း၊ ႏြားလဥသဘ၊ ႏုိ႔ညႇစ္ႏြားမ၊ ဆိတ္၊ အာဇာနည္ျမင္း၊ ၾကက္၊ ၀က္၊ သတုိးသား၊ သတုိးသမီး စသျဖင့္ သတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ တစ္ရာစီျပဳကာ သတ္ၿပီး ပူေဇာ္ရပါမယ္၊ အဲဒါဆုိ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အသက္အႏၲရာယ္အတြက္ စုိးရိမ္စရာ မရွိပါ အရွင္မင္းႀကီး”လုိ႔ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ပါတယ္။ ေကာသလဘုရင္ဟာ ဉာဏ္အျမင္နည္းပါးၿပီး ကုိယ့္အသက္ရွင္ေရးဆုိ ဘာမဆုိလုပ္ႏုိင္တဲ့သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပုေရာဟိတ္ေျပာတဲ့အတုိင္း စီရင္ေစပါတယ္။ ဘုရင္ရဲ႕ ယဇ္ပူေဇာ္မႈအစီအစဥ္ေၾကာင့္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံး အုပ္အုပ္က်က္က်က္ျဖစ္ၿပီး သားသမီးပါသြားတဲ့ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပူေဆြး ငုိေၾကြးၾကပါတယ္။
ဒီအသံေတြေၾကာင့္ ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ မိဘုရားျဖစ္တဲ့ ပညာရွိ မလႅိကာမိဘုရားဟာ ဘုရင္ႀကီးကုိေတြ႕ၿပီး ဒါဟာ လမ္းမွန္တဲ့ အလုပ္မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မွာ ဘုရားရွင္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ၾကားဖုိ႔ အေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ မိဘုရားႀကီးရဲ႕ အႀကံအတုိင္း ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ထံ ေရာက္တဲ့အခါ ေကာသလမင္းႀကီးက ညကၾကားခဲ့ရတဲ့ အသံေတြအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ျမတ္ဗုဒၶက အဲဒီအသံေတြဟာ တျခားမဟုတ္ မေကာင္းတဲ့ ကာေမသုမိစၧာစာရ ကံေၾကာင့္ ေလာဟကုမၻီငရဲမွ က်ေရာက္ေနတဲ့ ငရဲသား ေလးေယာက္တုိ႔ရဲ႕ အသံပဲျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူကာ အဲဒီ ငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက “ဒီငရဲသားေတြဟာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက အတူသြားအတူလာ အတူေပ်ာ္ပါး စားေသာက္ၾကတဲ့ ခ်မ္းသားတဲ့ သူေ႒းသားေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ သူေ႒းသားေလးေယာက္ဟာ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာၾကတဲ့အတြက္ အေပ်ာ္အပါး အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေပ်ာ္ပါးၾကရင္း ေနာက္ဆုံးသူတုိ႔ ေလးေယာက္တုိင္ပင္ကာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကုိ ေပးကာ သူတုိ႔နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးတဲ့ အခါ အသုံးျပဳၾကဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေခ်ာေမာလွပတဲ့ အမ်ိဳးသမီးမွန္သမွ် အိမ္ေထာင္ရွိရွိ မရွိရွိ စည္းစိမ္ေပးၿပီး ေပ်ာ္ပါးခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ကႆပဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အႏွစ္ႏွစ္ေသာင္းတမ္းမွာ ပြင့္တဲ့အတြက္ သူေ႒းသားေလးေယာက္ဟာ ကာေမသုမိစၧာစာရ အမႈကုိ ႏွစ္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ဒီအကုသုိလ္ေၾကာင့္ပဲ သူတုိ႔ေလးေယာက္ ေသတဲ့အခါ အ၀ီစိငရဲမွာ က်ေရာက္ကာ အ၀ီစိငရဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ခံစားၿပီး အခုတစ္ခါ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ထပ္ၿပီး ခံေနရတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မင္းႀကီးၾကားတဲ့ အသံေတြဟာ ေလာဟကုမၻီငရဲမွာ ခံစားေနရတဲ့ အဲဒီ သူေ႒းသား ေလးေယာက္ရဲ႕ အသံပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ အတိတ္ေဆာင္ကာ ေကာသလမင္းၾကားခဲ့တဲ့ အသံႀကီးေလးခုရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ ထပ္မံရွင္းလင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီး ၾကားခဲ့တဲ့ အသံေတြထဲက

“ဒု” ဆုိတဲ့ အသံဟာ ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“ဒုဇၨီ၀ိတ မဇီ၀ိမွိ၊ ေယသေႏၲ န ဒဒမွေသ။ ၀ိဇၨမာေနသု ေဘာေဂသု၊ ဒီပံ နာကမွ အတၱေနာ။ ငါတုိ႔အား စည္းစိမ္ဥစၥမ်ား ထင္ရွားရွိကုန္ပါလ်က္ မေပးမလွဴမိၾကကုန္၊ မိမိ၏မွီရာ ကုိင္းကၽြန္းသဖြယ္ ျဖစ္သည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ မျပဳမိၾကသည့္ ငါတုိ႔သည္ မေကာင္းသျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကကုန္၏” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

“သ” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ငရဲသား အေနနဲ႔
“သ႒ိ၀ႆ သဟႆာနိ၊ ပရိပုဏၰာနိ သဗၺေသာ။ နိရေယ ပစၥမာနာနံ၊ ကဒါ အေႏၲာ ဘ၀ိႆတိ။ ေလာဟကုမၻီ ငရဲမွ ခံစားေနရသည့္ ငါအားတုိ႔ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းတုိ႔ ျပည့္ကုန္ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိငရဲခံရမႈသည္ မည္သည့္အခါတြင္ အဆုံးသတ္မည္နည္း” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

“န” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံကုိ ျပဳတဲ့ ငရဲသား အေနနဲ႔
“နတၳိ အေႏၲာ ကုေတာ အေႏၲာ၊ န အေႏၲာ ပဋိဒိႆတိ။ တဒါ ဟိ ပကတံ ပါပံ၊ မမ တုယွဥၥ မာရိသာ။ ငါတုိ႔အား အဆုံးအပုိင္းအျခားသည္ မရွိခဲ့၊ ငရဲ၏ အဆုံးကား အဘယ္မွာ ရွိအံ့နည္း၊ ငရဲခံရျခင္း၏ အပုိင္းအျခားသည္ မထင္ရွား၊ ငါတုိ႔သည္ လူျဖစ္စဥ္က မေကာင္းမႈ အမ်ားအျပားကုိ ျပဳမိခဲ့ေလၿပီ” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

“ေသာ” ဆုိတဲ့ အသံဟာလည္း ဒီအသံပုိင္ရွင္ အေနနဲ႔
“ေသာဟံ ႏူန ဣေတာဂႏ႖ာ၊ ေယာနႎ လဒၶါန မာႏုသႎ။ ၀ဒညဴ သီလသမၸေႏၷာ၊ ကာဟာမိ ကုသလံ ဗဟုံ။ ငါသည္ ဤသံပူရည္ ငရဲမွ လြတ္ေျမာက္ၿပီး လူ႔ဘ၀ကုိ ရပါမူကား အလွဴခံသူ လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔၏ စကားကုိ သိေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍၊ သီလႏွင့္ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍၊ မ်ားစြာေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳပါေတာ့အ့ံ” လုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ အသံေတြရဲ႕ ဆုိလုိရင္း အက်ယ္ကုိ ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါတယ္။

အသံပုိင္ရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဆုိလုိရင္း အဓိပၸါယ္ေတြကုိ ၾကားနာလုိက္ရတဲ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ အရမ္းေၾကာက္လန္႔သြားၿပီး သူမ်ားသားမယားကုိ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္လုိတဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဒီေဖာ္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒု - သ - န - ေသာ ဆိုတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္နဲ႔ ဒီစကားပုိင္းရွင္ေတြရဲ႕ အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွ အဓိက ေျပာခ်င္တာက အမ်ားသိထားၾကတဲ့ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီအသံေတြကုိ ျပဳၾကတဲ့ ငရဲသားေတြရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီငရဲသားေတြရဲ႕ အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ သူတပါး သားမယားကုိ ဖ်က္စီးခဲ့တဲ့ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အက်ိဳးေပးရဲ႕ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းပုံကုိ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတဲ့ အကုသုိလ္ ကံတစ္ခုဟာ ႏွစ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ ခံရတတ္တဲ့ သေဘာကုိ သေဘာေပါက္ နားလည္ေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိ အကုသုိလ္မ်ိဳး မျပဳျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္က်င့္သီလကုိ အထူးလုံၿခဳံေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒု - သ - န - ေသာ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္ အဓိပၸါယ္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာေပါက္ၿပီး ရခဲတဲ့ လူ႔ဘ၀ကုိ ရထားကာ ဘုရားသာသနာနဲ႔လည္း ႀကံဳေနၾကတဲ့ အခုိက္မွာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရင္း ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိပါ ရသမွ် စုေဆာင္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ဒီစာစုေလးနဲ႔ အသိေပးရင္း ဒု သ န ေသာမွ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လည္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ) ။

Read More